Fleddy Melculy in Hedon

Zware Metalen hartje Fleddy Melculy. Want precies twee weken nadat we het vrolijke metal-/hardcore-gezelschap hebben gezien in De Helling in Utrecht, zijn we present als de band de kleine zaal van het Zwolse Hedon aandoet. We moesten toch in Zwolle zijn. Wat hadden we anders moeten doen op een vrijdagavond? Precies!

Vandaag geen overbodig voorprogramma, maar gewoon Kerk dat klokslag negen uur over de geluidsinstallatie klinkt. Tijdens de bozige aanklacht tegen het geloof, komen de leden van het Leger des Heils (de gitaristen Balt en Blue, bassist Rorshack en drummer Revy) het podium op, niet veel later gevolgd door de met een capuchon over zijn hoofd getrokken heer Melculy zelve. Halverwege Kerk neemt de band het over van de tape en klinkt de zanger werkelijk boos over het georganiseerde geloof.

We stomen op met Zijdde gij hier nu nog? en het zaaltje van Hedon puilt uit met eendrachtig headbangende, jonge metalheads vooraan en meer oudere liefhebbers met een biertje in de hand daarachter. 2 dagen te laat opent de pit en dat is nog best een uitdaging, aangezien de ruimte tussen het podium en een vervelende verhoging in de zaal niet veel meer dan tweeëneenhalve meter bedraagt. De band op het podium speelt hard, snel en strak: een stukje intenser dan op plaat. Foto van uw hoofd, Apu van de Nightshop (al heeft Apu zijn shop verkocht en van de opbrengst een kameel gekocht, waarmee hij nu het podium betreedt om zijn Bifirollen weg te gooien) en het voor het eerst live gespeelde Moeidunidotcom: het wordt allemaal met veel enthousiasme gebracht én onthaald. Het pitje voor het podium heeft soms wel wat weg van een vliegveld waar de verkeerstoren is uitgevallen: er komt en gaat van alles, en wie stilstaat wordt gekatapulteerd.

Fleddy Melculy presenteert Camouflage als een “maatschappijkritisch nummer met een belangrijk thema”. En terecht, want wie weet er eigenlijk waarvoor die grijze camouflagebroeken dienen? Voordat Ik ben kwaad kan worden ingezet, poseert de zanger eerst even voor een selfie van een fan op de eerste rij. Het hoort bij het jonge publiek dat het gebruik van een mobiele telefoon kundig weet te combineren met moshen. En ach, de jongen in kwestie brult de teksten uitbundig mee, dus dan mag het. Waarom niet.

Het lekkere 668 komt voorbij, Ik haat jazz gaat via een Raining Blood-loopje over in Brood en iedereen smult mee. Varken, Pinker en het heerlijke meebrulnemmer Voor altijd jong: de mannen op het podium vallen nauwelijks stil. Natuurlijk is T-shirt van Metallica, het nummer waar het allemaal mee begon én dat de band de rest van zijn bestaan zal moeten spelen, de perfecte afsluiter voor ruim een uur lekker bangen en beuken. Al zullen er morgen een paar moeite hebben met uit bed komen. Tot de volgende keer Fleddy!

Datum en locatie:

  • 20 april 2018, Hedon, Zwolle

Link: