Op zaterdagavond 7 april veranderde De Helling voor even in een heiligdom. En nee, niet zomaar een heiligdom. Maar in de kerk van de Vlaamse Fleddy Melculy, die met zijn Leger des Heils deze middag vanuit België is komen rijden om Utrecht onder te dompelen in een potje hardcore-metal-stand up comedy. Zware Metalen’s Black Swan schreef ijverig mee. Eerder, op 29 maart, zag Iwein Roelens de band aan zijn lens voorbij trekken in Vooruit in Gent. Op deze pagina komen deze twee werkjes samen.
Fleddy Melculy is ooit begonnen als een uit de hand gelopen grap met het nummer T-shirt van Metallica en brengt een live show om ‘u’ tegen te zeggen. Snoeihard (om niet te zeggen oorverdovend), energiek, humoristisch en… geëngageerd. Maar eerst is het de beurt aan de glamrockers van toen nog Rectum Raiders (enkele dagen na het optreden in De Helling maakt de band namelijk bekend verder te gaan onder de naam X Raiders) om het publiek te vermaken. En dat vermaken gebeurt in stijl, met de hoofdletter ‘V’ zeg maar. Vijf Nederlandse jongeheren, in gekke outfits met een knipoog naar de jaren ’80, spelen een mix van heavy metal, punk en rock ‘n’ roll met nog een boel andere invloeden. En dat doen ze zeer verdienstelijk. De stijl van deze band is niet zo een, twee, drie in woorden te vangen, het is vooral een kwestie van luisteren en ondergaan. Rectum Raiders, je moet ervan houden.
En zo ondergaat uw verslaggeefster van dienst, tezamen met nog een heleboel anderen, een berg vunzigheid en seksuele escapades, gebracht door een stel jongens die overdag hun tijd doorbrengen in keurige betrekkingen als student architectuur, promovendus politicologie, natuurkunde en nog twee bandleden die werkzaam blijken te zijn in de muziekbranche.
Eén van de eerste nummers is een nieuw liedje getiteld I Like You Better When I’m Wasted. Een vlot, energiek nummer met een aanstekelijke groove. ‘Het volgende nummer wordt speciaal gespeeld voor onze zuiderburen’, aldus zanger Mr. Rectum, want die houden zo van brood.’ Het is Boulanger, dat in beginsel weer heel erg rock ‘n’ roll aandoet, maar langzaam ontspoort richting een uitbarsting in heavy metal. En natuurlijk mag een ode aan het favoriete hulpmiddel van de Rectum Raiders niet ontbreken. Inderdaad, we luisteren naar Vaseline.
De muziek, de performance, de grappen… het is zó fout, dat het zowaar aantrekkelijk wordt. Mr. Rectum drukt de aanwezigen vooral nog even op het hart op de documentaire te kijken die over de band is gemaakt door de VPRO. En hij verlaat het podium na het korte maar flitsende optreden met gebaren in stijl: kus- en likhandjes voor de gelukkigen die zich in de frontlinies voor het podium bevinden.
Na een korte pauze waarin uw anonieme verslaggeefster voornamelijk positieve noten opvangt over het optreden van deze glamrockers , wordt het plotseling donker in de zaal. De spotlights gaan aan en het intro van De Kerk van Melculy klinkt. Eerst komen de bandleden op en dan verschijnt er een man met een zwarte capuchon diep over de oren getrokken. Het is Fleddy! De opperpriester van vanavond. ‘Welkom in mijn kerk!’, klinkt het, waarna het eerste nummer losbarst.
Fleddy en zijn Leger des Heils trekken fel van leer en gaan gelijk verder met 2 Dagen te Laat en Foto van Uw Hoofd. Ook Apu van de Night Shop is een graag geziene gast tijdens een show van Fleddy Melculy maar hij heeft naar verluid zijn geliefde shop na alle commotie rond zijn winkel verruild voor een kameel. Tijdens het nummer blijkt alle rumoer waar, wanneer Apu daadwerkelijk verschijnt op een kameel. En Fleddy? Die krijgt applaus voor Apu zonder nightshop maar mét kameel.
Camouflage en 668 houden de vaart er lekker in maar dan informeert Fleddy bij het publiek of het goed is als hij van de vijfde versnelling teruggaat in de eerste en daarbij een blikje hardcore opentrekt? Laat maar komen, de zaal is er klaar voor. Het is tijd voor Ik ben Kwaad (‘omdat de potvis geen vis is! …omdat er mensen bestaan.’) Fleddy zou Fleddy natuurlijk niet zijn als het niet allemaal een tikje tegendraads gaat. Dus vraagt hij het publiek op te splitsen in twee kanten, links en rechts van de zaal (ja oké), daarbij hurkend met de armen twee vleugels vormend (uhm)… En voilà, voor je het weet heb je een beeldige wall of duck.
Als Fleddy dan toch boos is, is het gelijk de perfecte timing om Ik Haat Jazz erin te fietsen. De gitaristen, gehuld in masker en lederen gezichtstuigje, haten alles en iedereen zo te zien ook hartgrondig, dus dat is mooi meegenomen. Vooruit, nog een paar liedjes: groot menselijk leed wordt bezongen in het legendarische nummer Brood (welke Fleddy Melculy-liefhebber kent het niet?) en uiteraard krijgt de arme Fleddy traditiegetrouw daarbij ook wat deegwaar naar zicht toegeworpen.
Na Voor Altijd Jong en de meebruller Geen Vlees, Wel Vis is het tijd voor Ik Ben Mijn Sleutels Kwijt. Hebben we daarmee al het denkbare leed gehad? Nee, daarvoor keren we terug naar waar het allemaal mee begon – voor menig metalhead het summum der ergernissen – bezongen in T-shirt van Metallica. En dan is de cirkel rond. Het was weer een avondje heerlijk afreageren. Dankjewel Fleddy!
Foto’s:
Iwein Roelens
Data en locaties:
29 maart 2018, Vooruit, Gent
7 april 2018, De Helling, Utrecht
Links: