Borknagar, Secrets of the Moon, Code en Sólstafir in Romein
Leeuwarden, 25-9-2009
Poppodium Romein te Leeuwarden is inmiddels uitgegroeid tot hét metal-epicentrum van Noord-Nederland en je hoeft je als liefhebber dus zeker niet te vervelen als je in de buurt woont.
Ditmaal vier hele interessante namen op de bill, want zo vaak zie je deze bands immers niet op het podium, laat staan in de buurt. Hoofdact Borknagar bijvoorbeeld loopt al rond sinds 1995, maar de keren
dat ze in Nederland gespeeld hebben, zijn op één hand te tellen. Alle reden voor mij om weer eens in Leeuwarden aan te wippen.
Wegens wat parkeerproblemen kom ik helaas nét iets te laat binnen waardoor ik de eerste tonen van Sólstafir moet missen. Het nummer Köld is al in volle
gang, maar ik wordt ondanks al het gehaast meteen meegesleurd met de epische klanken van deze IJslanders, die ervoor gekozen hebben de setlist volledig te wijden aan het laatste album.
Het lijkt tijdens de aankondigingen of zanger Aðalbjörn Tryggvason net een slokje teveel op heeft, maar
op zijn timing en stemgeluid is eigenlijk helemaal niks aan te merken. Zijn overdonderende stemgeluid, hoe schaars ook gebruikt, gaat door merg en been en iedereen in het publiek kijkt verstijfd van trance naar het
indrukwekkende hoorspel, dat bol staat van de spanning en emotie. Briljant! We hebben nog drie bands te gaan, maar dit zou zomaar de band van de avond al kunnen zijn!
Met het schitterende Nouveau Gloaming in de achterzak is het Brits/Noorse Code met het onlangs verschenen Resplendent Grotesque
zich behoorlijk gaan richten op een nog meer avantgardistische aanpak. De black metal van weleer is nog steeds volop aanwezig, maar vormt niet meer dan de basis van de intrigerende, vervreemdende combinatie
van zwaarbeladen cleane zang en ongewone composities. Helaas komt de band op het podium iets minder uit de verf dan op cd, maar dat komt zeker ook gedeeltelijk door het matige, geluid waar ze het vanavond mee moeten doen.
Nieuwe nummers als In The Privacy Of Your Own Bones, Smother the Crones en I Hold Your Light zijn genietbaar, maar missen hier absoluut de gelaagdheid die genoemde nummers zo indrukwekkend maakt.
Ook “oudje” en afsluiter Brass Dogs kampt helaas met dit euvel, waardoor dit toch zo geniale nummer een beetje saai en eentonig overkomt. Je zou ze toch wat doen soms, die geluidsmannen. Gelukkig staat daar
tegenover dat de wat hardere krakers als Tyburn en Aeon in Cynders hier veel minder last van hebben. Een gaaf optreden, met ook een uitstekende Kvohst op zang, maar dus niet het optreden waar ik op gehoopt had.
Dan staat er na een klein half uur andermaal een band in opkomst op het podium: Secrets of the Moon. Met platen als Carved in Stigmata Wounds en
Antithesis zullen deze Duitsers met gemak een goede setlist in elkaar kunnen draaien, maar uiteraard zal het gebodene vooral gericht zijn op het zojuist verschenen Privilegivm (waarvan er tot mijn grote schrik
nog niet eens een review op ZwareMetalen is verschenen, ik ga er meteen achteraan…). Ik heb dit album voor dit optreden helaas nog niet kunnen beluisteren, maar ik kom er al snel achter dat het nieuwe werk meer gespitst is op
epische, slepende songs dan ooit. Beenharde black metal erupties als in bijvoorbeeld een Psychoccult Hymn of Kaosthrone hoeven we in ieder geval niet meer van dit gezelschap te verwachten.
De geluidsman van de heren weet gelukkig wél hoe het moet en zo ontstaat er een lekker optreden vol aanstekelijke riffs en opzwepende drums. Tóch mis ik af en toe een beetje de bevlogenheid, maar dat zal weer
met het “volwassen worden” te maken hebben…volgens mij was het publiek in Leeuwarden in ieder geval uiterst tevreden aan de reacties te zien.
Ooit, in een ver verleden, zou ik het Noorse Borknagar aan het werk zien tijdens de toenmalige tour met black metal grootmeesters Mayhem, maar de band werd toen op het
laatste moment vervangen door Aeternus.
Ook niet verkeerd natuurlijk, maar dat heeft wel als gevolg gehad dat ik de toenmalige “superband” nog nooit live aan het werk heb gezien. De bandbezetting is inmiddels nogal veranderd (alleen gitarist/songwriter
Oystein G. Brun is nog van de partij), maar het oude werk wordt ook zeker niet vergeten, zo blijkt uit de setlist. Elk album komt aan bod, zelfs het zelfgetitelde debuut is met het heerlijke Dauden
vertegenwoordigd. Verder komen onder andere The Dawn of the End, The Genuine Pulse, Oceans Rise, Ad Noctum, Ruins of the Future en Future Reminiscence voorbij, waardoor
er een afwisselend optreden ontstaat en waarbij bij de toeschouwers veel herkenbaarheid te bespeuren valt.
Niet iedereen in het publiek kan de aanwezigheid van zanger Vintersorg waarderen trouwens. Een jongedame staat tijdens The Black Token pontificaal met haar middelvinger omhoog richting de frontman,
omdat ze het nodig vindt om te laten merken dat hij eigenlijk niet met zijn vingers aan de oorspronkelijke zangpartijen van ICS Vortex mag komen. Ik ben het er mee eens dat de beste kerel het qua stemgeluid en bereik niet haalt bij
zijn voorganger,
maar ik vind dat de Zweed live een uiterst sterk visitekaartje aflevert vanavond, ook wat presentatie en beleving betreft! Niets dan lof en respect dus. De prachtige avond eindigt natuurlijk met het nummer waar iedereen om mij heen al het gehele optreden
om zit te smeken: Colossus. En terecht natuurlijk, want dat blijft toch één van de beste nummers ooit gemaakt…
Link: