Interview met Serpentcult
Na de split van Thee Plague of Gentlemen in de zomer van 2006 zaten we in
België met flinke kater. Onze beste en lompste doomband had er het loodje bij
neergelegd. Geen nood echter, want driekwart van TPOG heeft namelijk Serpentcult
opgericht. Gitarist Fré en zangeres Michelle werden door mij het vuur aan de
schenen gelegd en dit is wat ze bekenden.
Serpentcult is een jonge band bestaande uit ouwe rotten. Kun je de band eens
kort voorstellen?
Fré: Serpentcult bestaat uit Steven VC op de bas, Cozy
op drums, op de zang Michelle en ikzelf, Fré, op de gitaar. We
hebben allen al in een aantal bands gespeeld en op tour geweest, bands als
TPOG, Welkin, Leng Tche en Leech 54.
Serpentcult werd vorige zomer opgericht, in navolging van de split van
TPOG.
In hoeverre is Serpentcult een muzikale voortzetting van TPOG? Wat zijn
volgens jou de grootste verschillen, op de zang na dan? Zullen we nog leftovers
van TPOG te horen krijgen?
In de eerste plaats is de manier van nummers schrijven bij Serpentcult
fundamenteel anders dan bij TPOG. Nummers komen nu op een makkelijkere en
creatievere manier tot stand. We laten ons ook vrijer beïnvloeden door
allerhande andere genres dan doom of sludge, waar TPOG zich vroeger
vooral mee associeerde. In vergelijking met vroeger hoort men duidelijk meer
NWOBHM en 70’s hard rock invloeden, zonder ook maar 1 cent in te boeten op
heavyness en riffage.
Op de eerste plaats blijft natuurlijk de basis van alle nummers een handvol
vette riffs!
Van het oude repertoire van TPOG zal in ieder geval niets meer te horen
zijn. We zijn een volledig nieuwe band, en willen niet als een voortzetting van
TPOG beschouwd worden. Toen TPOG splitte was de 2de album wel
bijna klaar, en enkele van die onuitgegeven nummers die ik toen zelf geschreven
heb, zijn wel in een nieuw jasje ondergebracht bij Serpentcult.
Denk je dat de met TPOG opgebouwde live-reputatie jullie sneller vooruit
zal helpen, of is het toch een beetje opnieuw beginnen als band?
Goh, laat ons zeggen dat het een aangenaam duwtje in de rug was. We hadden nu
eenmaal een sterke live reputatie, en met het overgrote deel van de band die
overblijft, en een nieuwe sterke zangeres erbij, denk ik dat momenteel zeker
even ver staan als waar TPOG vorig jaar gestopt is. De 2 optredens die we
onlangs speelden waren daar het beste bewijs van; laaiend enthousiaste reacties
van het publiek, en het aantal gigs dat maar blijft binnenrollen. Dat belooft;
optreden is namelijk waar het allemaal om draait binnen de band.
Zangeres Michelle heeft een felle strot. Hoe zijn jullie bij haar terecht
gekomen?
Het was geen makkelijke zoektocht in ieder geval. Eerst waren Steven en
ik begonnen met experimenten te doen op zang, maar zoals ze zeggen, schoenmaker
blijf bij je leest… Het trok er niet echt op. Na een maand of twee zo te
hebben aangemodderd hebben we besloten om dan maar een full time zanger te gaan
zoeken, liefst met een krachtige en melodieuze stem.
Een aantal sterke kandidaten zijn komen opdagen, en we hebben een tijd op punt
gestaan een zeer getalenteerde zanger in huis te nemen, toen we vonden dat we
misschien ook eens een vrouw aan de zang moesten uitproberen, gewoon, om te zien
wat de impact daarvan zou zijn. Michelle kenden we van vroeger, ze had af
en toe merchandise gedaan voor ons, en wisten dat ze een heel goede geschoolde
stem had. En van het één kwam het ander; toen ze kwam opdagen op een try-out
wisten we quasi onmiddelijk dat dat het was!
Een vraagje voor Michelle. Wat maakt dat een jongedame ervoor kiest om in het
gore metal-leventje te stappen, nota bene bij de meest lompe band van het land.
Michelle: Hahahha! Laten we zeggen dat ik er niet ben ingestapt. Vanaf
jonge leeftijd luisterde ik al graag naar metal en het is er niet minder op
geworden. Het headbangen en bier drinken neem ik er ook wel gemakkelijk bij! Ik
zong altijd al graag maar nam het niet echt serieus. Toen ben ik bij een
metalbandje gaan zingen en dat lag me blijkbaar wel. Ik heb erna enkele
zanglessen genomen bij Floor Janssen. Toen leerde ik Cozy
kennen en de rest van TPOG. Enkele maanden erna belden ze me op een
zondagmiddag op om te vragen of ik niet eens wou proberen. Dus dat deed ik
dan…
Binnenkort staan jullie op Doom Shall Rise, iets wat elke doomband toch eens
in de carrière moet hebben meegemaakt. Hoe zijn jullie zo snel aan die gig
geraakt?
Ik ken Jochen Fopp, organisator van het festival, toch al een
geruime tijd, en met de jaren zijn we goede vrienden geworden. Ik ben samen met
zijn band Mirror Of Deception al een aantal keren op tour geweest als
merch-man, en zo is het wederzijds respect voor elkaar gegroeid. Toen we
Serpentcult oprichtten wist ik dat Jochen net op dat moment bands aan
het zoeken was voor de nieuwste editie van Doom Shall Rise, nu volgende
maand. Gewoon simpelweg gevraagd of hij ons geen duwtje in de rug kon geven door
ons op het festival te programeren, en that was it… Hij wist dat hij niet
teleurgesteld kon worden, haha!
In april komen jullie op de proppen met een debuut-Ep, Trident nor Fire.
Waaraan mogen we ons verwachten?
Vier nummers met zowat de luidste en zwaarste metal die de laatste jaren uit
deze regionen is voortgebracht. Ik ben echt tevreden van het resultaat, hier en
daar wat schoonheidsfoutjes in de productie, maar over het algemeen denk ik dat
we kunnen zeggen dat het een vette debuutplaat is! Er staat ook één cover op,
namelijk Rainbow Demon, een klassieker van Uriah Heep.
Het artwork van Trident nor Fire ziet er vrij on-doom uit. Zit er een
boodschap achter?
Ik
denk dat we in de eerste plaats niet als Doomband dienen gecatalogeerd te
worden. Doom draagt nog altijd mijn voorliefde uit als favoriet metalgenre;
bands als Pentagram, Electric Wizzard, Saint
Vitus en ook Celtic Frost zijn nog altijd dé grote invloeden, maar
wat we nu brengen reikt veel verder dan de grenzen van wat men Doom noemt.
De hoes zelf werd ontworpen door Jeroen Pede, een grafisch
ontwerper die we al een tijdje kenden en die in het verleden ook al geniale
dingen heeft ontworpen. We hebben hem eigenlijk een thema aangereikt, en voor de
rest had Jeroen carte blanche van ons gekregen. Een echte boodschap zit
er niet achter de hoes, maar er zijn wel verwijzingen van en naar bepaalde
onderwerpen die wij bepaald interessant vinden, ja. En ik denk dat het resultaat
geweldig is uitgevallen!
Trident nor Fire komt uit via I Hate Records, net als Primula
Pestis destijds. Het laatste wat we hoorden van TPOG was dat jullie getekend
hadden bij Listenable Records. Wat is het verhaal daarachter?
Lang verhaal eigenlijk… Toen we in april 2004 met TPOG op Doom Shall
Rise speelden was Ola van I Hate Records daar toen ook; hij
speelde er namelijk met zijn band, The Doomsday Cult. Toen was TPOG
nog een ‘unsigned band’. Ola was toen zo onder de indruk van ons optreden, dat
hij ons eigenlijk prompt een zeer interessante deal aanbood. Zo hadden we
eigenlijk een goed contact opgebouwd met I Hate Records. Listenable
Records had aanvankelijk ook al enige interesse, maar het is eigenlijk
nooit op iets concreet uitgedraaid toendertijd. Toen Primula Pestis
uit was, en zowat overal zeer goed ontvangen werd, is de interesse bij
Listenable weer wat beginnen opflakkeren, en hebben ze besloten TPOG
uiteindelijk te tekenen. Toen TPOG vorige zomer splitte was het eigenlijk
logisch dat Listenable zich terugtrok. Er is nooit sprake geweest dat
Serpentcult sowieso zou getekend zijn bij Listenable; het is een volledig
nieuwe band, en een volledig nieuwe aanpak. Eigenlijk zijn we vanaf nul
herbegonnen; een aantal nummertjes opnemen op demo, en opsturen naar de labels
die we kenden van uit het verleden. En Ola van I Hate was zo
vriendelijk om ons zonder enig probleem weer een leuke deal aan te bieden.
Wanneer kunnen we een volledig album van Serpentcult verwachten?
Momenteel zijn we volop bezig het eerste full-album neer te pennen, meer dan de
helft is zowat klaar nu. Ik zou graag met de klus klaar zijn ergens deze zomer;
dat zou ons de tijd geven om de nummers goed te kunnen instuderen en te
repeteren, en het album dan in de laatste maanden van 2007 op te nemen. Naast
het album hopen we natuurlijk ook nog wat leuke zijsprongetjes te maken met een
7" of zo, maar dat zal de toekomst allemaal nog uitwijzen.
Heb je nog een boodschap voor de lezers van zwaremetalen.com?
Ja, dank je, Gio, in de eerste plaats voor dit leuke interview. Ik kom
hier op Zwaremetalen ook af en toe eens rondneuzen om te zien wat er
gaande is met de Nederlandse scene. Binnenkort zijn we ook voor de eerste keer
in Nederland te zien; op zaterdag 26 mei spelen we namelijk op de CD presentatie
van Officium Triste in Ridderkerk, nabij Rotterdam. Allen daarheen dus! En check
ondertussen deze sites ook eens:
Serpentcult en I Hate Records.