Nadat ex-Within Tempation drummer Dennis Leeflang de band vaarwel zei hebben jullie nu een nieuwe drummer aangetrokken. Hoe is het contact nu tussen jullie en Dennis?
In principe goed, we zijn niet als vijanden uit elkaar gegaan. Ik heb hem nog gesproken op het Headway festival dat hij organiseerde en dat was gewoon koek en ei. Maar het is natuurlijk altijd vreemd als een bandlid weg je hebt dan altijd wel wat problemen. Aan de andere kant weten wij en dat weet hij ook dat het beter is om zo uit elkaar te gaan dan dat je blijft worstelen met iets dat gewoon niet werkt. Dat hebben we ons gerealiseerd en we zijn dus ook als kameraden uit elkaar gegaan. We zijn allebei volwassen genoeg om daarmee om te kunnen gaan dus dat is prima.
Op de website waren al positieve verhalen te lezen over jullie nieuwe drummer, Roel Van Helden. Is dit een drummer waarmee Sun Caged muzikaal weer op een hoger niveau komt?
Ik vind van wel, Roel is sowieso veelzijdiger. Hij studeert op het conservatorium en doet daar jazz. Dat geeft een soort extra dimensie aan de muziek. Je zal er nog weinig van horen omdat we nog oud materiaal spelen. Met de nieuwe nummers zal dat zeker wel duidelijk gaan worden.
Je hele leven staat zo’n beetje in het teken van muziek maken. Buiten Sun Caged heb je nog 2 andere bands en je bent ook nog bezig met muziek door bijvoorbeeld gitaarles te geven. Wat zou het voor jou betekenen als je door een aandoening geen gitaar meer kon spelen?
Ik zeg altijd maar als je zoiets gebeurt als muzikant dan moet je iets anders vinden wat je blij maakt. Dat zal wel heel moeilijk zijn maar ik heb het diepste respect voor iemand als Jason Becker, hij heeft A.L.S. dat ik een ziekte waarbij je spieren gaan verlammen totdat je alleen nog maar je ogen kan bewegen. Hij was ook gitarist en als je ziet wat hij nu nog doet dan heb ik daar heel veel respect voor. Het is ook nooit te laat om te stoppen, al raak je verlamd aan je arm dan zijn er nog heel wat andere manieren om muziek te maken.
Wat is het leukste aan muziek maken (in bandvorm) en wat is het vervelendste?
Het leukste is absoluut dat je je ei erin kwijt kunt. Muziekanten zijn eigenlijk net kunstenaars. Altijd als die een schilderij of een beeldhouwwerk maken willen ze er iets van zichzelf in kwijt en dat is met muziek ook zo. Het is gewoon heel leuk om iets van je te laten horen en daar respons op te krijgen. Eigenlijk is er niks vervelend aan muziek maken, behalve als er eens iets fout gaat tijdens een optreden ofzo. Bijvoorbeeld dat er een versterker kapot gaat.
Hoe vinden jullie de progmetal scene in Nederland?
Er zitten best een paar goede bands tussen ja. Maar goed was is progmetal dan? De meeste mensen denken bij progmetal aan een band die als Dream Theater klinkt. Ik zie een progmetal band als een band die iets anders probeert te doen dan dat er al is. Wat dat betreft zijn wij ook niet helemaal prog maar we doen gewoon waar we goed in zijn. Maargoed als je de scene in Nederland bekijkt dan lopen er heel veel bands die gewoon op Dream Theater willen lijken. Dat zijn allemaal technisch gezien hele goede bands maar er zijn er maar een paar bands echt prog zijn en die zullen ook overleven.
Maar is het dan niet vervelend voor jullie om steeds met Dream theater geleken te worden?
Daar word je automatisch mee vergeleken. Als je een toetsenist binnen de band hebt en je speelt bepaalde riffjes met een metal achtig geluid dan heb je dat al. Dat is gewoon zo omdat Dream Theater de bekendste band in het genre is. Vroeger in de jaren 80 als je toen 2 stemmige gitaar partijen had dan vergeleken mensen je al met Iron Maiden. Dream Theater is de bekendste band uit het genre dus word je daar snel mee vergeleken. Ik vind dat niet erg, je kan beter met Dream Theater vergeleken worden dan met een of andere kutband.
Links: