Interview met Truckfighters
Voor de aanvang van het Truckfighters-concert in de Ancienne Belgique, kreeg ik de kans om met gitarist Niklas “Dango” Källgren rond de tafel te zitten. Een kwartiertje lang hadden we een gezellige en interessante babbel over onder andere de groei van de band, hun tours en natuurlijk hun laatste album: Universe.
Hallo Niklas, hoe gaat het ermee vandaag?
Best wel goed! Behoorlijk moe, maar we hebben vandaag wat rond kunnen lopen in Brussel, dus dat maakte wel wat goed.
Ik heb voordat ik hierheen kwam jullie tourschema’s eens bekeken en die zagen er heel strak uit. Hoe blijf je fris?
Ik weet het niet (lacht)! We hebben wat vrije dagen en ik denk dat we die ook nodig hebben, maar we hebben enorm veel plezier bij het optreden, dus dat helpt enorm. Het voelt dus niet aan alsof we de hele tijd hard aan het werk zijn. Dat zorgt ervoor dat het eigenlijk allemaal veel beter te verteren valt dan je zou denken. Een ander aspect waar ik wel wat problemen mee heb, is het feit dat ik met Truckfighters veel weg van huis ben. Als je dan een vrouw en een zoontje hebt thuiszitten, durft dat wel al eens steken.
Hoe zien jullie tours er dan uit? Houden jullie een feestje na elk optreden, of doen jullie het eerder rustig aan?
(lacht) Niet na elk optreden nee, en ik denk dat dat elk jaar wat minder wordt. Aan de ene kant omdat we wel wat ouder worden, maar aan de andere kant worden onze shows ook elk jaar groter, wat ervoor zorgt dat de druk wat stijgt. We kunnen live niet voor de volle 100 procent gaan als we niet deftig kunnen eten en slapen.
Jullie zijn afkomstig uit Zweden, een land dat in andere landen zoals België vooral gekend is voor de extremere metalgenres zoals black- en deathmetal. Toen jullie begonnen met spelen, was het moeilijk om een publiek te vinden voor de muziek van Truckfighters?
Wel, we zijn eigenlijk onmiddellijk begonnen met tours in Europa (lacht)! We hebben natuurlijk eerst een klein aantal shows gedaan in Zweden, maar dat was een verwaarloosbaar aantal. Het heeft erg lang geduurd voordat we een grote schare fans hadden daar. Ik denk ook dat bands die vandaag de dag beginnen met stoner spelen het wat makkelijker hebben dan wij, omdat het genre zo gegroeid is de laatste jaren.
Laten we het hebben over Universe. Voorganger Mania is ondertussen al een goeie vijf jaar uit, wat al een behoorlijk lange tijd is. Hebben jullie als band doelbewust gewacht of speelden er andere factoren mee?
Het is een combinatie van verschillende oorzaken. Zoals je weet hebben we de voorbije jaren een paar verschillende drummers gehad. Een nieuwe zoeken was ook steeds een erg vervelend gebeuren: de feeling met de band moest er zijn, ze moesten de nummers nog leren et cetera. Dat neemt tijd en energie in beslag. Een andere reden waarom het album wat later kwam, is dat we enorm veel tours doen. We hebben nooit een jaar vrijaf genomen om een album te schrijven. Al deze factoren samen deden al veel. Als band willen we ook steeds een beter album dan het vorige album afleveren, wat betekent dat we tijd willen steken in de details, minstens even veel en liefst meer dan op de voorgaande. De productie heeft ook heel wat tijd in beslag genomen. Nooit eerder brachten we zoveel tijd in de studio door voor één album.
Wat dat betreft mag het resultaat er wel zijn vind ik. De sound is heel wat rijker dan op vorige albums en over de hele lijn vind ik de songwriting ook beter.
(lacht) Dat mag ook wel! We hebben de drums opgenomen in maar liefst zes verschillende sessies voor zeven nummers. Ook de gitaar en de bas namen veel tijd in beslag. Doordat alles zo verspreid opgenomen werd, duurde het mixen van één nummer bijna even lang als het mixen van een volledig album, omdat we met bijna alles bij nul moesten beginnen. Het was niet mogelijk om gewoon de instellingen van één nummer aan te wenden voor een ander nummer.
Wat er natuurlijk wel toe bijdraagt dat elk nummer op Universe een eigen karakter heeft.
Precies! Dat besluit wilde ik ook nog trekken. Het tot stand komen van het album heeft hallucinant lang geduurd, maar het heeft er wel voor gezorgd dat elk nummer z’n eigen vibe heeft, zonder dat het album als een verhakkeld geheel overkomt. Of we het gaan kunnen opbrengen om bij het opnemen van het volgende album een soortgelijke werkwijze te hanteren, betwijfel ik wel. We werden bijna gek!
Als je Universe vergelijkt met de voorgaande albums, wat zijn dan volgens jou de meest opvallende evoluties?
Er is zeker meer werk in gestoken dan in de vorige. Songwriting-gewijs voel je ook wel dat we als band geëvolueerd zijn van klassieke stoner naar meer progressieve, alternatieve muziek. We proberen ook om op elk album het beste van onszelf te geven en ook onze techniek te verbeteren. Veel mensen vertellen ons dat we betere muzikanten geworden zijn tussen de twee albums in, dus hopelijk is er iets goeds gebeurd met ons (lacht)! Het is ook niet zo dat we met opzet meer technische nummers of harder gaan spelen. We proberen onze songwriting zo natuurlijk mogelijk te houden, waardoor het leuk blijft om de nummers te spelen. Anders lopen we het risico onze groove, één van onze belangrijkste troeven, te verliezen. Een band kan wel technisch spelen, maar zoals bijvoorbeeld Dream Theater willen we allesbehalve zijn (lacht)! Er moet een evenwicht zijn in onze muziek, een goede vibe.
Dat jullie de laatste jaren flink wat populairder zijn geworden staat buiten kijf. Veel shows van deze tour raken uitverkocht. Hoe beïnvloedt dat jullie als groep?
Deze tour is geweldig. Ik denk dat meer dan de helft van onze shows uitverkocht is geraakt. Het is ook wel al een tijdje geleden dat we een echt grote tour deden in Europa. We deden een kleintje ter promotie van de EP van The Chairman, maar daarmee deden we de grotere steden niet aan. We verwachten trouwens niet dat onze shows uitverkocht geraken, maar het voelt wel goed om te weten dat er veel volk voor het podium gaat staan. De show hier was al een paar maand op voorhand uitverkocht, dus de volgende keer spelen we in de grote zaal (lacht)!
Dat de stijl van Truckfighters geëvolueerd is de laatste jaren bespraken we al eerder. Onder welke noemer zou je de band nu plaatsen?
Ik vind het niet makkelijk om een naam voor het beestje te verzinnen, maar ik noem mezelf meer dan rock alleen. Universe zou ik eerder bestempelen als alternatieve of progressieve metal, maar zonder de fuzzy sound die eigen is aan stoner te verliezen. Truckfightersmetal zou nog de beste benaming zijn (lacht)!
Hoe zie jij het stonerlandschap van vandaag? Enige evoluties die je kunt opmerken?
Ik moet zeggen dat ik niet veel naar stoner luister eigenlijk, eerder naar grunge, dus op die vraag kan ik niet echt antwoorden. Ons eerste voorprogramma van vandaag (Valley of the Sun, nvdr.) vind ik wel erg goed! Die kan je wel als stoner bestempelen.
De kans zit erin dat je deze vraag al behoorlijk veel gehoord hebt, maar ben je ooit zonder brandstof gevallen (verwijzing naar het nummer Desert Cruiser van Truckfighters, nvdr.)?
(lacht) Je bent echt de eerste die dat vraagt! Wel, ik ben persoonlijk wel eens zonder brandstof gevallen. Na een tour met Fu Manchu in 2007, hadden we nog twee shows gepland in Nederland. De voorlaatste show werd ik ziek, maar we hebben toch gespeeld. Ik kon amper bewegen op het podium, maar ik heb toch doorgebeten. Onze drummer zei achteraf dat het de enige keer was dat hij me als een normale gitaarspeler had zien spelen! Op weg naar huis na de shows werd het me echter te veel. Ik had veertig graden koorts, trilde enorm en we moesten nog vijftien uur rijden naar Zweden. Het voelde alsof ik ging sterven! I ran out of fuel, that’s for sure.
Dat was alles denk ik, bedankt voor het interview!
Jij bedankt, geniet van de show!
Links: