Het Brabantse SQY Rocking Team bestaat 12,5 jaar, een jubileum dat men op de 25e editie op het hoofdpodium van Bospop zal gaan vieren. Zware Metalen sprak met zanger/gitarist Harald van Kruysdijk over verleden, heden en een beetje toekomst van zijn band.
Harald, kun je mij de ontstaansgeschiedenis van SQY Rocking Team vertellen?
Ja, natuurlijk wil ik dat. Voordat SQY werd opgericht speelde ik in mijn woonplaats Bergeyk in een coverbandje genaamd Shotgun Wedding, waarmee we nummers speelden van wat alternatieve bands als The Black Crowes, Fatal Flowers en Prodigal Sons, terwijl er hier ook een AC/DC coverbandje rondliep met de naam J. Dalton, met daarin onze huidige gitarist Joost Deeben. We spraken af om samen wat nummers te schrijven en dat beviel zo goed dat we Wim Deeben, drummer en broer van Joost, en bassist Joris le Clercq, die beiden ook in J. Dalton speelden, erbij hebben gehaald om onze nummers te repeteren. Die samenwerking liep als een speer en in no-time hadden we acht nummers geschreven. Voor we het wisten stonden we op het podium van de Kempensessie, een lokaal gebeuren, en de reacties om ons heen waren dermate positief dat we binnen de kortste keren wekelijks op het podium stonden. Daarop besloten we enkele demo’s op te nemen bij Oscar Holleman in de RS 29 Studio, die tot onze niet geringe verbazing en vreugde zeer enthousiast werden onthaald in o.a. het blad Aardschok. Interesse van platenmaatschappijen bleef niet lang uit en we besloten een deal te sluiten met een Duits labeltje genaamd AVC-Music waarop onze debuutschijf The Rising uitkwam, die we in vier weken opnamen in de Electric Ladyland Studio in Hamburg. Helaas klikten we niet zo met de producer van dienst, die voor ons veel te professioneel was en alle gitaar- en zangpartijen zesendertig keer wilde dubbelen, waar wij gewoon houden van ongecompliceerd beuken. Achteraf bleek de sound dus ook veel te gepolijst voor ons, het klonk zelfs symfonisch. Anderen waren gelukkig wel enthousiast, waaronder Rob Trommelen van Mojo, die ons in het voorprogramma van Deep Purple zette.
Hoe verliep de samenwerking met het label?
Helaas viel die vies tegen. Op promotioneel gebied deed men nagenoeg niets. Men presteerde het zelfs om ons bij de live presentatie van ons debuut in een uitverkocht theater “De Kattendans” met lege handen te laten staan, de CD was gewoon te laat opgestuurd. Konden we aan zevenhonderd man die interesse hadden in dat ding uit gaan leggen dat we de CD die we aan het presenteren waren niet bij ons hadden. Via juridische wegen zijn we toen onder het contract uitgekomen, we stonden namelijk voor nog twee CD’s onder contract. Inmiddels hadden we uiteraard de nodige ervaring opgedaan, waarna we besloten om in eigen beheer de Big Town Hide-Out mini-CD op te nemen, bij opnieuw Oscar Holleman in Waalwijk. Dit resulteerde in weer een flinke lading optredens, die ons zelfs naar Engeland voerden. Vervolgens besloten we, onder druk van de belastingdienst die het niet ontgaan was dat wij wel erg vaak live speelden, ons eigen labeltje op te richten, genaamd Panacea Records, met Phoenix Music als distributietak. Via dit labeltje hebben we tot op de dag van vandaag enkele CD’s uitgebracht en deze werkwijze bevalt prima.
Is er nooit belangstelling geweest van andere labels?
Jawel, enkele labels hebben interesse getoond maar het totale plaatje was voor ons vooral in financiële zin dermate oninteressant dat we daar niet op in zijn gegaan.
Momenteel onderhandelen we met enkele labels om onze nieuwe schijf Full Throttle officieel uit te brengen, maar de definitieve keuze nemen we na de zomer. Eerst spelen we nog een show speciaal voor geïnteresseerde labels en pers, een soort van perspresentatie. Voorlopig is de schijf wel verkrijgbaar via onze website en onze fanclub.
Zo zijn we bij de nieuwe CD aanbeland. Deze klinkt aanmerkelijk harder, sneller en ook volwassener dan het gros van jullie oudere materiaal, zeg maar gerust internationaal. Hoe verklaar je dat?
Eerlijk gezegd is er in onze werkwijze sinds 1993, het jaar van oprichting, in creatieve zin bar weinig veranderd, hoewel we er wel een andere schrijfwijze op nahouden. Ik denk dat het vooral komt doordat onze vorige schijven allemaal zijn opgenomen met professionele producers die het gevoel min of meer uit de nummers haalden. Voorheen moesten we altijd concessies doen aan ons geluid, terwijl we dit keer alles precies op onze eigen manier gedaan hebben. We hebben inmiddels een eigen studio, waardoor we geen last meer hebben van tijdsdruk, wat het resultaat uiteraard ten goede komt. Het creatieve proces is helemaal van ons zelf, waarna we alles hebben opgenomen met Pro-Tools. Vervolgens zijn we met een ruwe mix op Oscar Holleman afgestapt en hebben gezegd: maak jij hier maar eens een goed klinkend geheel van. En dat heeft hij gedaan. Bijkomend feit is natuurlijk dat we door de jaren heen veel ervarener songwriters zijn geworden en dat hoor je ook.
Een eigen studio, wat een luxe.
Ja, we hebben in al die jaren wat centjes opzij kunnen leggen waardoor we ons dit kunnen veroorloven. Natuurlijk is het niet te vergelijken met een professionele studio, maar daar staan dan ook spullen die miljoenen waard zijn.
Wie schrijven bij jullie de nummers?
Dat doen we met z’n vieren, zo staan we ook ingeschreven bij Buma/Stemra. Natuurlijk heeft de één wat meer input dan de ander, maar wie dat dan zijn doet er niet toe, als je begrijpt wat ik bedoel. We nemen alle vier onze ideeën rechtstreeks op en om de zoveel tijd laten we aan elkaar horen wat we hebben. Uit al die ideetjes bewaren we dan de stukken die iedereen leuk vind.
Hoe loopt het momenteel met de optredens? Ik kan me voorstellen dat het ontberen van een label achter je flink nadelig kan zijn, een label als Suburban zou je bijvoorbeeld in het kielzog van Peter Pan Speedrock behoorlijk kunnen pushen.
Ja, natuurlijk doet een Peter Pan Speedrock het momenteel op live gebied uitstekend. Vergeet echter niet dat wij toch ook gespeeld hebben met zoals gezegd Deep Purple, maar ook met DIO, Y&T, Status Quo, Europe en Tyketto, terwijl we ook al meerdere malen in Engeland en Denemarken zijn geweest. Bovendien staan we straks toch ook maar mooi op Bospop, en dat alles zonder label die er ook nog aan moeten verdienen.
Hoop je ooit nog van je muziek te kunnen leven?
Dat is alleen een optie als het op onze eigen manier gaat. We hebben alle vier een uitstekende baan en een gezin. Dat zullen we niet zo snel inruilen voor het onzekere bestaan in de Rock ‘n’ Roll, dan moeten we zo ontzettend vaak spelen dat we onze kinderen bijna niet meer zien.
Wat is jouw persoonlijke favoriet op de nieuwe schijf?
Eerlijk gezegd heb ik bij Tonight Is The Night een tweeslachtig gevoel. Enerzijds is dit live het leukste nummer om te spelen, terwijl ook het publiek er helemaal in mee gaat, terwijl ik hem op CD eigenlijk het minst geslaagde nummer vind. Anderzijds is er Southern Moon, dat op CD het meest verrassend klinkt, terwijl het live niet erg loopt. In jouw recensie schreef je dat Fire Fly je het best beviel. Dat nummer hebben we in en vloek en een zucht geschreven en opgenomen, misschien dat het daarom wel zo goed klinkt, puur naturel zeg maar.
Waarom staan in het CD-boekje alleen de refreinen afgedrukt en niet de complete teksten?
Dat is omdat we vonden dat die hele lappen tekst afbreuk deden aan het artwork van het CD-boekje. Als je de volledige teksten wilt lezen kun je terecht op onze website, daar staan ze helemaal op. Dan kun je ook precies lezen wat Tommy Lee allemaal met Pamela Anderson uitvreet, hahaha.
Waar staat de albumtitel “Full Throttle” voor? Heeft het met de motor op de hoes te maken?
Tsja, vol gas, hè. Dat komt van onze steun en toeverlaat Leon Daris, die ons al begeleidt sinds 1994. Hij verkoopt bij optredens t-shirts, hij zorgt er voor dat wij niet zonder bier zitten, hij vervangt kapotte snaren, hij roept vrouwen tot de orde die hun B.H. niet snel genoeg uit doen en ga zo maar door. Als er bijvoorbeeld een stroomstoring is en het duurt hem allemaal te lang voordat we verder gaan, dan is zijn vaste kreet: gas erop, godverdomme. Full Throttle dus. De titel past ook mooi bij het hoesje en de hele racesfeer die om het schijfje heen hangt.
Wie is eigenlijk het mokkel op de hoes?
In eerste instantie wilden we een paar Poolse hoeren en Tsjechische modellen inhuren, wat eigenlijk hetzelfde is. Dit zorgde voor wat complicaties, vooral door de ietwat moralistische inslag bij de broertjes Deeben die dat wat te ver vonden gaan. Gelukkig voor hen werd het gereserveerde Tsjechische hoertje ziek, waarna we bij Chantal terechtkwamen, een keurig meisje uit Rotterdam, die nu de hoes siert.
Zijn jullie er inmiddels klaar voor om Bospop plat te spelen?
Nou, eigenlijk nog niet, we moeten de set nog even samenstellen, maar dat is niet zo’n probleem, we kunnen de nummers inmiddels wel dromen. Bassist Joris is momenteel op vakantie en als hij terug is zullen we eens een mooi setje in elkaar zetten.
Gaan jullie op Bospop de set aanpassen aan het feit dat het een festival is, dus alleen hardere en snellere nummers?
Dat doen we eigenlijk al sinds we de nieuwe nummers live spelen, dus veel anders dan de reguliere optredens zal het niet zijn, alleen een stuk korter uiteraard. We zullen in ieder geval eigen werk spelen met een coverachtig iets, maar dat moet nog even een verrassing blijven.
Waar komt de voorkeur voor jullie muziekstijl eigenlijk vandaan? Wat zijn jouw persoonlijke favoriete bands vanuit je jeugd?
Eigenlijk is onze muziekstijl een soort harde uitvoering van bands als The Eagles en Creedence Clearwater Revival. In mijn jeugd hield ik van bijvoorbeeld popacts als Prince, daar komt ook mijn voorkeur voor mooie zanglijntjes vandaan. Op een gegeven moment ontdekte ik de gitaar en kwam ik in aanraking met Deep Purple en Uriah Heep. De andere jongens zijn meer metal mannen, met een Black Sabbath en AC/DC als voorkeuren.
Gaan de teksten alleen over zuipen en wijven of ook over meer serieuze onderwerpen?
Over het algemeen staan we daar wel om bekend, maar als je onze titelloze “rode” CD uit 2001 neemt, dan staan daar toch ook politiek getinte teksten op. Eerlijk gezegd hebben we geen vastomlijnd plan wat betreft teksten, ze kunnen overal over gaan, het is maar net wat er spontaan in ons opkomt, en ja, dan wil het weleens over neuken en zuipen gaan.
Jullie hebben zoals eerder aangehaald met heel wat groten der aarde gespeeld. Heb je dan nog contact met die gasten?
Ja hoor, en met sommigen hebben we nog steeds contact, zoals bijvoorbeeld met Tygers Of Pan-Tang en Girlschool. Ook de heren van Tyketto waren zeer sympathiek, maar de liefste van allemaal was toch wel Ronnie James Dio. Wat een aardige man is dat. Niets was hem te veel, hij was overal zeer behulpzaam bij en alles kon bij hem, we mochten bijvoorbeeld net zoveel filmen als we wilden. Heel leuk.
Okay Harald, ik ben volledig op de hoogte wat betreft het reilen en zeilen bij SQY Rocking Team en ik zou zeggen: tot ziens op Bospop.
Inderdaad, we zoeken elkaar even op en pakken een paar pinten. Bedankt voor het interview en tot op Bospop!
Link: