Interview met Seventh Wonder
Onlangs mocht ik een review schrijven van het vierde album van de Zweedse prog metalband Seventh Wonder. Zo langzamerhand is deze band een gevestigde naam aan het worden in een genre dat qua bandnamen toch al behoorlijk bezet mag worden genoemd. De mogelijkheid om wat vragen te stellen aan één van de bandleden liet ik dan ook niet aan me voorbij gaan. Keyboardspeler Andreas Soderin viel de eer te beurt de vragen te beantwoorden en ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat hij niet echt breedsprakig en/of ruim van stof was. We hebben er maar het beste van gemaakt…
Als eerste: kan je iets meer vertellen over jezef en over Seventh Wonder?
Ja dat kan ik, mijn naam is Andreas Soderin en ik bespeel het keyboard in Seventh Wonder. Onlangs brachten wij ons vierde studioalbum uit, getiteld The Great Escape.
Is jullie nieuwe album geworden wat je er van tevoren van verwachtte?
Jawel, uiteindelijk is het dat wel geworden. We hebben er heel hard aan gewerkt en aan ieder detail werd aandacht besteed. Het duurde dan ook allemaal veel langer dan vooraf was bedacht. Dat viel wel even tegen, maar uiteindelijk zijn we zeer tevreden met het eindresultaat.
Hoe gaat dat bij jullie met het schrijven en componeren van songs? Zijn er één of twee bandleden die dat voor hun rekening nemen of zijn jullie er allemaal bij betrokken?
Het gaat bijna altijd op dezelfde manier. Eén van ons komt met een idee (meestal zijn dat Andreas B, Johan of Tommy) en met dat idee stappen we de studio in. Daar gaan we al jammend aan de gang met dat idee en voegen daar allemaal onze eigen inbreng aan toe. Meestal is het allemaal veel te veel om in een song te stoppen, dus filteren we dat uit, tot er een aanvaardbaar geheel ontstaat waar we allemaal achter staan. Dan gaan we onze eigen inbreng verfijnen en verbeteren totdat er een echte song staat. Dat fine-tunen gaat nog wel een tijd door, net zolang tot we helemaal tevreden zijn met het eindresultaat.
Wiens idee was het om het boek Aniara te gebruiken om een nummer mee te bouwen?
Dat was Andreas B. Hij had onlangs het boek Aniara, geschreven door Harry Martinsson, gelezen en vond daar de inspiratie in voor een song. In tegenstelling tot wat ik eerder vertelde, schreef hij op basis daarvan de hele basisstructuur van de song, qua muziek en inhoud en daar zijn we dan weer samen mee aan het werk gegaan.
Eén van de songs op het album, het titelnummer, neemt ruim dertig minuten zuivere speeltijd in beslag. Is dat niet een beetje (te) veel van het goede?
Sommige mensen vinden van wel ja. En ik moet eerlijk zeggen dat we binnen de groep in eerste instantie een beetje sceptisch waren en de song te lang vonden. Toch zijn we wat dat betreft van idee veranderd. Eigenlijk moet je het zien als een soort van theaterstuk in diverse delen, waarin ieder deel zijn eigen verhaal en melodie heeft. Eigenlijk een soort conceptalbum in het klein. Op die manier krijgt het verhaal de mogelijkheid om zich in de song te ontwikkelen en geeft het de kans om het hele verhaal te vertellen, tenminste wat je daarvan wilt vertellen.
Instrumentale en vocale perfectie, is dat iets wat komt door oefening of is dat bij jullie van nature een gegeven?
Vooral veel, erg veel oefenen, spelen, optreden. Veel oefenen kan soms best wel eens vervelend zijn, maar je merkt het vanzelf bij jezelf als je op het podium staat en je van tevoren je huiswerk niet gedaan hebt. De meesten van ons speelden en zongen al van jongs af aan en sinds we als band bij elkaar zijn, zijn we twee, drie of meer keren per week samen in oefenruimtes te vinden.
Hoe zijn de reacties van pers en publiek tot nu toe op jullie nieuwe album, tevreden daarmee?
Tot nu toe zijn de reacties geweldig en overtreffen onze verwachtingen. Natuurlijk is het wel zo, dat het inmiddels ons vierde album is. De mensen hebben meestal ook ons eerdere werk gehoord en gaan vergelijken. Dan krijg je wel uiteenlopende meningen. De één zegt dat het derde album beter was, de ander zegt dat al het oude werk toch net wat beter was en weer anderen vinden de nieuwste plaat ook de beste. Dat is ook een kwestie van persoonlijke smaak natuurlijk.
Wat zijn jullie plannen voor 2011?
Allereerst zijn we op zoek naar een nieuwe drummer omdat Johnny er eind vorig jaar mee gestopt is. Dan is het weer oefenen en invoegen en zo snel mogelijk weer aan live spelen toekomen. Het liefst in zomer en herfst al en op zoveel mogelijk plaatsen.
Zijn jullie binnenkort nog in Nederland te bewonderen?
Op dit moment kunnen we daar nog niets over zeggen. Door het hele gedoe rond de drummer is er verder nog helemaal niets gepland. We werken hard aan een oplossing, maar voor nu is die er nog niet. Hopelijk duurt dat niet al te lang en kunnen we dan weer snel live gaan spelen, ook in Nederland als dat mogelijk is!
Het laatste woord is aan jou, is er nog iets dat je aan onze lezers wilt zeggen of vertellen?
We hebben tot nu toe twee maal in Nederland gespeeld en we weten dat we daar veel fans en vrienden hebben. Die hopen we binnenkort weer eens te mogen ontmoeten. In ieder geval dank aan Zware Metalen, voor het besteden van tijd en aandacht aan ons werk en een groet aan de lezers!
Dankjewel Andreas. Fijn dat je de vragen wilde beantwoorden en succes bij het vinden van een nieuwe drummer.
Links: