Interview met Murder Manifest
Heel enthousiast was ik om deze band te interviewen, en niet alleen omdat deze keer de vragen en antwoorden niet vertaald hoefden te worden. Murder Manifest is een rijzende ster, en een reizende ster. Hoog tijd voor een onderwerping aan enkele existentiële en essentiële toekomstvragen. Vocale geweldenaar René was van de partij.
Al even niets van jullie gehoord, nochtans stonden jullie veel in het nieuws in het begin. Veel touren, of is geen nieuws goed nieuws?
Er is genoeg te melden. Om maar met de deur in huis te vallen: we hebben een nieuwe gitarist in de gelederen. Kevin Olinga, de jongere broer van onze drummer komt ons versterken. Anibal moest jammer genoeg stoppen om persoonlijke redenen, maar in volle sterkte stormen we weer door. De recensies van ons debuut Mental Surgery zijn ondertussen ook zeer positief onthaald in het buitenland en daarom gaan we in april Europa in voor een tiental shows.
Jullie staan bekend als heel extreem enthousiast en gemotiveerd, zowal voor als achter de schermen. Zijn jullie bang dat anders jullie concept niet zou slagen?
Als de band gemotiveerd en enthousiast is, slaat dit veel sneller over naar het publiek. Maar dat is pas de helft van het werk. Een concept of band heeft pas echt kans op slagen als ook de rest in orde is. Goede nummers schrijven, veel spelen en alles goed promoten. We proberen er alles uit te halen wat er in zit. Tot nu toe mogen we zeker niet klagen.
Jullie laatste plaat is al een tijdje uit. Die was zeer degelijk te noemen, zeker voor een eigen release plaat… die dan nog eens vrij op het net is gezet. Hebben jullie ondertussen al het proces van zelfkritiek doorlopen, en zaken ontdekt die de volgende keer anders gedaan zullen worden?
Genoeg! Laten we vooropstellen dat we pas dik een jaar bestaan en we vrij direct de studio zijn ingedoken. Alles wat er toen in zat hebben we maximaal benut. We zijn er nog steeds zeer tevreden over en ook live slaan de nummers goed aan. Toch hoor je af en toe dingen die je nu anders zou doen. We hebben nu twee nieuwe mensen in de band sinds de start. Dat is wennen en ook op technisch en muzikaal vlak zouden we het één en ander wel anders aanpakken of uitwerken. Daarnaast is Jarno, onze nieuwe drummer, een beest achter zijn kit. Dat kan de sound ook weer een nieuwe impuls geven. Het resultaat hoor je wel als we met een nieuwe plaat op de proppen komen.
Murder Manifest is best een sterke bandnaam te noemen. Alliteraties doen het goed. Kun je ons iets meer vertellen over wat het Manifest omvat?
We zochten naar een bandnaam met een voorspellend woord maar in combinatie met een ander woord dat niet veel voor komt (handig voor zoekmachines), maar dat wel direct zou verraden in welke hoek je de muziek moest zoeken. Het manifest van moordenaars (ook wel Murder Manifesto) komt uit de hoek van de criminele psychologie. We zien een tendens van opvolgende moorden met een zelfde soort achtergrond, waarbij het lijkt dat de basis van een moord erg lijkt op die van een ander, vooral in familiale sferen. De manier hoe de media massaal aandacht geeft aan een bepaald incident lijkt andere gestoorden te stimuleren om te overtuigen hetzelfde te doen. Een soort van ongeschreven regel of contract van moordenaars.
Zoals dat ook bij gezinsdrama’s het geval is inderdaad. Word je door je omgeving niet vreemd bekeken als je vertelt dat je in een band speelt die Murder Manifest heet? De link met psychopaten is snel gemaakt tegenwoordig, en het woord “symbolisch” is niet zo flexibel meer in gebruik.
(Lachsalvo) Ja helemaal, maar dat mensen niet verder denken dan het woord murder zegt meer over hun dan over ons toch? Overigens werkt onze gitarist Wouter ook veel met mensen die ook deels in deze categorie thuis horen dus die zullen er wel niet vreemd van op kijken. Maar ach als we “jullie ook” hadden geheten dan had niemand ons in het begin ook serieus genomen.. Hmm.. ben jij ook niet benieuwd wat de betekenis achter deze naam is?
Absoluut! Persoonlijke ervaringen zijn een grote voedingsbodem van de inhoud van de muziek. Toch kan ik me voorstellen dat er meer is in het leven dan metal, of ervaringen die je per se wil vertalen in klank en energie. Is alles in je leven gerelateerd aan een metal-beleving? Moet je soms de knop aan/af zetten?
Voor de één is het de muziek, voor de ander de scene en de attitude van de mensen waarmee je iets te delen hebt. Toch heeft ieder van ons gewoon zijn eigen baan en moet zich al genoeg aanpassen aan allerlei regeltjes. Je bent dan blij als je soms weer gewoon jezelf kunt zijn en die knop weer even aan kunt zetten. Het spelen in een band is gewoon een heerlijke uitlaatklep. Ervaringen en frustraties in het dagelijks leven stoppen we gewoon weer in de muziek. Je moet ergens je inspiratie vandaan halen! Dat het hele leven niet om metal draait is ook wel beter, anders wordt het al snel ‘dodelijk’ saai.
Daar kan ik inkomen. Is er een bepaalde doelstelling die je wilt behalen met Murder Manifest? Jullie hebben al behoorlijk wat succes behaald, maar het is niet altijd maneschijn en rozengeur. Is dat ingecalculeerd?
We staan pas aan het begin en het gaat veel sneller dan verwacht. Als we zien hoeveel we gevraagd worden om shows te doen dan wordt het nog lastig om dit te combineren met werk en studie. Gewoon lekker realistisch blijven en de leuke dingen eruit pikken. Door de week verdienen we de kost om ‘s weekends en op onze vrije dagen en vakanties te spelen. We gaan in april voor het eerst Europa in, maar zijn in tussentijd alweer gevraagd om vrij snel weer in de tourbus te stappen richting Denemarken, Zweden en Finland. Ook worden we steeds vaker gevraagd om in Duitsland te spelen, maar we hebben eerst nog een paar vette festivals in Nederland en België waar we het liefst dit jaar nog spelen. Enkele zijn bevestigd of staan op bevestigen en de andere zijn nog niet wakker geschud! (lacht)
Iemand een wekker nodig? Wat ik ook wou vragen: het voorkomen van een band en de présence, zijn zeer belangrijk. Zeker voor een band die veel tourt, zoals jullie. Zijn jullie daar mee bezig? Kun je daarop oefenen om de vibe over te zetten op een publiek? Of is het iets wat op het moment zelf gebeurt, waar je niet veel impact, niet veel grip op hebt?
Als mensen de muziek waarderen dan blijven ze geboeid staan kijken, maar als je daadwerkelijk ook oogcontact zoekt dan moet er wel een soort van klik ontstaan. Gelukkig krijgen we bijna altijd wel de zaal goed los, maar waar dit aan ligt is moeilijk te zeggen, we oefenen er niet op. Je vertrouwt op je eigen kunnen en ervaring en dat is alles wat je kunt doen. Je zou het beter de mensen kunnen vragen die voor het podium staan. Misschien is het ook een kwestie van volledige overgave en enthousiasme.
Een grote mond opzetten is altijd al een aspect geweest van de metalscene in Nederland (en België). Je moet stoer zijn, zelfverzekerd, zelfbewust… en openstaan voor kritiek. Lijkt wel een destructieve relatie. Wie stelt het meeste eisen vind je zelf, de pers/media, of het publiek? Zijn er al zaken gebeurd die je behoorlijk respectloos vindt?
Die eisen stel je in eerste instantie jezelf. Kritiek wordt op iedereen gegeven. Het is lastig om een voorbeeld te geven wat echt respectloos is, maar okay je vraagt er om. Wat soms wel steekt is dat we onze eigen bands zo weinig respecteren. Hier doel ik niet op ons, maar op de bands die voor ons, maar ook op dit moment ontzettend veel betekenen voor de hele scene. Ze nemen het voortouw, werken zich de tering om ergens te komen en zorgen daardoor dat de andere bands in Nederland ook onder de aandacht komen. Als een band het verder schopt dan een ander wordt er al snel gezegd dat het onterecht is of gehyped is. Ook de media en zalen spelen hierin een grote rol, voornamelijk door het doodzwijgen en veel te weinig supporten van Nederlandse bands buiten het old-boy-network. Neem een voorbeeld aan de Duitse scene dat objectief naar de eigen scene kijkt en open staat voor nieuwe dingen. Oude rotten of gevestigde namen helpen jonge bands en jonge bands die daardoor groot worden zorgen dat het jonge publiek naar de ‘oude’ bands komt kijken. Het is een wisselwerking waardoor de scene leuk en gezond blijft.
Interessant, daar is over nagedacht. Zeg, indien je geen metal zou spelen, of muziek überhaupt. Waar zou je tijd en geestelijke energie dan vooral naartoe gaan?
Sex, bier, Oblivion en Fallout 3.
De gevestigde waarden zijn er dus nog. Bedankt voor dit interview! Wanneer kunnen we nog meer van jullie gaan verwachten?
Hou onze sites in de gaten want we zitten zeker niet stil dit jaar. We proberen nog een studio te boeken voor het einde van het jaar en tot die tijd is het veel spelen. Voor de mensen die zo’n beetje real-time onze tour in April willen volgen: meld je aan op onze Twitter account.
Twittertime!
Links: