Na een jaar of tien interviews afnemen is ongeveer iedereen weleens de revue gepasseerd en denk je dat je het wel gehad hebt met interviewen. Tot je de kans krijgt om Judas Priest enkele vragen te mogen stellen, in de persoon van medestichter en bassist Ian Hill. De man die ooit gehuwd was met Rob Halford’s zus en in 1970 samen met KK Downing Judas Priest oprichtte, werd net 66 jaar, maar loopt nog over van energie. In het kader van het nieuwe album Firepower, dat op 9 maart via Epic/Sony verschijnt, mocht ik hem een dik kwartier lastigvallen met onze vragen.
Dag Ian. Gefeliciteerd met je verjaardag en alvast een gelukkige verjaardag gewenst. Hoe oud wordt je nu eigenlijk? Het internet spreekt zichzelf namelijk nogal tegen.
Hallo. Ja, je zegt het, ik word 66 jaar, maar volgens Wikipedia 67 jaar. Ik mag dan wel oud zijn, ik ben niet dement, weet je.
Je klinkt bij lange geen 66 jaar oud trouwens.
Bedankt ja, ik voel me ook geen 66 jaar oud, eerder elf. Zowel mentaal als emotioneel.
Dat valt ook te horen op de nieuwe plaat die ik al heb mogen beluisteren dankzij Sony Music. Het titelnummer is in feite een powermetalnummer geworden. Ik had niet gedacht dat na Jugulator – mijn favoriete Judas Priest eigenlijk – het allemaal opnieuw zo krachtig zou klinken, ookal valt de sound niet te vergelijken. Het nummer klinkt zoals de titel laat vermoeden.
Klopt ja, het is een heel krachtig en up-tempo nummer met power en heavy metal. Het heeft natuurlijk ook te maken met de situatie van Rob, wat er na Jugulator uitgebracht werd. We zouden trouwens Jugulator ook met Rob uitgebracht hebben, laat daar geen twijfel over bestaan. Toen Rob zich opniew aansloot bij Judas Priest, hebben we eerst een minder stevig album gemaakt, daarna zijn we terug naar de roots van de band gegaan en nu is het tijd om weer wat steviger uit de hoek te komen, maar even goed diverser en veelzijdiger. Dat merk je wellicht als je het ganse nieuwe album doorloopt.
Er zijn nog een aantal gelijkenissen met Jugulator blijkbaar, zoals het gebruik van een producer.
Ja klopt, het is de eerste keer sinds Jugulator dat we een “full blown” producer gebruikt hebben. Nieuw is hij niet hoor, Tom Allom heeft in het verleden de remasters gedaan, de live albums, al vanaf het begin van Judas Priest, denk ik. Hij is evenmin de jongste, maar zijn stijl en aanpak is nog steeds actueel. Voor deze nieuwe plaat werkte hij samen met Andy Sneap, een naam die je wel kent.
Van zijn werk met Megadeth, Masterplan, Arch Enemy.
Ja, klopt. Een klinkende naam dus. Ze deelden meteen ideeën uit, het liep heel vlotjes. Ondertussen hebben ze een pak wederzijds respect gekregen en kun je spreken van een vriendschap. Mooi toch?
Absoluut. Ook jouw baswerk staat weer prominent in de mix. Mijn favoriete baslijn is die van het nummer Never The Heroes. Welke is het voor jou?
Ho, daar vraag je me wat. Ik kies Traitors’ Gate.
Waarom?
Wel, het is de meest uitdagende en ik ga nog steeds voor de uitdaging. Het is een galopperend stuk veredelde rock. Niet gemakkelijk, wel leuk om te spelen.
Firepower verschijnt via Sony Music – Epic Records. Waarom niet via een eigen label, zoals bepaalde andere grote metalbands.
Eerlijk? We zien er het nut niet van in. We hebben nooit problemen gehad met Sony, we hebben een goede deal, we zijn quasi vrienden met onze contacten binnen Sony. We zouden het zelf niet beter kunnen doen.
Never change a winning team?
Dat kun je wel zeggen, ja.
Bezit je zelf een exemplaar van alle Judas Priest-uitgaves?
Van de officiële wel ja, althans op de harddrive. En als het nodig is, dan kan ik altijd langsgaan bij Sony natuurlijk (lacht). Die hebben alles liggen wat ooit uitgebracht is van Judas Priest. De officiële releases, geen bootlegs ofzo.
Klopt, ja. Rob heeft nog steeds een boodschap, maar die is niet zo direct en concreet meer. Hij deelt ons wel mee wat er achter de teksten zit en dat vertelt hij zelf ook soms tijdens interviews. Daarvoor moet je echter bij hem zijn.
Trekken jullie er naast de tournees wel eens samen op uit eigenlijk, als maatjes, gans Priest samen?
Ho, dat is moeilijk natuurlijk, als je niet in elkaars buurt woont. Enkel ikzelf en Glenn wonen in de UK. We zijn wel een echte – hechte – familie hoor, online merk je dat ook wel. Zelfs Ritch, de “nieuwe” gitarist, is er al zeven jaar bij en een lid van de familie.
Ik zei zojuist Priest in plaats van Judas Priest. Een gewoonte eigenlijk, net zoals Maiden. Irriteert dat je, dat mensen de bandnaam afkorten?
Nee, absoluut niet, dat is onze nickname, we zeggen dat zelf ook hoor, het is niet respectloos. We zijn allang blij dat mensen ons kennen.
Als ik jullie bandfoto’s zo bekijkt dan valt me wel iets op aan jou. Je hebt geen tatoeages. Geen fan van?
Ja, klopt, ik heb er geen. Glenn (Tipton) heeft er ook geen trouwens. Ik zie ze wel graag hoor, de rest van mijn gezin heeft ook tattoeages en ik vind het allemaal prima. Ik hou gewoon niet van iets dat ik niet kan uittrekken, iets dat permanent op mijn lichaam zou staan. Het idee alleen al doet me huiveren (lacht). Niet iedere rocker heeft tatoeages en dat hoeft ook niet.
Over rock gesproken… In 2017 werd voor de eerste keer sinds ooit meer hiphop en R&B verkocht in Amerika, dan rockmuziek. Althans, volgens enkele grote mediakanalen. Wat denk je daarvan?
Niets eigenlijk. Populaire muziek is vergankelijk, sowieso, en alle genres hebben hun jaren in de top. In de jaren tachtig was dat hardrock in de UK, Het belangrijkste voor ons is onze eigen fanbase. Sommige fans hebben vier/vijf verschillende versies van hetzelfde album. Zulke loyale fans zijn goud waard. Wij maken ons geen zorgen om wat er op globaal niveau gebeurt, wij doen wat we graag doen. Daarbij is het niet een doel om mainstream te zijn, dat is mooi om mee te maken, geen target.
Mooi. Om af te sluiten nog één vraag: wanneer kunnen we jullie nog eens meemaken?
Goed dat je het vraagt. Zak allemaal af op maandag 6 augustus, naar Tilburg om precies te zijn: er is dan een exclusieve NL show in Poppodium 013!
Is genoteerd. Bedankt Ian, het gaat je goed.
Links: