Interview met Heavatar
Afgezien van Pretty Maids en Heavatar ben ik op heavy- en power metal-vlak nog niet echt geraakt dit jaar. Zanger Stef van Heavatar was wel in voor een interview en samen hadden we het even over de nieuwe plaat, zijn stem en over metal in het algemeen.
Hallo Stef. Bedankt voor dit interview. Wij contacteren je in verband met het nieuwste album van Heavatar. Een prima plaat is het geworden.
Bedankt, en bedankt voor de interesse in Heavatar.
Het is heel bijzonder om te zien wie er in deze band speelt. Hoe werd de band geboren en vorm gegeven?
Het is begonnen als een project tijdens een Van Canto live-pauze. Ik ken Jörg sinds 2008, hij is de booker van Van Canto. Alle andere muzikanten zijn vrienden van mij, en ik wilde altijd al eens samen met ze spelen op een album.
Hoe is het idee geboren om klassieke stukken te integreren in de muziek, of is het net andersom gegaan?
Ik vind het altijd leuk als een band of project een bepaald idee heeft en daarop voortborduurt. Ik denk dat het geen goede zaak is als iemand je vertelt dat je band klinkt als die of die band. Zolang je in staat bent om iets speciaals te brengen, een meerwaarde te bieden, dan ben je goed bezig.
Natuurlijk zijn we niet de eerste band die klassieke onderdelen brengt
in metalcomposities, maar de manier waarop we dat doen maakt het tot iets bijzonders, denk ik toch.
Ik heb echt geprobeerd om me voor te stellen hoe het zou zijn, daar zo zitten, samen met Bach of Beethoven, samen metalnummers aan het schrijven.
Het voelde net alsof Bach zei: Hey, ik heb een leuk gedeelte hier, laten we proberen om het in het refrein te gieten, en ik antwoordde: Oké, maar laten we het samengieten met die akkoorden, en misschien nemen we er een variant van, om de bridge te construeren. Natuurlijk weet ik dat ik niet zo’n goede componist ben als Bach en Beethoven, maar ik negeerde dat feit en probeerde in gedachten samen met hen liedjes te schrijven.
Dat, en het feit dat mijn zangstijl zwaarder is dan bij andere klassiek geïnspireerde metalbands maakt het speciaal, tenminste dat hoop ik.
Wat ik alleszins zeker weet is dat klassieke muziek in metal vaak barokmuziek is, en ik denk dat dat komt doordat een tsunami aan Italiaanse power metal de scene overspoelt, nog steeds. Er zijn ook veel opera metal-albums, maar dat gevoel heb ik niet als ik luister naar Opus I. Wat was de specifieke missie en visie achter dit album?
Ja, zoals ik al zei, ik wilde iets speciaals doen, zelfs al is de combinatie van metal en klassiek er al eerder geweest. Ik denk dat de zangstijl het meest verschilt van bestaande bands. De Italiaanse power metal-bands en de meeste van de metalopera’s hebben zeer hoge, Kiske-achtige zangers, terwijl ik mezelf ergens tussen James Hetfield en Eric Adams zie.
Het overgrote deel van de muziek op dit album is uplifting, melodramatisch, soms theatraal. Mozart en sprookjesachtige componisten als Grieg zijn daarom erg geschikt voor power metal wellicht.
Bach is moeilijker kan ik me voorstellen, maar hoe zit het met Wagner bijvoorbeeld? Is dat meer een doom metal-componist?
Ik denk dat Wagner een beetje moeilijker is om in beweging te brengen, om de vibe over te brengen. Hij werkt met veel motieven en de kracht van zijn compositie komt pas tot leven tijdens het beluisteren van een compleet werk. Het is niet zo makkelijk om 16 bars te nemen in een metal song, zoals met Beethoven of Bizet. Nu je het over Bach hebt, daarbij had ik trouwens het gevoel dat hij meer riffs schreef dan melodieën of akkoorden, daardoor was er een grotere basis om mee te werken voor ons album. Uiteindelijk is het de combinatie van al die zaken die het interessant maakt.
Na I komt II. Dacht ik toch. Zal er binnenkort een album komen met dezelfde line-up?
In ieder geval is het niet andersom (lacht). Ik wil graag verder gaan met Heavatar en ik zou ook graag willen dat we het eens op een podium kunnen brengen met de bestaande line-up.
Laten we maar afwachten wat de toekomst brengt. We zien wel.
De meeste mensen kennen je van Van Canto.
Wat mij nog meer dan anders opviel bij Heavatar, is dat je op bepaalde momenten inderdaad bijna echt James Hetfield hoort wanneer je zingt. Is dat alleen in mijn hoofd zo of heb je die opmerking nog al gehoord?
Nee, ik hoor dat regelmatig van een pak mensen. Voor Van Canto was ik zanger en gitarist in Funeral Jester’s en mijn zangstijl werd toen al vergeleken met die van James Hetfield.
Niet de slechtste referentie, denk ik dan (lacht).
Je hebt een drukke agenda kan ik me zo voorstellen. Ben je een fulltime muzikant?
Ik ben een freelancer en muziek is één van mijn “banen”. Ik ben ook werkzaam als software engineer om mijn rekeningen te kunnen betalen, maar ik denk dat muziek ongeveer 60% van mijn tijd in beslag neemt. Ik zou niet klagen als het echt meer werd!
Hoe is de status van metal in Duitsland dezer dagen? Elke keer als ik een bezoek breng aan een grote muziekwinkel breng in een Duitse grootstad, is er een enorme hardrock / heavy metal afdeling en er staan doorgaans veel metal bands in de hitlijsten ook. Wordt het steeds meer en meer een mainstream stroming?
Metal is mainstream! Ik denk dat er geen enkele persoon is onder de vijftig en boven de achttien die geen Metallica– of Iron Maiden-nummer kan opnoemen, dus het is mainstream. Ik denk dat dit geen slechte zaak is trouwens. Veel muzikanten, platenmaatschappijen, bookers – en sommige journalisten (lacht) – hebben de laatste jaren gevochten om metal nóg meer erkenning te laten krijgen van het publiek,
en in Duitsland kun je al zien dat ze daar zeker in zijn geslaagd. Ik ben graag in Duitsland, want ik kan er al mijn favoriete bands live zien spelen binnen het half uur.
Je staat er zo voor een gigantisch metalpodium.
Jij speelt in bands die net iets “anders” zijn of vernieuwend zijn,
avontuurlijk of uitdagend. Is dat een bewuste keuze of zit er geen vreugde in het maken van meer traditionele liederen?
Ik denk dat de muziek die ik componeer vrij traditioneel is hoor. 99% van de albums die ik bezit zijn pure power of true metal albums. Maar zoals ik al zei, ik denk dat het belangrijk is te kunnen spelen met speciale elementen, om gehoord te worden tussen de vijfduizend andere power en heavy metal releases die elke maand verschijnen.
Het zijn er inderdaad een pak maandelijks. Ik luister zelf niet zoveel naar power metal als vroeger. Naar mijn mening worden er niet zoveel goede albums meer uitgebracht, in vergelijking met de eerste twee albums van Masterplan of oudere Sonata Arctica, of pakweg Majestic bijvoorbeeld.
Alleen Orden Ogan wist me vorig jaar compleet weg te blazen. Wat is jouw mening en je algehele gevoel over power metal de laatste paar jaar?
Van tijd tot tijd is er een opmerkelijke band, bijvoorbeeld Gloryhammer. Orden Ogan is inderdaad een goed voorbeeld, en Powerwolf ook. En hopelijk Heavatar ook natuurlijk (lacht)! Ik ben nog altijd blij om naar een nieuwe Manowar te kunnen luisteren, laat maar komen. Het hoeft voor mij niet altijd vernieuwend of verrassend te zijn.
Iets totaal anders: Ooit nagedacht over deelname aan de race voor Eurovisie?
Van Canto is ooit gevraagd om deel te nemen aan de Duitse voorrondes, in 2007! Maar we weigerden omdat we net begonnen waren met onze carrière en ik had het gevoel dat het beter was om ons eerst richten op de muziek die we kenden en waar we vandaan kwamen: metal.
Nu, zes jaar later, zou ik het wel interessant vinden, of grappig, om deel te nemen, maar we willen er eigenlijk niet te veel energie in steken.
Misschien binnen een paar jaar, wie weet.
Dat was het voor mij. Wat zijn je plannen nog voor de rest van de dag?
Vandaag? Ik moet een laatste hand zetten aan het mixen van de drums voor een andere band,
en dan denk ik dat ik zal gaan slapen. Dringend slaap inhalen.
Nog een woordje voor de fans om mee te eindigen?
Bedankt voor jullie interesse in Heavatar en Van Canto. Allemaal aan de metal en RAKKATAKKA, motherfuckers!!!
Miljaar mijn oren.
Links: