Demonoid interview
Nadat ik de promo van Demonoid in handen heb gekregen en deze een lovende recensie heb gegeven hier op deze site, kreeg ik ook de kans om de gebroeders Johan en Kristian Niemann aan de tand te voelen over dit project.
Voor dit interview ging ik met de metro een voor mij bekende reis maken. Dit keer geen gitaarles in Stureby, Stockholm, maar in mijn tas een taperecorder en een vragen lijst voor mijn gitaar leraar Kristian en zijn broer Johan.
Aangekomen bij Kristian thuis wordt er mij een flinke bak koffie in mijn handen geschoven en ouwehoer ik met de 2 vrolijke broers. Allereerst worden er wat muziek tips uitgewisseld en worden er enkele metal nummers gedraaid. Voor mij ook zeer onbekende muziek
waar verder nog niks over bekend is maar waar de gebroeders ook hun kunstjes op vertonen. Er staat dus nog veel te gebeuren voor hen de komende tijd, maar daarover binnenkort meer. Nu eerst mijn vragen aangaande het kindje Demonoid van deze brothers in crime.
Hoe is Demonoid eigenlijk onstaan, wat was het idee achter dit project?
Kristian:
Het was eigenlijk Kristoffers idee om een band binnen de band te beginnen. Want iedereen die op het laatste Therion album heeft meegespeeld doet ook mee
met Demonoid. Johan en ik schrijven eigenlijk altijd heavy materiaal en Kristoffer vond dat het allemaal erg goed klonk. En hij wilde eigenlijk wel de
grunt voor de nummers verzorgen. wat wij erg goed vonden want hij doet het eigenlijk niet genoeg op de Therion albums naar onze mening. Hij zag er we brood en
moedigde ons aan om nog meer nummers te gaan schrijven en ze daarna op te gaan nemen. We hebben per slot van rekening toch onze eigen studio dus het kost ook niks meer.
dus dat hebben we gedaan. We hebben de meeste nummers geschreven in de herfst van 2002 en daarna zijn we aan het oefenen geslagen. We hebben de nummers opgenomen in december
2002 en in het begin van 2003. Het was toen toch een rustige periode voor Therion. Maar daarna duurde het toch nog een jaar voordat we een record label vonden.
Ah, dus Nuclear Blast was niet meteen geinteresseerd? zelfs niet omdat jullie allemaal uit Therion komen?
Kristian:
In het begin dachten ze dat het nooit zou gaan verkopen. Het probleem was dat er niet echt een label op onze muziek geplakt kon worden. Het is niet echt
Death metal of Black metal. natuurlijk is het metal maar dat wilde Nuclear Blast juist. Dus we zijn rond gaan kijken bij allerlei labels maar niemand was echt geinteresseerd. Tot we tenslotte toch weer
bij Nuclear Blast terecht kwamen en we een deal met hun sloten. Nuclear Blast zou dit album uitbrengen zonder dat wij er veel geld voor zouden krijgen. Ze zouden wel zien hoe het uit zou
pakken.
Wat zijn de plannen voor Demonoid in de toekomst, nog meer albums, tour, of was dit een eenmalig iets?
Kristian:
Ja, we gaan zeker meer albums uitbrengen. Ik ben zeer in mijn sas met Demonoid! Natuurlijk willen we ook gaan touren, dat zou fantastisch zijn. Maar voordat dat uberhaupt zover zal zijn willen we
eerst een tweede album uitbrengen. Dan hebben we live te kiezen uit een aantal nummers. als we nu zouden gaan touren zou een beetje laf zijn, dan speel je eigenlijk alleen maar het hele album en dat kunnen
de mensen ook thuis wel luisteren. Dus we willen eerst nog een album uitbrengen. Dus de tour zit er dus voorlopig nog niet in maar we hopen wel ooit te gaan touren. Zeker ook omdat we nu erg druk zijn met Therion.
Ik heb een vraag over het album zelf. Jullie album wordt bestempeld als een death metal plaat en dat is het zeker ook, maar in het nummer: “The Evocation” komt een vrouwenkoor voor wat in mijn ogen een beetje jammer is. Ook omdat hierdoor
weer een duidelijke link naar Therion wordt gelegd. Waarom hebben jullie dit er in gezet?
Johan:
Om echt eerlijk te zijn was het zo dat Kristoffer niet wist wat hij op die betreffende plek moest zingen. Hij had geen ideeen dus besloten we om dit te doen.
Kristian:
Ja wij stonden er in het begin erg skeptisch tegen over. Maar het werkt wel. Het voegt toe aan de varieteit van het album. Helaas brengt het zoals je al zei een link naar Therion met zich mee waar ik niet echt heel erg blij mee ben. Maar ik vind het nu wel ok,
omdat het toch maar een kort stukje is.
Voor dit project heb je niet je eigen teksten geschreven, waarom eigenlijk niet?
Kristian:
Ik schrijf echt nooit teksten, ik kan het gewoon niet en Kristoffer schrijft best wel goede teksten dus dacht ik, waarom ook eigenlijk niet. En dat is eigenlijk ook het werk voor de vocalist
om de teksten te schrijven. En eerlijk gezegd kunnen de teksten me ook geen moer schelen. Als de teksten op deze muziek alleen maar Fuck Fuck Fuck of Death Death Death zouden zijn zou dat ook cool zijn. Ik geef er weinig om als het maar goed klinkt.
Johan: Ja dat zou inderdaad werken!
Maar het is niet zo dat je zelf een boodschap voor deze wereld wilt uitdragen?
Kristian: Nee, ha ha ha, echt niet nee.
Johan: Nee dat willen we absoluut niet, ha ha ha, Er zijn al genoeg boodschappen in deze wereld!
In de muziek zitten links naar Therion en jullie zitten natuurlijk allebei in Therion. Maar hoe zien jullie Demonoid? Echt als een andere band of een zogenaamde Therion side-project?
Johan:
Voor mij is dit echt een andere band. De muziek is om te beginnen al anders. Hier schrijft Krsitoffer de teksten wat hij niet doet in Therion. Kristoffer speelt geen gitaar in Demonoid, alhoewel hij dat ook in Therion nauwelijks doet, hij speelt alleen live. En hij
schrijft de nummers niet, dat doen wij.
Kristian:
Ja het is zeker een andere band voor mij. Het is zeer verschillend van Therion. Iedereen doet andere dingen.
Maar het wordt wel aangeprezen als: Dit zijn de jongens van Therion die Demonoid uitbrengen.
Kristian:
Ja nu wel ja maar dat was van begin af aan niet het idee. Ook als het daadwerkelijke album in je handen hebt zijn er geen verwijzingen naar Therion. Niet naar onze studio of naar ons. Ook geen fotos van ons waarop we als Therion te herkennen zijn. We wilden het eigenlijk
anoniem uitbrengen. Om te kijken of het zou verkopen en de mensen zouden niet onder noemer Therion ons album gaan kopen. Maar nu is dat dus wel het geval.
Ja maar je kunt er wel op de naamsbekendheid meevaren. Met als gevolg dat je veel cd’s verkoopt.
Kristian:
Ja das wel waar. Het kan in ons voordeel werken omdat er dan meer mensen nieuwsgierig zijn en het album gaan luisteren. Maar het kan ook andersom, dat de mensen die Therion niks vinden dit al helemaal niet gaan proberen.
Jullie hebben samen eigenlijk alle songs geschreven, hoe ging dat in zijn werk, zitten jullie samen te pielen op een gitaar of werken jullie apart?
Kristian:
Nee we werken eigenlijk altijd apart. Ik schrijf thuis en Johan doet dat ook, als we dan wat hebben nemen we dat bij mij thuis op mijn eenvoudige doch zeer nuttige opname apparatuur op. We programmeren de drums eronder en dan hebben we dus een zeer ruwe demo versie van onze songs en daarmee gaan we
naar Kristoffer om te kijken wat hij er van vind.
Kristoffer heeft echt geen muziek geschreven voor dit album?
Kristian:
Nee niet echt alleen een intro voor het nummer “Arrival Of The Horsemen” en een paar riffs voor “Hunger My Consort”, maar dat is dan ook daadwerkelijk alles wat hij geschreven heeft.
Wie heeft het Artwork gedaan voor dit album?
Kristian:
Het is een hongaarse jongen met de naam Guyla. Hij is echt geweldig. Hij maakt echt mooie dingen. Het hele boekje staat vol met mooie plaatjes van hem en ik hoop dat hij ook de artwork van onze volgende cd wil gaan doen want ik ben er zeer tevreden mee. Alleen de achterkant van de cd is gedaan door
Nuclear Blast zelf. Ze wilden er toch nog een eigen draai aan geven. En als je goed kijkt kun je er ons in herkennen.
Johan: Ja ik ben er ook erg blij mee, zeker als je bedenkt dat dit pas zijn eerste album is waarvoor hij de artwork heeft verzorgd. We kennen via Kristoffer of eigen via de vriendin van Kristoffer. Zij is hongaars en kende hem, vandaar.
Ok, nu een wat cheezy vraag: wat is je favoriete demonoid nummer en waarom?
Kristian:
“Firestorms” vind ik een geweldig nummer omdat het zo’n lekker snel en agressief nummer is. maar ik hou ook van afwisseling, niet dat ik alleen maar snelle nummers wil maken ofzo. Bijvoorbeeld het nummer “14th Century Plague” wat door Johan geschreven is vind ik erg gaaf omdat het zo lekker traag en slepend is waardoor het een
erg duistere atmosfeer krijgt. Het klinkt alsof er iemand ligt te rotten en je kunt het bijna ruiken. Dat vind ik gaaf. Maar ook vind ik de opener “Wargods” een goed nummer omdat het lekker lang en afwisselend is. Maar “Firestorms” blijft toch mijn favoriet.
Johan:
Ik vind de opener “Wargods” en de afsluiter “Death” mijn favorieten. Dit zijn de meer epische nummers van dit album en daar hou ik van. Wat langere nummers met veel afwisseling. Vooral het effect wat over de grunts in de afluiter zijn gegooid vind ik erg cool.
Gaan jullie Demonoid nummers live spelen als verrasssing op de komende Therion tour?
Johan:
Absoluut niet! Het is een aparte band dat niks met Therion van doen heeft. En om Demonoid nummers live te spelen hebben de de Demonoid drummer Ricky nodig en hij zit niet in Therion.
Vinden jullie het niet jammer dat je niet bij Therion zat in het begin der dagen? Want een album als “Of Darkness” is toch meer death metal zoals jullie het nu graag willen hebben?
Kristian:
Nee, dat vind ik niet. Ik was toen ter tijd helemaal geen death metal fan. Ik luisterde het amper en dus vond ik die Therion albums ook niet zo goed. Ik luisterde toen meer naar bands als Dream Theater en dergelijke, meer technische muziek. Nu vind ik sommige nummers wel mooi maar toen moest ik er niks van weten. “I Thought It Sucked Ass !!”
Ok, maar sinds wanneer luisteren jullie meer naar de hardere metal?
Johan:
Ja ik kreeg rond 1999 eens wat Cradle Of Filth en Dimmu Borgir cd’s te pakken. Ik luisterde toen voor het eerst naar een nummer als “Mourning Palace” van Enthrone Darkness Triumphant door Dimmu Borgir. Gegrepen door het intro en de knallende riffs dacht ik: “Holy shit, this is cool!”
Kristian:
Dat was ook eigenlijk in de periode dat wij bij Therion in dienst traden. Ja, 1999. Maar daarvoor luisterden we wel al naar bands als Pantera en Meshuggah, Testament en The Gathering. Maar de echt hardere black metal begon voor ons toen pas. Vrij recent dus.
Maar Kristian, je bent niet echt als metal gitarist begonnen, je hebt bijvoorbeeld jazz gitaar gestudeerd in Los Angeles. Waarom deed je dat toen?
Kristian:
Ik ben eigenlijk begonnen met gitaar spelen door Metallica en Iron Maiden. Maar die jazz periode was zeg maar een tussenperiode in mijn carriere als gitarist. Toen ik begon met gitaarles luisterde ik veel naar beroemde gitaristen en ik had een gitaar leraar die erg van Fusion hield en hij
ging daar heen om daar les te geven en bij te leren. En mij leek het geweldig om zo mijn horizon te verbreden omdat ik toch door hem beinvloedt werd. Dus ben ik daarheen gegaan om echt jazz gitaar te leren. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb want sommige technieken en theorien die ik daar opgedaan heb gebruik ik nog. Ook al klinkt die muziek natuurlijk niet als metal.
En ik stop ook geen jazz in de metal die ik maak maar ik heb er zeer zeker veel geleerd. Johan en ik luisteren naar heel veel stijlen muziek, zowel jazz als gitaar virtuozen en natuurlijk metal. En alles wat we horen kunnen we gebruiken in onze muziek. In het nummer “Hunger My Consort” gebruiken we een gewaagde clean gitaar solo die zoals je zei een beetje bluesy klinkt.
En dat hebben we er bewust ingestopt omdat dat nummer variatie nodig had, even een rustpunt in de muziek. Vanaf het begin wist ik niet wat ik erin wilde hebben maar toen ik eenmaal op mijn gitaar bezig was en ik een cleane sound produceerde dacht ik: ja, dat is gaaf. Het geeft een extra vibe aan het nummer. Maar dit heb ik er niet ingestopt omdat ik jazz gitaar heb gespeeld.
In die periode toen je jazz gitaar studeerde heb je een nummer opgenomen dat uiteindelijk gereleased is in 1996 op een verzamel cd getiteld: The Hottest Unknown Guitarists. Kun je me daar wat meer over vertellen?
Kristian:
Ha ha ha, ach dat was eigenlijk een heel stom nummer dat we opgenomen hebben.
Johan:
Nee man dat nummer is eigenlijk best cool! Het is lekker snel maar geen metal
Kristian:
Dat nummer heb ik opgenomen met een goede vriend van mij die basgitaar speelt: Robert Fransson. Hij was toen ter tijd erg goed maar ik geloof dat hij nu niet meer speelt. Hij zat meer in de jazz. Maar goed het was eigenlijk Robert, ik en een drumcomputer. Hij wilde graag proberen om in gitaarbladen te komen, ik niet zo zeer maar uiteindelijk heeft hij het zover geschopt om
in het blad Bassplayer te komen. Ik heb het artikel hier aan de muur hangen. Ja, dat zijn enige goede herinneringen aan die tijd ook al zuigt het nummer! ha ha!
Johan, Jij speelt in vele andere bandjes. Sommige maken niet eens metal, wat ik met mijn eigen ogen en oren heb kunnen aanschouwen. In hoeveel zit je er eigenlijk en kun je dit goed combineren met alle dingen die je moet doen voor Therion?
Johan:
de andere bandjes waar ik in speel zijn meestal niet erg druk bezig. Af en toe een optredentje hier en daar. Ik speel bijvoorbeeld in een metal cover band en dat is voor zover het meeste werk. Daar treed ik vaak mee op in de welbekende metal kroeg Pub Anchor hier in Stockholm. De andere dingen die ik doe zijn veelal kleine projectjes en het opnemen van albums. en dat neemt niet heel veel tijd inbeslag.
Dus het valt goed te combineren met Therion.
Nu een meer open vraag: Als jij een interviewer zou zijn en je zou jezelf moeten interviewen, welke vraag zou je jezelf stellen? En kun je mij antwoord daarop geven?
Kristian:
Ha ha ha! Dat is een goede vraag. Moeilijk moeilijk. mag ik daar ietwat later op terug komen?
Ja maar jullie waren tegen mij aan het klagen over de vragen die je krijgt van interviewers, dat ze altijd maar hetzelfde waren en vaak saai. Dus wat vind jij nou een goede vraag?
Johan: Wat voor snaren gebruik je?
kristian: Ha ha, nee das geen goede vraag. Maar laat me er over nadenken en dan komen we erop terug, Ok?
Ok, dan een meer Therion vraag: Hebben jullie er zin in om met Therion te gaan touren?
Johan:
O ja!!! Ja, het is alweer tijden terug dat we er met Therion op uit zijn gegaan! Zeker hebben we er zin in om naar Zuid Amerika te gaan.
Is Zuid Amerika zo goed om in te spelen dan? Hebben jullie favoriete landen om in te spelen?
Johan:
Bolivia was echt gewedlig, Mexico was ook super.
Kristian:
Eigenlijk alle landen in Zuid Amerika zijn geweldig om in te spelen. Colombia bijvoorbeeld. Ja meestal zijn de podia niet echt geweldig daar maar het publiek is fantastisch. De mensen daar zijn niet zo verwend als het publiek in Holland, waar in bijvoorbeeld 013, echt alle bands vrij vaak spelen.Dat maakt verder natuurlijk niet uit. Maar spelen voor een publiek dat al voor een half jaar geen concert heeft
meegemaakt is geweldig. Het is fantastisch om te zien hoe ze helemaal uit hun dak gaan! Ik moet wel even dit zeggen: De meest geweldige gig ooit moet Griekenland geweest zijn. dat was wel zo geweldig. Het hele publiek zong mee met de gitaar melodieen, Het maakte niet uit wat voor melodie ik speelde, het hele publiek zong met me mee! Dat was echt kippenvellen werk. Ik kon het niet geloven!
Johan:
Maar wat ook gaaf is, ha ha, is het spelen op plaatsen waar bijna niemand is. Even om je de andere kant van de medaille te laten zien. We speelden ergens in Duitsland, Halle geloof ik ergens in het oosten op onze laatste tour. De laatste gig voor die in Duitsland was Mexico City, 3000 man die zich helemaal uitleefde (and i quote: 3000 people that were going apeshit!). Geweldig! En daarna Halle, op een dinsdag geloof ik.
Daar waren misschien 100 mensen aanwezig die allemaal stonden te gapen en zoiets hadden van: “Wanneer kunnen we naar huis”?. Ha ha ha, dat was echt grappig, de andere kant van het spectrum, ook leuk!
Kristian:
Ja echt leuk was het natuurlijk niet maar het contrast was zo groot dat het hilarisch was. kristoffer gooide zijn gitaar pick het publiek in en je kon hem horen vallen! ha ha, hilarisch!
Johan:
Het maakt verder ook niet uit als wij maar kunnen spelen en ons bier krijgen!
Ik heb eigenlijk niet zoveel vragen meer behalve dan nog 1 en de open vraag…
Kristian:
Ik zat eral op te wachten! ha ha ha! Maar eerst die vraag die ik mezelf zou stellen.
Johan:
Waarom speel je gitaar?
kristian:
Dat is een goede vraag maar ik heb daar eigenlijk geen goed antwoord voor. Ja, omdat het leuk is om gitaar te spelen, natuurlijk. en dan ga je er mee door en dan wordt het nog leuker omdat je steeds meer leert. En dan hopelijk, op een dag, ben je een goede gitarist.
Johan:
maar dan wordt het juist veel moeilijker. Omdat je dan op een punt bent aangeland waarop je een bepaald niveau aan techniek hebt en je kunt een aantal dingen spelen. En dan beginnen je oren zich te ontwikkelen. En dan hoor je dingen die je graag zou willen spelen maar je techniek is niet voldoende om dat te kunnen. Dus om een heel klein beetje beter te worden moet je heel veel meer oefenen.
Kristian:
Ja dat is het verschil met het begin waarin je in no time van 0 tot een goede gitarist kunt gaan als je er aardig wat tijd in stopt. Maar om daarna 5% beter te worden moet je er 20 keer zoveel tijd in steken om dat te bereiken. Soms is dat echt pijnlijk en moeilijk.
Johan:
Ja op zulke momenten denk je echt: “Yeah, I really do suck!”
Maar je kunt toch niet zeggen dat jullie slechte gitaristen zijn?
Kristian:
Het hangt ervan vanaf waar je ons mee vergelijkt. Als je ons vergelijkt met de echt goede gitaristen, bijvoorbeeld Yngwie Malmsteen en aanverwanten, dan zijn we echt slecht.
Wil je op dat niveau terecht komen dan?
Kristian:
Ja, daar speel ik gitaar voor. Maar ik denk dat deze goede gitaristen zich zelf ook zo voelen als ze zich gaan vergelijken met bijvoorbeeld Charlie Parker of Colthrane. Die denken dan ook: Holy shit, misschien moet ik er maar mee stoppen. Je wilt op een niveau tercht komen waar je, als je iets hoort, het ook meteen kunt spelen. Maar daar zal je wel nooit terecht komen. En dat alles natuurlijk met goede toon en timing.
Maar uiteraard komt niet alles met techniek. Er is iets te zeggen voor talent. En deze grote jongens hebben zeker talent. Kijk met techniek kun je een goede gitarist zijn tot op een bepaald niveau maar daarna moet je een zeker talent hebben wat andere mensen niet hebben om echt, echt heel goed te worden. En ik denk niet dat ik dat in me heb. Anders zou ik namelijk nooit zoveel hoeven te oefenen om nog steeds zo slecht te zijn. ha ha.
Ja dat waren eigenlijk al mijn vragen, maar zoals we het onder het genot van veel bier al over dit interview gehad hadden een week geleden wil ik afsluiten met de voor jullie beste vraag van dit hele interview: Wie is je favoriete pornstar?
Johan:
Rocco!!!
Kristian:
Ja voor de mannelijke pornstar is het Rocco en mijn favoriete vrouwelijke pornstar is Sylvia Saint. She is a hottie and she’s got talent!! ha ha ha!!
Awel, guys, bedankt voor dit interview en ik zie jullie snel weer voor een biertje ergens in de stad!
Johan en Kristian:
Jazeker! en jij ook bedankt voor het interview. En we zullen de nederlandse fans wel zien in november in 013 of in de Oosterpoort met Therion!!!
Links: