Hoe schrijven jullie je nummers?
Bård: Zoals iedereen, met een pen 😉
Hebben jullie daar nog een bepaalde volgorde voor?
Zak: we doen het niet op een bepaalde volgorde. Bård kan een riff hebben of ik een tekst. We doen gewoon wat goed voelt en als je geluk hebt dan heb je een goed nummer aan het einde van de dag. Meestal heb je aan het einde van de dag een hoop shit.
Erlend heeft de band verlaten. Hoe hebben jullie dit voor de tour opgevangen?
Bård: Jocke heeft van een aantal nummers de gitaar riffs van Erlend gesampled als dit echt nodig was. Voor de andere nummers is dat niet nodig omdat we toch hetzelfde speelden. We moesten wel aan het geluid werken. We gebruiken stereo met een delay naar de andere kant en in het midden hebben we een Pod met een ander geluid. Zolang we de basis hebben, kunnen we het nog steeds spelen.
Hebben jullie voor de tour speciaal nummers geselecteerd die goed klinken met 1 gitaar?
Bård: Nee
Zak (lacht): Nee, zo slim waren we niet
Bård: We hebben wel geoefend en geluisterd of het ging werken of niet. Als het werkte gingen we door met het volgende nummer. Eigenlijk werkte ieder nummer.
Gaan jullie zoeken naar vervanging voor Erlend?
Bård: Nee, dit werkt
Gitarist Bård aan het werk
Zijn de albums na ‘Clawfinger’ anders ontvangen door het publiek?
Bård: Ja zeker. Het punt is dat we nu al 10 tot 13 jaar bestaan. In het begin waren we jong en we hadden een hype. De interesse van het publiek is verschillend van album tot album. We hebben nooit gekozen voor de hype en we hebben de nummers ook niet geschreven voor een hype, maar het was er gewoon. Het eerste album verkocht goed, de tweede minder, de derde nog minder en toen hebben we een break gehad van 4 jaar. Dat is ook erg belangrijk om je te bedenken. Warner Bros heeft ons eruit gegooid na het derde album. We moesten toen beslissen over een nieuw label en of we door wilden gaan.
Zak: We hebben niet echt een break gehad van 4 jaar, we hebben alleen geen album in die 4 jaar uitgebracht.
Bård: Voor het publiek was het erg lang.
Veel mensen dachten dat jullie niet meer bestonden.
Bård: Dat hebben we zeker een duizend keer gehoord.
Denken jullie dat jullie nog steeds dezelfde ‘fanbase’ hebben als ten tijde van Deaf, Dumb and Blind?
Zak: Voor een deel wel. We hebben gister op een festival gespeeld en toen waren er veel 8 tot 10 jaar oude kinderen, dat zal onze nieuwe generatie Clawfinger fans zijn.
Bård: Ik sprak in Utrecht een meisje die zei dat het publiek dat er was een stuk ouder was dan het publiek dat er normaal komt. Ik denk dat ze ons volgen.
Zak: Wat een enge gedachte.
In Nederland zijn jullie niet zo bekend meer als vroeger, hoe is dit in de rest van Europa?
Bård: In Duitsland hebben ze veel promotie gedaan voor ons album ‘A whole lot of nothing’, daar heeft het goed gewerkt. Voor de rest van Europa is het hetzelfde als hier.
Is het nu beter met het laatste album?
Zak: Ik denk dat het niet zo goed is als het zou moeten zijn.
Hoe doet Clawfinger het in Zweden?
Bård: We hebben een stomme fout begaan, we hebben daar niet of nauwelijks gespeeld. We hebben ons geconcentreerd op Duitsland en Europa. In Zweden zijn ze ons ook vergeten. We proberen het nu weer goed te maken door ook daar weer optredens te gaan doen. We kregen goede reacties. Voor veel mensen is het een nieuwe band.