Meestal staan de Zwolse Hedon Zwaar-avonden in het teken van death- of thrash metal. Vanavond is het echter enkel black metal. Drie bands reisden op 27 oktober af naar de hoofdstad van Overijssel en vertoonden hun kunsten in de kleine zaal. Coen Slendebroek maakte de foto’s voor dit verslag.
The Shiva Hypothesis mag als eerste aan de slag. Tijdens een drone-intro, waarbij veel rook op het podium wordt gespoten, druppelen de bandleden het podium op en beginnen aan de set. Direct valt op dat de gitaar erg zacht in de mix staat. Dat kan gebeuren bij de eerste band en meestal trekt het daarna wel bij. Vanavond echter niet. Gedurende het hele optreden overheersen de drums in het geluid. Hoewel BN erg zijn best doet achter het drumstel, interessante drumpartijen produceert en zelfs enkele stukken tekst playbackt, wordt het na een paar nummers erg storend dat de gitaar niet te horen is. Behalve als er een gitaarsolo wordt gespeeld want die staat dan weer zo oorverdovend hard dat al het andere instrumentarium ondersneeuwt. Wat verder opvalt is dat de zang van JB erg gevarieerd is. Hij screamt, krijst, grunt en bedient zich zelfs van een Mongoolse zangstem. Daarmee zit er toch enige variatie in de live performance. De band is blij met de publieksreacties en lijkt tevreden van het podium te stappen. Toch heb ik ze, met een beter geluid, weleens beter gezien.
Bij het daarna volgende Misanthropia zou het op papier beter moeten gaan. Zij bedienen zich van twee gitaristen en hebben een toetsenist. Er wordt snel en effectief van backline gewisseld en binnen no time is Misantrophia klaar voor het optreden. Tijdens het openingsnummer worden er nog snel wat wijzigingen aan de geluidsman doorgegeven die, getuige de opgestoken duimpjes, worden opgevolgd. Het podiumgeluid lijkt dus in orde. Was dat in de zaal ook maar het geval… Opnieuw valt op dat de gitaren veel te zacht staan. Het is daarom voor het publiek soms lastig te volgen welk nummer er wordt ingezet. Niet iedereen in het publiek maalt daarom en Misanthropia mag rekenen op een goed gevulde zaal en weet de handen op elkaar te krijgen.
Het afsluitende Fenris moet het doen met iets minder publiek maar de mensen die zijn blijven staan reageren dubbel zo enthousiast. Terecht ook want de muziek en performance van Fenris verdient dat. De band lijkt een onderlinge eenheid uit te stralen en heeft het zichtbaar naar zijn zin. Het enthousiasme straalt over op het publiek en ook Fenris lijkt vanavond vele zieltjes voor zich te winnen. Zanger Gilbert de Rooy is een uitstekende frontman die het publiek middels korte aankondigingen bij het optreden betrekt. Fenris heeft, net als de vorige twee bands, een goede lichtshow die aansluit bij de (sfeer van de) muziek waardoor nummers als Suffering Predestined en Doodenakkers goed uit de verf komen.
Het bezoekersaantal lag vanavond, ondanks de muzikale koerswijzigingen, niet lager dan bij andere edities van Hedon Zwaar. Het siert Hedon dat er breed wordt geprogrammeerd en het publiek dat daarvoor openstaat. Hoewel de bands er zelf niets aan kunnen doen, is het jammer dat het gitaargeluid vanavond onder de maat was. Complimenten aan de bands en publiek dat ze zich er niet door uit het veld lieten slaan en respectievelijk een goede show gaven en ondergingen.
Foto’s:
Coen Slendebroek
Datum en locatie:
27 oktober 2017, Hedon, Zwolle
Link: