Zeromancer – Bye-Bye Borderline
Trisol Music Group, 2013
Zeromancer, ze bestaan nog ja. Deze Noorse industrial rock/metal-band kan nog steeds rekenen op veel belangstelling, zowel in Amerika als Europa. Ook al begeeft de band zich meer in het industrial goth/EBM-milieu dan de metalscene, velen kennen ze wel, net als hun Duitse soortgenoten Oomph!. In 2001 bracht Zeromancer het zeer degelijke Eurotrash uit, daarna is het een beetje veel van hetzelfde geworden, enkel de melige Amerikaanse synthpop-invloeden werden steeds groter.
Bye-Bye Borderline vangt aan met het lekker pompende en foute Auf Wiedersehen Boy, vaag herinnerend aan de incorrecte stijl en het shock-gehalte die de Noren in zich hadden bij hun eerste platen. Het titelnummer dat hierop volgt doet me helaas vaststellen dat de randjes er soms helemaal afgevijld worden en er niets overblijft dan brave meidenrock met bitterzoete teksten met ironische ondertonen. Lcyd breekt zowaar volledig door naar de jaren tachtig synthrock met een zeer zangerig refrein en door toetsen bevlekt geheel. Het album gaat vervolgens op en af met wat pit en wat melodrama, nummer na nummer. Enkele erogene tracks (Lace and Armour) brengen wat grooves teweeg voor de luisteraar die het graag harder of lustiger heeft. Gemiddeld genomen is het echter een vrij loungy alternatief album geworden dat in de lijn van de verwachtingen ligt. Ook Zeromancer wordt groot zo blijkt.
Tracklisting:
- Auf Wiedersehen Boy
- Bye-Bye Borderline
- Lcyd
- You Meet People Twice
- Manoeuvres
- Weakness
- Lace and Armour
- Montreal
- Ash Wednesday
- The Tortured Artist
Line-up:
- Alex Møklebust – vocals
- Kim Ljung – bass
- Noralf Ronthi – drums
- Dan Heide – guitar
- Lorry Kristiansen – Keyboard, programming
Links: