Woods of Infinity – Hopplös Väntan
Supernal Records, 2008
Wat heeft het soms allemaal voor zin? Aardschok en Rock Tribune laten deze EP met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid passeren, terwijl ik in een bui van zelfreflectie verder nadenk over het feit dat seksuele fetishen en muzikale voorkeur zo Kafkaiaans individueel kan zijn. Hejdå brengt me nog steeds in vervoering, inclusief de Barry Manilow cover Old Songs. Na het vertrek bij Total Holocaust Records kwam Woods of Infinity gelukkerlijk bij Supernal terecht. En dat leverde geen schade op.
Zes nummers krijgen de woudlopers de tijd om hun
melancholie en wanhoop over je heen te gooien. Denk nu niet meteen dat ze het warm water heruitgevonden hebben, alhoewel het water zeer zwaar is. Woods of Infinity is een beetje vreemd geweest. De laatste releases zijn steeds psychedelischer, avantgardischer, en ook op deze EP wordt men niet gespaard van uitzinnige polyvalentie op het vlak van laagdrempelige psychosensonetten. Woods of Infinity durft, en dit op een onachtzame manier. Black metal op deze manier wordt niet overal even smakelijk geserveerd. Dichterlijke vocalen, trage tempo’s, progressief gedoe, orgeliaanse keys… er zijn er voor minder uit de zwarte ban geslaan.
Een uitdagend plaatje dit. Mensen die graag een “apart” black metal orkest aan het werk horen, met spontane depressiviteit, die checken het maar. De rest hoeft het niet eens te proberen. Solitude in magnitude.
Tracklisting:
- Labrador
- Backenvägen
- Karnevals
- Törnrosasömnen
- Snår & Skare
- Taken
Line-up:
- Ravenlord – Vocals, samples
- Melkor – Guitar, bass
- Bruthor – Drums, piano
Links: