Willoos – Wendingen
Eigen Beheer, 2015
Ik heb mij weinig positief uitgelaten over Nederlandstalige releases in de blackmetalscene in het verleden, niet in het minst over depressieve blackmetalfabricaten die dienden te sterven omwille van de marginale kwaliteit van hun muziek, en niet omwille van hun missie en visie van een geromantiseerde visie op de dood. En hoewel ik zelf niet geloof in de dood (want hoe kan een mens nu dood willen zijn, dat is gewoon willen stoppen met leven toch?), geef ik mezelf te koop aan Willoos. Wendingen, het is een choquerend verhaal van twee nummers dat eenieder onder ons met dusdanige relativerende krachten MOET luisteren. Nederland, sta op en val dood.
Austere, met maatjes en kaas. In het Nederlands. Het eerste nummer is pure DSBM. Wending I, met hysterisch klinkende castrato-screams. Bijna atmosferisch, maar veel te ziek om in klassieke termen te verwoorden. Pijnigend rauw, vol rauwe kelderklanken. Wat mooi. Het volgende nummer is zowaar nog veel “mooier”. Een liefdevol afscheid aan de liefde. Een afbeulende ode aan agonische romantiek. De dualiteit van de mens blootgelegd, met mannelijke en vrouwelijke zachtheid in den beginne, tot het grimmig wordt. Mentale pijn, verlangen, afzien, in een duet van zalig mooie cleane gezangen en screams, vol Germ en Alcest, enig mooi verworden tot emotieve blackmetal. Haat het maar, beste Mayhemmers en Epicasplanjes, maar dit is waar het om gaat. Doorleefde muziek, met zuurzoete bitterheid. Hoe breed en diep kun je gaan …
Tracklisting:
- Wendingen I
- Wendingen II
Line-up:
- W. Damiaen
Links: