Willoos, een band uit het Nederlandse Zoelmond, kreeg ik voor het eerst te verwerken in 2015, toen de EP Wendingen verscheen. Eén van de betere depressive/suicidal blackmetalreleases uit Nederland die ik ooit hoorde. Vorig jaar verscheen de EP De doler (gemist) en nu is er de EP Wandelingen. Willoos is echter niet langer de Willoos die we kenden.
Gedaan met ijzige “DSBM”, Willoos doet het voortaan op een haast kleinkunstige manier, met een depri-rock- en shoegaze-manier van aanpakken. Zeer persoonlijke teksten, vol gelatenheid en Trancelike Void-principes, van akoestische passages op een post-punkritme waar de downers vanaf spatten, die vervolgens iets harder gaan klinken dankzij wat toevoegingen van distortion. Het doet allemaal ook bijzonder Frans/Duits Alcest/Lantlôs aan, met bakken slecht verteerde romantiek, geblokkeerde rouw en doelloosheid. Alleen is het hier grotendeels in het Nederlands gebracht, wat het allemaal wel heel dichtbij brengt. Iets te pathetisch voor mij, maar ideaal voor liefhebbers van het doelloze levenslied.
Label:
Eigen Beheer, 2017
Tracklisting:
- Langzamerhand
- Op de bank
- Opgeruimd
- Elephant Shoes
Line-up:
- W. Damiaen – Alle instrumenten, Vocalen
Links: