Weezer – Everything Will Be Alright In The End
Republic Records, 2014
Weezer gaat al ruim twee decennia mee in het alternatieve rockwereldje, in de VS. spreekt men van “college rock” of “geek rock”. Toch verscheen er nog nooit een recensie op Zware Metalen. De negende release van de in Los Angeles gestationeerde band (Death To False Metal uit 2010 waarop alle songs staan die de vorige albums niet haalden niet meegerekend) wordt de eerste die hier besproken gaat worden.
Voor wie de band niet kent een korte geschiedenis. Weezer debuteerde in 1994 met het gelijknamige album, ook wel The Blue Album. Er verscheen een in het oog springende video van single Buddy Holly (met fragmenten uit de tv-serie Happy Days) en internationaal succes leek verzekerd. Weezer tourde de hele wereld over en het succes leek Weezer zelf nog het meest te verrassen. Het opvolgende Pinkerton was een reactie op het plotselinge succes, klinkt in-zwart en anti-commercieel. Het markeert bijna het eind van Weezer maar in 2001 is daar The Green Album waarop de band zichzelf, tot opluchting van vele fans, weer heeft gevonden. Daarna wordt er om de paar jaar een cd uitgebracht die hier min of meer op voortborduurt. De sound wordt in de loop der jaren iets zwaarder maar het commerciële geluid blijft.
In Back To The Shack lijkt Weezer een brug te slaan naar het heden. Er worden tekstueel referenties gemaakt aan de moeilijke periode die de band doormaakte na het uitbrengen van Pinkerton, de reacties daarop en vooral hoe ze zich weer hervond.
De meeste liedjes van Weezer beschrijven groot leed (van liefdeverdriet tot het niet begrepen worden door de maatschappij) of kleine ongemakken (bij wijze van spreken kan Rivers Cuomo dramatisch uitpakken als het dopje niet meer op de tandpasta past). Op Everything Will Be Alright In The End is dat niet anders. De band gaat hierop verder op de weg die enkele jaren geleden werd ingeslagen. Melodie staat in alle songs voorop en zijn na de eerste keer al mee te zingen. Dat wordt versterkt door de solo’s die vaak de zanglijnen van de coupletten nabootsen. Het resultaat is een dertiental songs die, mede door de inbreng van producer Rik Ocasek, goed klinken. Niet te zwaar, niet te luchthartig, niet te venijnig en net bitter genoeg om scherp te zijn en de melodieën niet te zoetsappig te laten klinken.
De titel zou kunnen impliceren dat Weezer in zijn na-dagen zit. Het refrein van het titelnummer wordt gezongen door een kinderkoor. Geeft Cuomo het stokje door aan de jonge garde? Dat is niet te hopen want dit is opnieuw een sterk album geworden. Zo sterk en onbevangen als het debuut of het album met de groene voorkant is het niet maar het is wel een cd die bij de fans in de smaak zal vallen en waarmee de band opnieuw de wereld rond kan.
Tracklisting:
- Ain’t Got Nobody
- Back To The Shack
- Eulogy For A Rock Band
- Lonely Girl
- I’ve Had It Up To Here
- The British Are Coming
- Da Vinci
- Go Away
- Cleopatra
- Foolish Father
- I. The Waste Land
- II. Anonymous
- III. Return To Ithaka
Line-up:
- Rivers Cuomo – Vocalen, gitaar
- Brian Bell – Gitaar, achtergrondzang, keyboards
- Scott Shriner – Basgitaar, achtergrondzang, keyboards
- Patrick Wilson – Drums
Links: