Weekend Nachos – Apology
Relapse Records, 2016
Weekend Nachos klinkt eigenlijk als een vrolijke punkband, maar deze Amerikanen spelen al twaalf jaar lang powerviolence, een hyperactieve mengeling van klassieke hardcore en crustpunk. Apology is het laatste album van de band, die er na een carrière aan 200 km per uur een punt heeft achter gezet.
Verwacht je met Apology niet aan een softe plaat die alle losse eindjes aan elkaar vastknoopt, maar aan vintage Weekend Nachos. Agressieve powerviolence met heel erg veel breakdowns, afgewisseld door een spervuur aan drums en de verbale aanklacht van John Hoffman. Toegegeven, de brave man klinkt bij momenten alsof hij nood heeft aan een powernapje, want hier en daar mist hij overtuiging.
Grootste manco van Apology is de grote wisselvalligheid van het album. Tempowisselingen zijn eigen aan de Weekend Nachos, maar tijdens de tragere stukken is het vaak moeilijk om er m’n aandacht ten volle bij te houden (bijvoorbeeld het tien minuten durende Apology). Hier en daar wordt gesproken over het ‘Relapse Effect’, dat de band muilkorft met een ‘brave’ plaat tot gevolg. Deze laatste worp heeft veel te bieden van wat deze band bekend heeft gemaakt, maar zal niet het album zijn waarvoor de Weekend Nachos herinnerd worden.
“Don’t Cry For Us, We’re Already Dead” – Weekend Nachos 2004-2016
Tracklisting:
- 2015
- Dust
- Fake Political Song
- All
- Judged
- Dog Shit Slave
- Writhe
- N.A.R.C.
- POW MIA
- World Genocide
- Eulogy
- Night Plans
- Apology
- Spacend
Line-up:
- John Hoffman – vocalen
- Dew Brown – bas
- Andy Nelson – gitaar
- Brian Laude – drums
Links: