Valour – Valour
Casket Music, 2009
Met het lezen van de bandnaam Valour, moest ik in eerste instantie denken aan bijvoorbeeld black metal, of wellicht doom, of misschien death metal. Maar wat ik te horen kreeg bij op voornamelijk de eerste nummers van debuut-cd Valour deed mij toch even slikken. En niet omdat het zo retevet klonk…
Valour maakt naar eigen zeggen metal met scherpe hardcore-invloeden, die met name fans van Avenged Sevenfold en Marilyn Manson zullen waarderen. Dat zijn de eerste punten waar ik iets op te zeiken heb. Van de twee hier genoemde bands is er niets, maar dan ook niets terug te vinden op het luisterschijf en ook de scherpe hardcore ontbreekt. Scherpe hardcore? Bij mijn weten is hardcore zwaar, hard beuken en gaan met die banaan. Nu, dat laatste is wel te vinden op Valour en is nog goed te pruimen ook. Met een prominent aanwezige bas en knallende drums, begeleid door stevige gitaren knalt het hele album door je hoofd en zal daar muzikaal toch wel even blijven hangen. Een prestatie die op zich al niet mis is. Maar!
Zanger Sean, achternaam heeft hij overigens niet, waant zich op Valour ergens tussen een halve nu-metal rapper en halfzachte Freddy Cricien (Madball). En dat, dat is nou jammer. De van zichzelf zware muziek wordt om zeep geholpen door de een zangverschijning die met name de laatste tien jaar metal aangetast heeft. Ik noem een band als Saliva. Hippe teksten, nog hippere titels. Stoer woordgebruik. En een inhoud van nul komma nul. Jammer.
Tracklisting:
- Midnight Heartache Part 1
- Orchestra
- Bracknell Aristocracy
- Worth Fighting For
- Die @ My Hands
- Roses
- Glory Euphoria
- Holy F
- Love the Ride
- Midnight Heartache
Line-up:
- Sean – vocalen
- Chris – gitaar
- Dom – gitaar
- Toby – bas
- Mark – drums
Links: