Trivium – In Waves
Roadrunner Records, 2011
Het lijkt erop dat de metalwereld verdeeld is in twee kampen, de Trivium-haters en de Trivium-liefhebbers en meestal zit daar niet veel tussen. Natuurlijk ben ik zelf weer eens de uitzondering op de regel, ik behoor tot geen van beide kampen. Ik kan de muziek van deze band best wel goed hebben, maar het hele hypen en de imagebuilding rondom de band staat me nogal tegen. Wat je er ook van moge vinden Trivium is nou typisch zo’n band die bij ieder nieuw album net weer even anders klinkt als bij de vorige. Het nieuwe album In Waves is daar ook weer een goed voorbeeld van, het klinkt nog steeds als Trivium, maar toch is, met de drummer van het eerste uur, ook een flink portie thrash uit de muziek verdwenen en lijkt men zijn best gedaan te hebben om de muziek nog meer breed toegankelijk te maken.
Eigenlijk al vanaf het uitbrengen van het eerste album in 2003, nee sterker nog daarvoor al, wist Trivium de aandacht op zich te richten en dat is nu met het uitbrengen van het vijfde album nog steeds het geval. Ooit gezien als troonopvolger van Metallica zijn ze er in geslaagd een echt eigen sound op te bouwen. Met dit nieuwste album willen ze dat vervolmaken. Wat mij betreft stappen ze daarbij wat in de verkeerde richting, want ik vond het vierde album Shog?n eigenlijk veel lekkerder als dit nieuwe product.
Is er bewust gekozen voor een andere benadering? Een opener en toegankelijkere sound en minder drumgeweld, het is duidelijk herkenbaar. Of dat komt doordat de nieuwe drummer het oude geweld niet bij kon benen en men de muziek daarop aangepast heeft zal wel nooit helemaal duidelijk worden denk ik. Feit is dat men veel terug valt op dezelfde songstructuren. Daardoor is er van variatie in sound maar weinig sprake. Natuurlijk blijft het gitaargeweld lekker en nadrukkelijk aanwezig, maar de bijna vriendelijk klinkende cleane zang staat steeds nadrukkelijker op de voorgrond. Goed voor de toegankelijkheid ongetwijfeld, maar niet voor de kracht.
Meer metalcore- en moderne metal-invloeden en minder klassieke metal zoals thrash. Voor mij is het even slikken, voor de gemiddelde radioluisteraar zal het wel prettig zijn. Gelukkig kan men bij een groot deel van de achterban geen kwaad doen, anders waren de boze reacties niet van de lucht geweest. Toch blijft het wel gewoon herkenbaar Trivium en In Waves is dan wel een album dat het niet haalt bij zijn voorganger, er blijft genoeg over om toch van te genieten. Laat de discussie maar losbarsten. Ik vind het in ieder geval best een aardig album, maar ook niet meer dan dat.
Tracklisting:
- Capsizing the Sea
- In Waves
- Inception of the End
- Dusk Dismantled
- Watch the World Burn
- Black
- A Skyline’s Severance
- Built to Fall
- Caustic Are the Ties That Bind
- Forsake Not the Dream
- Chaos Reigns
- Of All These Yesterdays
- Leaving This World Behind
Line-up:
- Matt Heafy – Vocals, guitar
- Corey Beaulieu – Guitars
- Paolo Gregoletto – Bass
- Nick Augusto – Drums
Links: