Tristania – Darkest White
Napalm Records, 2013
Deze band was inmiddels al in het achterhoofd geslopen. De voorgaande platen van het Noorse Tristania waren leuk, maar klonken zo lieflijk in de oren terwijl ik van deze band toch live ooit een ander gezicht te zien kreeg. Het kwam er allemaal niet zo goed meer uit en hoewel de voorganger Rubicon met nog een waardige score beoordeeld werd, was het toch ondermaats voor deze topband. Met Darkest White komt er naar mijn gevoel een pak verandering: nog steeds zitten die zachtaardige trekjes erin, maar Tristania komt opnieuw met agressie, power en wilskracht uit de hoek.
Gothic en symfonische metal, maar meer en meer met experimentele lagen gebracht. Over het algemeen merk je dat er een pak meer energie stroomt in de catchy grooves die de band aanbrengt, zoals op Himmelfall, of in het symfonische spel, als op Cypher, en wordt het allemaal ook intensiever beleefd. Waar Tristania op deze plaat wil dreigen, voel je het ook. De titeltrack doet het op die manier goed met het symfonische drama en de mannelijke vocalen die het eigenlijk behoorlijk boeiend en catchy aanbrengen met de ideale insteek. Mariangela maakt dat de band op de atmosferische rustpunten, zoals op Requiem, zich ook nog steeds van zijn zachtere zijde laat zien, maar net zo goed weet ze op songs als Night On Earth op de stevigere momenten een meerwaarde te brengen. Ook met mannelijke zang klinken die zachte, gevoeligere momenten behoorlijk diep, maar als ik op Lavender moet kiezen dan wordt het toch het zangstukje van de vrouw in deze bende.
Als ik kritisch moet zijn dan duren sommige fases misschien net iets te lang en moet je soms behoorlijk wennen aan de interactie tussen het vrouwelijke clean en het mannelijk gebulder. Het belangrijkste is echter dat het verhaal klopt en boeit. Al laat Tristania het soms erg lang aanhouden en durft de band erg plots over te schakelen van stijl, de opbouw blijft over het merendeel lekker verlopen en je geniet gewoon van de manier hoe deze bandleden op mekaar inspelen. Darkest White laat van mijn part de band opnieuw van haar betere kant zien. Een aanrader voor fans van het gothic-genre die kicken op groovy gitaarpartijen en wat vocale agressiviteit, maar die ook kunnen waarderen wat een band als deze doet op de softere momenten.
Tracklisting:
- Number
- Darkest White
- Himmelfall
- Requiem
- Diagnosis
- Scarling
- Night On Earth
- Cathedral (Bonus)
- Lavender
- Cypher
- Arteries
Line-up:
- Anders Hidle – Guitars, Vocals
- Mariangela Demurtas – Vocals
- Ole Vistnes – Bass, Vocals
- Gyri Losnegaard – Guitars
- Tarald Lie – Drums
- Kjetil Nordhus – Vocals
Links: