Tragedy – Disco Balls To The Wall

Geschreven door op 29-08-2021 om 22:59.

Deze week kregen we op onze redactie iets interessants binnen. Een band, genaamd Tragedy, stuurde ons zijn album op en omschreef deze als Disco Metal. Wacht wat? Disco metal? Is dit tegenwoordig een ding? Iedere redacteur met meer dan drie hersencellen voelt nu instinctief aan dat dit album best niet wordt beluisterd. Maar nogmaals: disco metal!! Ik overlegde eens met mijn laatst overgebleven hersencel en we vonden beiden dat ik er gewoon voor moest gaan. Dit mag ik toch niet laten liggen? De plaat heet trouwens Disco Balls To The Wall. Cute. Ik kijk al uit naar Accept’s klassieker in een discojasje.

Vanaf het eerste nummer is het al snel duidelijk aan wat voor reis ik ben begonnen. Ik voel zo een afrokapsel groeien en de lamp in de woonkamer krijgt er een dubbelleven als discobal bij. Gimme Gimme Gimme – yep, een ABBA-klassieker in al zijn geuren en kleuren – wordt door mijn boxen gejaagd. Het origineel van ABBA is leuk, maar deze versie is gewoon flauw. Goed, we zien wel wat de rest van dit album brengt zeker?

You’re The One That I Want – het tweede nummer – legt al direct een pijnpunt bloot. Ik weet verdacht veel over discomuziek. Nog voor de eerste noot weerklinkt weet ik al dat dit een cover van Olivia Newton-John’s nummer één-hit uit 1978 betreft. Ik overloop even de tracklist en ik herken alle nummers. Ofwel was mijn jeugd nog erger dan ik me herinner, ofwel behoren deze nummers gewoon keihard tot ons culturele erfgoed. Deze cover van Grease doet me trouwens weinig. Nee kom, dit is nog een eufemisme. Het is gewoon een rotslechte cover. Indien dit nummer in de film zat hadden we nooit van John Travolta gehoord. Niemand zou deze clown nog een filmrol aanbieden na zo’n fiasco.

We gaan verder. Het derde nummer luistert naar de naam Evil / Baker Street. Nooit geweten dat Gerry Rafferty’s Baker Street een disconummer was. Hum. Tragedy covert blijkbaar ook Toto’s Africa, Bonnie Tyler’s Total Eclipse Of The Heart en Neil Diamond’s Sweet Caroline. Disco Metal? Ik begin in te zien dat de term disco metal niet al te serieus mag worden genomen. Beetje zoals heel de plaat eigenlijk. Dit album kent een te hoog kermisgehalte en is in feite heel flauw, maar verder onschadelijk. Veel erger dan dit kan het niet worden.

Fun Fact: het kan altijd erger worden.

Want oh mijn God… er staat een nummer op de plaat dat Raining Blood / It’s Raining Men heet. Dit gaat de band toch echt niet doen? Nee toch? Zo wreed is toch niemand? Ik hoor echter Dave Lombardo’s drumintro en een mannenstem deelt me mee dat het mannen aan het regenen is. Op dit punt besluit ik naar mijn koptelefoon te grijpen. Iedereen die me kent weet dat ik weinig gevoel voor schaamte ken, maar er zijn grenzen. Dit album blaast ondertussen al twintig minuten door mijn huis. Stel dat de buren dit horen. Deze Slayer/The Weather Girls moet zowat de slechtste mashup zijn sinds de samenstelling van het vogelbekdier. Vanaf dit punt is alles verloren. Je kan niet zomaar Slayer verkrachten en dan verwachten dat ik met de glimlach doe alsof er niets is gebeurd.

Ik heb het album echt wel uitgeluisterd en ik moet zeggen… de band heeft dit uitstekend bedacht. Ik kon het niet beter doen. Tragedy is de best mogelijke naam voor dit carnavalsgezelschap. Want wat een tragedie was me dit zeg! De band coverde enkele klassiekers uit de jaren ‘70 en ‘80 en plakte er schaamteloos het etiket disco metal op. De nummers zijn echter amper disco en al helemaal geen metal. Nee, zelfs Motley Crüe en Bon Jovi zouden publiekelijk hun excuses aanbieden indien één van deze nummers zelfs maar in het voorprogramma zou weerklinken. De originele liedjes zijn stuk voor stuk leuker om naar te luisteren dan deze gecoverde versies. Van de originele wordt soms gezegd dat het ‘guilty pleasures’ betreft, maar dat is onzin, het zijn gewoon goede nummers waarvoor niemand zich moet schamen. Over deze coverversies durf ik dit niet zeggen. En trouwens… nergens op het album staat een versie van Balls To The Walls. Nog zo’n tragedy! De band had op zijn minst dit nummer ook eens kunnen verkrachten. Soit, dit album moet je niet beluisteren als je op zoek bent naar leuke metal, of zelfs leuke popmuziek. Ik zie deze schijf wel knallen tijdens carnavalfeestjes in Aalst of Breda. Tragedy is een band die zichzelf niet al te serieus neemt en zich gewoon amuseert met bekende liedjes in karaoke-worsten te draaien. Mooi voor de band want je moet inderdaad altijd doen wat je zelf leuk vindt. Tragedy tekende ondertussen toch maar netjes bij Napalm Records. Rock on! Geef deze plaat eens een kans als je thuis een feestje hebt. Of wanneer je je schoonouders wilt buitenwerken. Het kan in beide gevallen werken.

Score:

60/100

Label:

Napalm Records, 2021

Tracklisting:

  1. Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)
  2. You’re the One that I Want
  3. Evil / Baker Street
  4. Stayin’ Alive
  5. Sweet Caroline
  6. Raining Blood / It’s Raining Men
  7. How Deep Is Your Love
  8. Aquarius / Let the Sun Shine
  9. Africa
  10. Total Eclipse of the Heart
  11. Tragedy
  12. Dancing Queen
  13. Skyfall
  14. Hot Stuff

Line-up:

  • Disco Mountain Man – Zang & keyboards
  • Mo’Royce Peterson – Zang & gitaar
  • Andy Gibbous Waning – Zang & basgitaar
  • Garry Bibb – Zang & gitaar
  • The Lord Gibbeth – Drum

Links: