Tony Martin – Scream
MTM Music, 2005
Tony Martin vergaarde wereldfaam door zijn lidmaatschap bij Black Sabbath in de tachtiger en negentiger jaren, de wat ondergesneeuwde periode van het metalinstituut. In die periode, die ook nog kort werd onderbroken door de tijdelijke terugkeer van Ronnie James Dio, maakte Martin met zijn toenmalige band de zwaar onderschatte albums The Eternal Idol, Headless Cross, Tyr, Cross Purposes en Forbidden, alvorens te moeten wijken ten faveure van het reünie-gebeuren. De klasse zanger zat niet bij de pakken neer en werkte vervolgens mee aan meerdere projecten, waarvan de beide The Cage-albums met de Italiaanse gitarist Dario Mollo het meest tot de verbeelding spreken. Met Back Where I Belong verscheen ook nog een soloalbum, waarvan dus nu de opvolger, getiteld Scream, in de winkels ligt.
Martin laat er op dit Scream geen misverstand over bestaan waar zijn muzikale roots liggen. Een zware seventies-deken drapeert vanaf de lekkere vlotte Rainbow/Whitesnake-achtige opener Raising Hell het album, waarna in het vervolg druk wordt gelaveerd tussen de oude Sabbath, met respectievelijk het zware en logge Bitter Sweet en Faith In Madness, en de latere Sabbath, met het aan The Eternal Idol refererende Field Of Lies en het titelnummer. Led Zeppelin, een andere grootheid uit die periode, wordt aangestipt met de prachtige acoustische ballad Wherever You Go, terwijl I’m Gonna Live Forever en Surely Love Is Dead een zware purplesque inslag hebben, waarvan laatstgenoemde niet zou hebben misstaan op Perfect Strangers. De enige miskleun op het verder uitstekende album is het kinderachtige The Kids Of Today Don’t Understand The Blues, waarvoor de skip-knop lijkt te zijn uitgevonden.
Opvallende namen die op het album aktief zijn, zijn die van keyboarder Geoff Nicholls, eveneens bekend van Black Sabbath, en van zoonlief Joe Harford, die de gitaarpartijen niet onverdienstelijk voor zijn rekening neemt, al kan hij natuurlijk niet in de schaduw staan van Tony Iommi. Tony Martin zelf is verantwoordelijk voor zowel de bass- als de drumpartijen, op die van Raising Hell na, welke wordt volgetrommeld door de in 1998 bij een autoongeluk om het leven gekomen Cozy Powell (Black Sabbath, Rainbow e.v.a.), wiens drumpartijen nog ergens bij Martin op de plank lagen.
Denk nu niet dat dit een oubollig klinkende schijf is met zo’n typische spartaanse sound uit de zeventiger jaren. Martin levert hier gewoon een lekker eigentijds klinkende melodieuze rock/metalplaat af, waar ’s mans roots overtuigend in doorklinken. En da’s heel wat anders dan oubollig.
Tracklist:
- Raising Hell
- Bitter Sweet
- Faith In Madness
- I’m Gonna Live Forever
- Scream
- Surely Love Is Dead
- The Kids Of Today Don’t Understand The Blues
- Wherever You Go
- Field Of Lies
Line-up:
- Tony Martin – Vocals, Bass, Drums
- Joe Harford – Guitars
- Geoff Nicholls – Keyboards
- Cozy Powell – Drums (Raising Hell)
Links: