This Will Destroy You – Tunnel Blanket
Monotreme Records, 2011
This Will Destroy You checkte ik noodgedwongen in 2008. Hun debuutalbum werd me opgedrongen en hoewel ik amper klaar was voor postrock liet het me niet los. Dit was geen postkloon maar een verfijnde band met een eigen gezicht en spectrum aan klanken. Drie jaar later is er dit, Tunnel Blank.
De naam van de band mag je nu wel een stuk meer letterlijk gaan nemen. Met een vernietigend geluid maakt men het ademhalen een stuk moeilijker. Little Smoke klinkt mede door het wanhopige gekraak van een rauwe strot als een stervende kettingroker die vol spijt zijn verslaving vervloekt. Het is dan ook mijn favoriete nummer van de plaat. Het daaropvolgende Glass Realms is dan weer een uitgestrekte ambientvlakte die slechts door enkele oneffenheden een reliëf aangemeten krijgt. Minimalistisch, rustgevend bijna. Ook Communal Blood gaat die kant op, tot het halfweg een log en lomp postrocknummer wordt met echoënde cymbalen, dreunende basklanken en een mijmerende leadgitaar. De link met het verleden wordt hier het beste aangehaald.
Reprise is opnieuw een weinig dynamisch stukje “spelen met geluid”, dat gevolgd wordt door een speels nummer met de naam Killed the Lord, Left for the New World. Hier hoor ik zelfs het creatieve van een Sigur Ròs in. Dit wordt volgens mij ook het meest besproken nummer van Tunnel Blanket. Osario is dan weer een elektronisch schepsel dat met een wiegende cadans en zweverig lawaai de rust helemaal terug brengt. Die rust wordt doorgetrokken op Black Dunes, tot je na enkele minuten bruusk wakker wordt (net als bij Communal Blood) en de droom verandert in een akelige nachtmerrie vol wanen en angsten. Met de afsluiter Powdered Hand kom je weer met de voetjes op de grond. Ondanks de verwarrende speech in het nummer en de koperklanken voelt het relaxerend aan, maar dat zou zelfs een portie popmuziek doen na het nummer Black Dunes.
Het is zeker geen herhalingsoefening geworden, absoluut niet. Tunnel Blanket is een verhaal met enkele inslaande golven en veel zachte kabbelingen. De herkenbaarheid is minder, maar de band maakt er ook geen geheim van dat herkenbaarheid een vereiste is. En ook al mis ik een beetje een rode draad, een bepaalde stroming, dit is een album voor de lange duur. Postrockfans weten hoe laat het is.
Tracklisting:
- Little Smoke
- Glass Realms
- Communal Blood
- Reprise
- Killed The Lord, Left For The New World
- Osario
- Black Dunes
- Powdered Hand
Line-up:
- Jeremy Galindo – guitar
- Chris King – guitar
- Donovan Jones – bass guitar, keyboard
- Alex Bhore – drums
Links: