The Project Hate MCMXCIX – There Is No Earth I Will Leave Unscorched
Eigen Beheer, 2014
The Project Hate MCMXCIX is al enige tijd veroordeeld tot het maken van platen in eigen beheer, maar is er dankzij een crowdfundingactie opnieuw in geslaagd om de nodige middelen te verzamelen. Het resultaat There Is No Earth I Will Leave Unscorched werd uitgebracht op kerstmis (stijlvol als je het mij vraagt) en bestaat opnieuw uit enkele teringlange schijven met teringlange titels. Zes nummers zijn goed voor bijna anderhalf uur muziek, dus wees gewaarschuwd.
Ik heb het muzikale concept van The Project Hate MCMXCIX altijd op prijs weten stellen. De mix van überbrute deathmetal met bijna romantische vrouwelijke vocalen en een scheut elektronica heeft lang kunnen overtuigen. Met muzikanten als Lord K. Philipson, Dirk Verbeuren en Jörgen Sandström (wat had ik hem graag als zanger voor Bloodbath gezien) hoeft dat ook niet te verbazen. Muzikaal is dit nog steeds van hoog niveau en de mix is dankzij de kunde van Philipson ook nagenoeg perfect. Verwacht je dus zeker aan strakke, mechanische riffs, bovenmenselijk drumwerk en een bijzonder vet basgeluid. Voeg hier de moddervette grunts van Sanström aan toe en je hebt alle ingrediënten voor een topalbum. Juist?
Fout, dit is namelijk geen topalbum, het is eigenlijk zelfs geen goed album. Daar zijn verschillende redenen voor. Zo is er de compositie van de nummers. Dit is namelijk het tiende album op vijftien jaar tijd. Na vijftien jaar nummers van boven de tien minuten te hebben geschreven lijkt het vat af. De nummers gaan alle kanten op, zonder dat er echt veel memorabele passages in terug te vinden zijn. Beste voorbeeld is waarschijnlijk het prille begin van het album: Holy Ground is not Safe Anymore. Deze schijf begint immers bikkelhard en veelbelovend, maar verzandt al heel snel in een nerveuze brij. Grootste probleem is echter de nieuwe zangeres: Ellinor Asp.
Sowieso kende The Project Hate MCMXCIX al een groot verloop wat betreft de vrouwelijke vocalen (van Ruby Roque was ik ook niet meteen fan), maar Asp zingt heel het album gewoon de dieperik in. Van het verhevene uit de tijd van Jo Ecknell blijft niets meer over, waardoor de contrasten tussen de deathmetalgedeelten en de vrouwelijke vocalen de nummers niet langer boeiend houden, maar onnodig lijken te rekken. Ellinor Asp klinkt koud en hard en krijgt bovendien veel meer speeltijd dan Sandström, waardoor de band zijn sterkste troef niet goed uitspeelt en integendeel de zwakste schakel extra in de verf lijkt te zetten. Tot slot zitten er ook gewoon heel wat passages in verschillende nummers die de wenkbrauwen doen fronsen (in You I Smite, the Servant of Light zingt Asp van ‘Row, row, row your boat’…).
Op zich is het indrukwekkend dat There Is No Earth I Will Leave Unschorched nog maar de eerste echte teleurstelling is in een carrière van vijftien jaar. Daarmee valt de teleurstelling misschien wel des te zwaarder, want dit is echt geen goed album.
Tracklisting:
- Holy Ground Is Not Safe Anymore
- Behold As I Become the Great Cold Betrayer
- You I Smite, Servant of the Light
- Defy Those Words of Who Was, Who Is, and Who Is to Come
- Into the Mouth of Belial
- The Gospel of the Flesh and All His Sins
Line-up:
- Ellinor Asp – vocalen
- Dirk Verbeuren – drums
- Lord K. Philipson – gitaar, bas, keyboard, vocalen, programmatie
- Jörgen Sandström – vocalen
Links: