The Ocean – Precambrian
Metal Blade – 2007
Het wordt de laatste tijd toch wel aardig duidelijk dat het vooral de hardere, alternatieve muzieksoorten zijn die
vandaag de dag voor de nodige vernieuwing moeten zorgen. Alsof er aan de muzikale evolutie binnen de metal- en hardcore stromingen nimmer nooit een eind
zal komen, lijkt de bron van inspiratie binnen de door ons zo geliefde muziekstijl onuitputtelijk te zijn. In bijna elke substroming blijven er bands de kop opsteken die een duit in
dit vernieuwings-zakje doen en met albums op de proppen komen die weer voor de nodige positieve opschudding zorgen. Ook wordt de scheidslijn tussen metal, hardcore en
alternatief door de vele mengelmoezen steeds vager en wordt door deze ontwikkeling de wereld die metal heet steeds opener en toegankelijker voor de openminded muziekliefhebber,
of je het nou leuk vind of niet. Shoegazer wordt tegenwoordig in een black metal-jasje gegoten, hardcore en death metal gaan hand in hand met jazz en aan de klassieke invloeden
zijn wij metalheads allang gewend. Waar houdt het op zou je zeggen…
Nou niet bij het Duitse The Ocean in ieder geval, want dit collectief overtreft zichzelf weer eens middels een fantastische dubbelaar waar de inventiviteit en originaliteit vanaf druipt.
Een dubbel-cd waarbij er in het eerste deel (de mini-cd Hadean/Archean) wordt stilgestaan bij het ontstaan van de aarde en de totstandkoming van de allereerste organismen,
mil-joe-nen jaren geleden
en waarbij in deel twee het daaropvolgende tijdperk Proterozoic wordt aangehaald. Een mooi en toch wel origineel concept dus, geïnspireerd door de Braziliaans-Franse
proto-surrealist Lautréamont en zijn boek Chants of Maldoror.
Het muzikale jasje waarin dit alles gegoten wordt is werkelijk van adembenemende schoonheid. Op het eerste gedeelte is het nog vooral harde, massieve, complexe post-metal
wat de klok slaat, op het tweede gedeelte wordt het pas écht interessant. De band doet zijn naam hierop enorm eer aan, aangezien de muziek groots, uitgestrekt en immer in
beweging is. Je zou de muziek van The Ocean misschien nog het best kunnen categoriseren als progressieve post-metal. Als basis de zwaarte van een Cult of Luna,
maar dan met uitstapjes
richting Mastodon, Textures en Gojira, waarbij de Berlijners sfeervolle instrumentale stukken met viool, cello, piano en toetsen hebben toegevoegd voor nóg
meer dimensie en diepgang. Je valt werkelijk van het een in het ander zonder dat je er erg in hebt. Fundering van dit alles is de schitterende ritmesectie die alles heel erg open en
subtiel houdt, waardoor het prettig wegluistert, iets wat natuurlijk ook te danken is aan de ijzersterke productie.
Precambrian is our stance against myspace-induced volatileness and transience, against the postmodern notion of music as unseizable data, against a perception of music in
terms of how much space it takes up on your hard-drive… it is an album for people who still believe in the idea that an album can be more, and should be more
than the sum of its tracks.
…aldus bandleider Robin Staps. En zo is het maar net. Caleb Scofield van Cave In, Eric Kalsbeek van Textures en Converge‘ Nate Newton dragen vocaal ook
nog een steentje bij, dus als je nu nóg niet overtuigd bent dat je deze indrukwekkende plaat in huis moet halen, dan weet ik het ook niet meer…
Tracklist Hadean/Archean:
- Hadean
- Eoarchaean
- Paleoarchaean
- Mesoarchaean
- Neoarchaean
Tracklist Proterozoic:
- Siderian
- Rhyacian
- Orosirian
- Statherian
- Calymmian
- Ectasian
- Stenian
- Tonian
- Cryogenian
Line-up:
- Torge Liessmann – drums, percussion
- Matt Beels – guitars
- Robin Staps – guitars, vocals, samples
- Walid Farruque – guitars
- Mike Pilat – bass
- Hannes Huefken – bass
- Jonathan Heine – bass
- Stefan Heinemeyer – cello
- Karina Suslov – violin
- Christoph von der Nahmer – violin
- Katharina Sellheim – piano
- John Gürtler – saxophone
- Additional vocals: Mike Pilat, Nico Webers, Rene Nocon, Robin Staps, Nate Newton, Dwid Hellion, Jan Oberg, Caleb Scofield, Eric Kalsbeek, Jason Emry, Meta
Links: