The Meteors – Hell Train Rollin’
People Like You Records, 2009
Door de jaren heen heb ik altijd wel een zwakje gehad voor de Engelse band The Meteors. Dertig jaar en veertig albums lang reeds actief. In mijn speler ligt het zesentwintigste studio album van de band getiteld Hell Train Rollin’. Eerlijkheidshalve moet ik wel al direct opmerken dat dit niet het sterkste album van de zelf gekroonde koningen van de psychobilly is geworden. Neemt niet weg dat de heren nog steeds heersen wat betref het maken van maximale muziek met minimale middelen.
Wanneer je zo productief bent en jezelf beperkt tot het genre waar je ooit bewust voor hebt gekozen, dan maak je het jezelf bepaald niet gemakkelijk. Als je er dan toch iedere keer weer in slaagt om heel dicht bij de roots te blijven en toch fris en beluisterenswaardig te zijn, dan ben je gewoon goed bezig. Rockabilly en psychobilly zijn in opzet simpele genres die door een trio prima volgespeeld kunnen worden. Toch moet het moeite kosten om met de eerder zelf opgelegde beperkingen nieuw spul te maken. Ik denk dan ook dat de mannen muzikaal en instrumentaal behoorlijk veel technisch kwalitatief vermogen in huis hebben.
Natuurlijk zijn The Meteors (ook wel The M3t3ors) de trotse koningen van het zelf gecreëerde subgenre psychobilly. Met een obsessie voor horror, dood en verderf kom je natuurlijk al een heel eind. Toch lijkt men op de nieuwe cd Hell Train Rollin’ een tikkie milder van toon in de teksten. De simpele en heldere gitaarklanken, de geniale basloopjes en de vrolijk doorhuppelende drummerij blijven wel een vervreemdend gevoel geven bij de teksten die er toch nog steeds niet om liegen en de rauwe doordringende stem van zanger/songwriter Paul Fenech zorgt voor de finishing touch. Alles is in eigen studio opgenomen en dan moet ik zeggen dat er wel heel wat aan kwaliteit wordt opgeofferd om maar zo authentiek mogelijk over te komen. Ik neem aan dat het geluid, dat klinkt alsof het live in een bedompte kelder is opgenomen, een bewuste keuze van de producent was. Naar mijn idee had het beter wat helderder en directer weergegeven mogen worden.
Een prima cd voor eenieder die dit genre een warm hart toedraagt. Een klassieker is het niet en ik vind het ook geen hoogtepunt in de carriére van de heren. Toch blijft er genoeg te genieten over. Ook met dit materiaal krijg je de zalen vol punkers, vetkuiven en bikers wel weer plat volgens mij.
Tracklisting:
- Surfing Home On a Dead Girl
- Hate Train
- Psychobilly Number 1
- Another Day On Fire
- The Old Man’s Down the Road
- Down and Dirty
- If Thats the Way You Want It
- Creepy
- Pure Evil
- Devil Bone
- Cut by Cut (Slice by Slice)
- This Town
- 4lb Hammer
Line-up:
- P. Paul Fenech – Vocals, Guitars
- Simon (The Prince) Linden – Bass (slap and electric), Backing Vocals
- Wolfgang Hordeman – Drums, Backing Vocals
Links: