The Great Sabatini – Dog Years
Solar Flare Records, 2014
De hoes van Dog Years met een duivelse Muppet erop is gewoon fantastisch. Ook klinkt de bandnaam als een circusact die samen met The Tony Danza Tapdance Extravaganza gaat optreden. Deze twee dingen zorgen ervoor dat ik best benieuwd was naar dit Canadese gezelschap.
Bij The Great Sabatini worden invloeden van noiserock en sludge in een explosief mengsel gestopt met een rauwe livesound. Tegendraadse en veelvuldig veranderende ritmes worden door smerige en pakkende riffs ondersteund. Vooral Nursing Home heeft een hele vrolijke en stuiterende punkriff met een drummer die aan het eind helemaal los gaat. Deze band kan duidelijk meer dan een gestructureerde bak herrie produceren. Het Torche-achtige Reach is een stuk melodieuzer met meerstemmige cleane zang en Akela klinkt zelfs als een gave ouderwetse bluestrack. De afsluiter is qua sound het meest meeslepend, Life After Wartime klinkt opvallend dromerig en melancholisch met spaarzame pianopartijen.
The Great Sabatini barst van de energie en in zijn 33 minuten krijg je best veel kanten van de band te horen. Guest of Honor is echt een noiserockende fragmentatiebom, maar Pitchfork Pete is juist een hele trage sludgy track. Het is een band die zichzelf niet extreem serieus neemt, met de betreffende hoes is dat duidelijk, maar wel met heel veel urgentie musiceert. Dog Years is een hele leuke plaat om naar te luisteren.
Tracklisting:
- The Royal We
- Guest of Honor
- Nursing Home
- Periwinkle War Hammer
- Reach
- Akela
- Munera
- Pitchfork Pete
- Ditch Diggers Unlimited
- Life During Wartime
Line-up:
- Rob Sabatini – Zang, Gitaar
- Sean Sabatini – Gitaar, Zang, Piano
- Joey Sabatini – Bas, Zang
- Steve Sabatini – Drums, Zang
Links: