The Defiled – Daggers
Nuclear Blast, 2013
Onze vrienden van Nuclear Blast brengen het tweede album van de Britse band The Defiled onder onze aandacht. Een groepje dat schijnbaar bekend staat om geweldige live-optredens en ‘Middle Finger Metal For The Masses’ speelt. Eerder verscheen het debuutalbum Grave Times (2011) en een EP (2008). De band speelde live met collega’s als Static-X, Murderdolls en Godsmack, meer bands voor de massa.
Met een soort industriële vorm van metalcore met een hoop furie en elektronica kan de muziek van The Defiled grotendeels vergeleken worden met werk van Fear Factory, of in ieder geval verwijzingen naar de speelwijze van composities van die band. Hoekig riffwerk vanuit een industrieel oogpunt, core-grooves, en met vlagen zelfs een soortgelijke zang als die van Burton C. Bell. Wat lichte breakdowns over statische drumritmes houden het tempo in de nummers, maar de constructie en opbouw is over de grote lijn genomen wel hetzelfde. Terugkerend element daarin is de melodie en een duidelijke scheidingslijn tussen coupletten en refreinen. Waar de nummers voornamelijk beginnen met zulks industrieel gehak komt de melodische vorm van metalcore ook duidelijk aan de beurt waardoor mijns inziens de muziek wat afzwakt. Daarin ligt dus ook het grote verschil met een band als Fear Factory, het gebruik van typische en standaard core.
Een totaal afwijkende track op het album is Five Minutes. Een soort metalcore-ballad, geconstructioneerd op een wazig elektronisch deuntje wat me doet denken aan liedjes van Linkin Park, en dat willen we dus niet horen. Wat dat betreft is The Mourning After een track die het minst inlevert op ‘bruutheid’ omdat de vaart ook in de refreintjes er nog in bepaalde mate in wordt gehouden. Wat mij (denk ik) het meeste stoort aan deze plaat is de vocale partij en de eerder genoemde opbouw van de nummers met afzwakkende refreinen. Niet dat de zang slecht is, maar dankzij het ‘dertien-in-een-dozijn-stemgeluid’ en de hele dikke laag melodische metalcore levert deze schijf grandioos in op punten die het origineler hadden kunnen maken. Op zich is er namelijk niets mis met de industriële groove en de breaks, de elektronica en het hoekig spelen, dat klinkt allemaal wel oké. Hou je van metal for the masses of ben je nog in je beginjaren van de metal en is het ruige werk nog allemaal te zwaar voor je, ga dan lekker op je bank staan springen onder het genot van Daggers.
Tracklisting:
- Sleeper
- Unspoken
- Saints And Sinners
- As I Drown
- Porcelain
- New Approach
- Fragments Of Hope
- The Infected
- The Mourning After
- Five Minutes
- No Place Like Home
- I Destroy What Destroys Me (DIGI bonustrack)
- Self Under Siege (DIGI bonustrack)
Line-up:
- Stitch D – Vocals, Guitar
- The AvD – Programming, Keys, Backing Vocals
- Aaron Curse – Guitar
- Vincent Hyde – Bass
- Needles – Drums
Links: