The Contortionist – Intrinsic
Season of Mist, 2012
Ken je dat gevoel, dat een band je gewoon knettergestoord maakt en danig doet tandenknarsen, maar je eigenlijk toch met een tevreden gevoel achter laat? De nieuwe van The Contortionist is er opnieuw zo ééntje, ‘opnieuw’ omdat de vorige plaat Exoplanet duidelijk van hetzelfde laken een broek was. Klaar om alle houvast los te laten met deze progressive death/chaos-core?
Je gaat het best niet op zoek naar een leidraad bij de muziek van deze Amerikanen, en tegelijkertijd is achteraf bekeken de structuur erg meesterlijk in mekaar gestoken. Enerzijds spant Intrinsic het erg symfonisch uit met een progrock basis die wat aan het rustigere Porcupine Tree doet denken, maar dan met meer loops om weg te dromen en niet met diepgang in de gebrachte stukken. Daar krijg je dan al vanaf Holomovement een lichte opbouw op uitgesmeerd die kalm maar zeker breekt met die sferige component en duchtig overgaat naar een a-ritmische en aparte interactie met flippende deathcore en een mechanisch klinkende overload. Minder toevlucht aanvankelijk naar het luchtige op Feedback Loop, maar ook hier grijpt de band halverwege terug naar akoestiek, op Sequential Vision gebeurt dat zelfs op meesterlijke manier met piano-intermezzo’s. Machtige drumcomplexiteit, psychedelische loops op gitaar, buitensporige textuur en wavy zanglijnen over dat geheel.
De complexiteit bij The Contortionist is duidelijk iets waar je van houdt, of waar je een punthoofd van krijgt, of misschien wel allebei zoals dat bij mij het geval is. Zeker geen band om een hele dag rondjes te laten draaien, althans als je je mentale gezondheid wilt behouden. Soms blijft de band nog wat moeilijke stukken aanreiken die dan naar mijn gevoel iets te fel afsteken tegen de multigelaagdheid van al de rest, zoals op de overdreven ramstukken van Causality of het drogere death-patroon op Dreaming Schematics. Liefhebbers van een band met een soortgelijke gang van zaken, zoals Between The Buried and Me-fans, geven dit zeker eens een kans, maar ook wie van gecompliceerde schijfjes met gedurfde interacties tussen atmosfeer, fliploops en zware lappen death(core) houdt, kan dit aan.
Tracklisting:
- Holomovement
- Feedback Loop
- Causality
- Sequential Vision
- Geocentric Confusion
- Dreaming Schematics
- Anatomy Anomalies
- Cortical
- Solipsis
- Parallel Trance
Line-up:
- Robby Baca – Guitar
- Jonathan Carpenter – Vocals, Keyboards
- Joey Baca – Percussion
- Cameron Maynard – Guitar
- Christopher Tilley – Bass
Links: