Terror – Keepers of the Faith
Century Media Records, 2010
Over Terror kan ik een heuse inleiding schrijven zonder ook maar een noot van het nieuwe album gehoord te hebben. Als Agnostic Front dé NYHC-band van de jaren ’80 is en Madball en Sick of It All dé NYHC-bands van de jaren ‘90 zijn, dan is Terror dé NYHC-band van de jaren ’00. Terror gooide een bom in de scene met Lowest of the Low, wat een kwartier pissed off hardcore van ongekende intensiteit was. Met One with the Underdogs en Always the Hard Way werd het wat zwaarder qua geluid en haakten de fans van het eerste uur af, maar nestelde de band zich tussen de algemene hardcore-toppers.
The Damned the Shamed was naar mijn mening dan weer een minder album. De band gooide meer metal-invloeden in hun sound dan ooit tevoren, wat een leuk resultaat gaf, maar het vlamde niet meer zo. De door en door typische bruisende Terror-energie bleef wat weg. Een slechte plaat was het zeker niet, het was gewoon een gevolg van de lat te hoog leggen. Het was afwachten of Keepers of the Faith, de nieuwste telg, weer een stap in de goede richting was. Intussen heb ik er al heel wat luisterbeurten op zitten en eindelijk heb ik het gevoel dat ik een oordeel kan vellen.
Meteen maar beginnen met het allesbepalende nieuws: op Keepers of the Faith wordt de evolutie die The Damned the Shamed liet horen verder doorgetrokken. Terror klinkt melodieuzer dan ooit tevoren. Verwacht echter geen cleane zang en poppy riedeltjes, het zijn de gitaarriffs die het melodieuze effect voortbrengen: denk maar aan de melodielijn in Return to Strength, de solo in The Struggle, de riff en het tempo van You’re Caught en het gas terugnemen in afsluiter Defiant. De metal-invloeden zijn heuser dan ooit. Is het dan één grote hoop melodieuze meligheid? Neen, laat daar geen twijfel over bestaan. Vogel klinkt nog steeds heerlijk pissed off, met opener Your Enemies Are Mine wordt ouderwets hard afgetrapt, het is nog steeds mogelijk om alles van het eerste woord tot het laatste woord hard mee te brullen (vuisten in de lucht, graag) en de typische Terror-breakdowns zijn ook nog steeds te vinden (Return to Strength, Dead Wrong, Hell and Back).
Het album had even tijd nodig om te groeien, maar ook deze telg laat inzien dat Terror weet wat kwaliteit is. De extra scheut melodie geeft het album genoeg diepgang en opnieuw aanstekelijk veel energie. Stick Tight, Keepers of the Faith en The New Blood zijn weer regelrechte ‘anthems’ die het live erg goed gaan doen. Terror klinkt anders, maar wel weer erg sterk. Dit album kan ook veel metalfans doen inzien waarom hardcore interessant kan zijn, net zoals Supremacy van Hatebreed dat toentertijd deed. De meningen zullen weer erg verdeeld zijn over dit album. Het is geen Always the Hard Way, laat staan Lowest of the Low, maar Terror weet het voor het eerst in jaren weer een album uit te brengen dat de luisteraar wegblaast.
Tracklisting:
- Your Enemies Are Mine
- Stick Tight
- Return to Strength
- The Struggle
- Shattered
- You’re Caught
- Dead Wrong
- Keepers of the Faith
- Stay Free
- Hell and Back
- Only Death
- The New Blood
- Defiant
Line-up:
- Scott Vogel – vocalen
- Martin Stewart – gitaar
- Jordan Posner – gitaar
- David Wood – bas
- Nick Jett – drums
Links: