Striborg – Mysterious Semblance
Displeased Records – 2007
Voordat ik voor Zware Metalen ging schrijven kende ik de band Striborg slechts van naam. Ik wist wel voor wat voor muziek deze naam stond, maar ik had het nog nooit bewust gehoord. Dit mede omdat Striborg een ‘grap’ zou zijn en vaak vergeleken wordt met Xasthur (niet dat, dat per definitie fout is, maar Xasthur-klonen stellen niet vaak veel voor en de discografie van Xasthur zelf kent ook meer diepte- dan hoogtepunten).
Mijn kennismaking met Striborg was het album Ghostwoodlands (juni 2007); En hoewel ik dit album boven verwachting goed waardeerde was ik toch verdeeld enthousiast over dat werkje. Het latere album Solitude (najaar 2007) beviel mij nog beter en zorgde ervoor dat mijn houding jegens Striborg veranderde van, zeer, sceptisch tot licht gecharmeerd. En momenteel liggen er nog twee nieuwere promo’s van Striborg op mijn bureau. Hoewel deze twee in tegenstelling tot de vorige titels re-releases en dus geen nieuwe albums zijn maken zij toch een totaal van vier promo’s van deze band in een halfjaar.
De eerste re-release van Striborg die ik ‘bespreek’ is dus die van het album Mysterious Semblance. Wat mij vrij snel opvalt aan dit werkje is dat het eigenlijk het beste Striborg-werk bevat dat ik tot nu toe gehoord heb. En dat is licht merkwaardig want het is direct ook het oudste werk dat ik van meneer ken. Het geluid en de productie zijn beter dan op Ghostwoodlands en ook de drumlijnen, hoewel wel heeel erg monotoon en saai, zijn ook niet zo rommelig. Verder is de muziek eigenlijk meer van hetzelfde, maar ik denk dat, dat bij ongeveer iedere Striborg-plaat het geval is.
Lange, slepende en hypnotiserende muzikale uiteenzettingen en melodieën zonder al teveel vakmanschap die ondanks het ontbreken van diversiteit en dat vakmanschap hun doel naar aller waarschijnlijkheid wel bereiken en best aanstekelijk werken. Zoals al eerder gemeld zijn de drumlijnen tergend simplistisch, maar ik denk (hoewel ik niet weet of Sin Nanna uberhaupt anders kan) dat deze zo bedoeld zijn. De vocalen steken iets meer af tegen de muziek dan op Ghostwoodlands en Solitude maar waren destijds, toen dit werk opgenomen werd, ook al iel en hoog. Verder zitten de snaren verstopt in de voor Striborg typerende zompige en ruizige muur van geluid, maar treed de gitaar af en toe subtiel naar voren. Het meest positief ben ik eigenlijk over de keyboardlijnen die in dit album verwerkt zitten. De keys zijn niet altijd aanwezig en soms liggen ze ver weg op de achtergrond; Maar op andere momenten domineren ze de muziek op een totaal niet onaardig manier. Soms doen ze een zeer desolate sfeer ontstaan en op andere weer een beklemmende geteisterde.
Mysterious Semblance is zeker geen onaardig schijfje maar je moet er wel tegen kunnen dat een muzikant wat steken laat vallen om ’m op zijn waarde te kunnen schatten. Mensen die ander Striborg werk kunnen waarderen moeten deze plaat zeker ook een kans geven en ook lieden die houden van rustige, slepende en ambient-achtige black metal zullen zich hier geen al te grote buil aan vallen.
Tracklist:
- A Sour Pale Ghostly Dawn
- Mysterious Semblance of Spectral Trees
- Dark Storm Brooding/Lightning in the South
- Looming Black Apparition
- The Ghostly Pallid Hand of Fear
- As Sad As a Cemetary in the Winter Darkness
- The Screaming Winds
- Lurking the Murky Damp Forest
- Loneliness…
Line-up:
- Sin Nanna
Links: