Stratovarius – Stratovarius
Mayan/Suburban 2005
Als er deze maanden één controversieel album het levenslicht zal gaan zien, dan is het wel het nieuwe werkstuk van Stratovarius. Met een verleden dat klinkt als een klok en een nabije toekomst welke nog niet al te veel zekerheid biedt, gaan onze melodieuze metal vrienden een ongewisse toekomst tegemoet. Een verleden dat ons ondertussen overigens twee handen (!) vol studioalbums en een heuse mini-soap heeft gebracht.
Concentreren we ons op het nieuwe album, dan kunnen we niet om het feit heen dat het bandgeluid een nogal drastische metamorfose heeft ondergaan, al dan niet gedwongen. Het bombastische geluid heeft plaatsgemaakt voor een meer recht-toe-recht-aan sound, naar de wens van vooral vocalist Timo Kotipelto. De marginale rol die toetsenist Jens Johansson op het album toebedeeld heeft gekregen is hier mede debet aan. In tekstueel opzicht grijpt het album meerdere malen terug naar de problemen die de band de laatste jaren kruisten, een aantal songtitels laten wat dat betreft niets aan duidelijkheid te wensen over.
Het album trapt af met de kersverse single Maniac Dance en het broertje van Metallica’s Enter Sandman is geboren. Het nummer groovt werkelijk de remstrepen uit mijn onderbroek en ik ben meteen om. Smullen. Het navolgende Fight!!! schakelt enthousiast een tandje sneller en wordt waarschijnlijk een live-kraker. Just Carry On wordt helaas ontsierd door een slaapverwekkend refreintje, maar gelukkig volgt al snel het hoogtepunt van de schijf, Back To Madness, dat heerlijk spannend, beukend en lichtelijk episch voor een muzikaal hoogtepuntje zorgt. Hail Jörg Michael, wat een klasbak. Gypsy In Me is vlot maar nietszeggend, waarna het dreigende Götterdämmerung (Zenith Of Power) vooral in tekstueel opzicht de aandacht op zich vestigt. De luisteraar krijgt hier aan het eind van het nummer een speech van een zekere Adolf Hitler voor z’n kiezen, maar helaas vond de laffe platenmaatschappij het nodig deze sound sample dusdanig te laten bewerken, dat het publiek niet te zeer geshockeerd zou zijn. The Land Of Ice And Snow wiegt mij heerlijk in slaap, waarna Leave The Tribe het slotaccoord inleidt. United tenslotte geeft mij eindelijk dat melancholieke gevoel dat ik altijd krijg als ik naar Strato luister en waar ik op dit album tevergeefs op heb gewacht.
Eerlijk gezegd blijf ik met een tweeslachtig gevoel zitten: Enerzijds verlang ik naar het vertrouwde bombastische geluid dat de oude albums sierde, aan de andere kant kan ik deze nieuwe koers zeker waarderen, because it rocks. Aan jouw, de luisteraar, de keus. Op 5 september ligt-ie in de winkel.
Tracklist:
- Maniac Dance
- Fight!!!
- Just Carry On
- Back To Madness
- Gypsy In Me
- Götterdämmerung (Zenith Of Power)
- The Land Of Ice And Snow
- Leave The Tribe
- United
Line-up:
- Timo Kotipelto – Zang
- Timo Tolkki – Gitaar
- Jens Johansson – Keyboards
- Jörg Michael – Drums
- Jari Kainulainen – Basgitaar (inmiddels opgestapt en vervangen door Lauri Porra
Links: