Spiritual Beggars – Sunrise To Sundown
InsideOut Records, 2016
Volgens mij behoeft de ‘supergroep’ Spiritual Beggars geen introductie meer. De hard rockende, bij vlagen psychedelische en altijd groovende muziek van de band rond Michael Amott is bij velen bekend en dat mag ook wel na 23 jaar op de planken en acht albums. Nu is er dan het album nummer negen, Sunrise To Sundown, het derde album met zanger Apollo Papathanasio en het laat een band horen die de koers van het afgelopen werk voortzet.
Sunrise To Sundown is niet bepaald een plaat die veel concentratie vereist. De riffs zijn allemaal niet te moeilijk, de beats zijn rechttoe rechtaan en de zanger beschikt over een behoorlijk beperkte vocabulaire. Nu waren teksten nooit het sterkste punt van Spiritual Beggars, maar sinds meneer Papathanasio zanger is, is de combinatie met zijn cleane vocalen niet bepaald een uithangbord voor de band. Het geheel wordt gelukkig nog enigszins opgeleukt door de synths en toetsen van Per Wiberg.
Het album staat weer bol van de riffs en licks die refereren aan klassieke bands als Deep Purple en Rainbow. Luister bijvoorbeeld eens naar What Doesn’t Kill You, dat ook behoorlijk teruggrijpt naar Judas Priest. Toch heb ik het gevoel dat veel van de riffs wel erg makkelijk gekozen zijn. Toegegeven: het drink-bier-met-knikkend-hoofd-en-vuist-in-de-lucht-gehalte is hoog, maar na een aantal nummers ben ik daar eerlijk gezegd wel klaar mee. Dit album voelt als meer van hetzelfde en aangezien ik geen fan ben van de koers die de band op de vorige albums bewandelt, ben ik daar niet zo blij mee. Het feit dat de riffs vaak ronduit onorigineel zijn, helpt ook niet. Hard Road bevat bijvoorbeeld een riff die rechtstreeks van Mouths of Madness van Orchid is afgewandeld.
Een vertrouwd product dus, in ieder geval voor de fans van het nieuwe werk van Spiritual Beggars. Verwacht vooral niet te veel creativiteit of pogingen tot het uitbreiden van de bekende formule, want dan ben je aan het verkeerde adres. In mijn ogen was Spiritual Beggars goed op weg, maar is de band nu wat meer onder de oppervlakte gaan zweven. Of dat aan andere verplichtingen van de bandleden ligt of omdat het allemaal wat saai is geworden, weet ik niet, maar ik kan me zomaar voorstellen dat het dat laatste is.
Tracklisting:
- Sunrise To Sundown
- Diamond Under Pressure
- What Doesn’t Kill You
- Hard Road
- Still Hunter
- No Man’s Land
- I Turn To Stone
- Dark Light Child
- Lonely Freedom
- You’ve Been Fooled
- Southern Star
Line-up:
- Michael Amott – Gitaar
- Ludwig Witt – Drums
- Per Wiberg – Keyboards
- Sharlee D’Angelo – Bas
- Apollo Papathanasio – Vocalen
Links: