Soul Secret – Closer to Daylight
Galileo Records, 2012
Italiaanse prog metal is zowat het laatste waarop ik zit te wachten. Ze lijken allemaal op Dream Theater en het is altijd pathetisch. Soul Secret ook, maar Soul Secret klinkt niet pathetisch. Wat krijgen we nu?
Ja, het is wel degelijk Dream Theater in essentie (en dus ook Spock’s Beard), alleen is de finetuning op een verstandige manier uitgewerkt. De hoge zang, daar kan je weinig aan veranderen, net als het feit of je het verafschuwt of adoreert. Het is geen Skylark, als ik u daarmee kan geruststellen. Verder gaat het bij Soul Secret ook goed vooruit. Geen layback rustpauzes zoals bij grote broer uit Amerika, zelfs in de jazzy passages of bassolo’s is het pingelen en vingervlug trippelen op de toetsen troef. Ook leuk zijn de duels die her en der uitgevochten worden in de opbouw naar menig climax op deze plaat. Een pak meer power dan je gewoon bent bij een doorsnee progmetalband, misschien een positieve eigenschap van de vele power metal-bands uit het land van de pasta. De symfonisch geaarde keys zijn op Closer to Daylight evenmin een uitzondering, zonder verkrampt te klinken. Dit is geen constante overigens, het legt alleen originele accenten.
Op zich is niet gek veel mis met dit album, als genregek kun je hier blind voor gaan. Persoonlijk mis ik nog wat catchy kapstokjes of meeslepende spanningsbogen om het memorabel te maken. Vullertjes staan er ook op, net als melige zoethouders, al is dat zowat obligatoir in het genre. Het feit dat het mij niet al teveel stoorde zegt veel over de technische kwaliteiten van Soul Secret. Fans van Arno Menses (Subsignal, ex-Sieges Even) kunnen hun idool ook horen zingen op dit album trouwens.
Tracklisting:
- Checkmate
- River’s Edge
- If
- The Shelter
- Pillars Of Sand
- October 1917
- Behind The Curtain
- Aftermath
Line-up:
- Claudio Casaburi – Bass
- Luca Di Gennaro – Keyboards
- Fabio Manda – Vocals
- Antonio Mocerino – Drums
- Antonio Vittozzi – Guitars
Links: