De geschiedenis van de Zweedse epische doomband Sorcerer start eind jaren ’80. Na twee prima demo’s in 1989 en 1992 valt de band uiteen. Zanger Anders Engberg duikt in de jaren daarna op in diverse bands waaronder Lion’s Share en Section A. Ook is hij nog even keyboardspeler en achtergrondzanger van de liveband van Tony Martin, wiens stem hij zo goed benadert. Bassist Johnny Hagel gaat aan de slag bij Tiamat, en drummer Richard Evensand komen we onder andere tegen op de drumkruk bij Therion en Soilwork. Van beide gitaristen wordt niets meer vernomen op muzikaal vlak.
Sinds 2010 zijn Engberg en Hagel, aangevuld met vers bloed, weer actief onder de naam Sorcerer en komt in 2015 eindelijk het machtige debuut In The Shadow Of The Headless Inverted Cross uit, in 2017 gevolgd door het nog sterkere The Crowning Of The Fire King. Op beide albums laat de band doom metal horen die sterk refereert aan Black Sabbath ten tijde van Headless Cross en TYR.
Op Lamenting Of The Innocent verwelkomen we oude bekende Richard Evensand na 28 jaar terug op de drumkruk. Veel invloed op het geluid lijkt het niet te hebben, want na een intro start het album vertrouwd met het, voor Sorcerer-begrippen, uptempo nummer The Hammer Of The Witches waarin alle elementen die de vorige albums zo sterk maakten wederom rijkelijk aanwezig zijn.
Het titelnummer is er weer zo een waarvoor het woord episch is uitgevonden! Het tempo gaat flink terug en in een kleine negen minuten bouwen de heren dit nummer uit van een bescheiden ballad tot een machtig doomepos. Hier horen we ook wat nieuwe nuances in het geluid van de band. Door het bescheiden gebruik van toetsen en warme achtergrondzang in het refrein krijgt het nummer meer gelaagdheid. In het tweede deel van het nummer komen zelfs even grunts voorbij.
Middels de midtempo headbanger Institoris kunnen we even de nek losmaken, waarna de band ons met Where Spirits Die andermaal trakteert op een geweldig epos, vol met krachtige zanglijnen en prachtige melodieuze (twin)solo’s. Het is dit soort nummers waar de band op zijn sterkst is.
We mogen bijkomen op Deliverance, een akoestisch tussendoortje waar Engberg op zang wordt vergezeld door Johan Langqvist (Candlemass). Het is vanaf dit nummer dat het album een beetje inkakt. Age Of The Damned is een degelijk nummer, maar haalt het niveau van het eerste deel van het album niet. Gelukkig is het dipje van korte duur want vanaf Condemned is het weer genieten geblazen. Vooral het tweede deel waarin beide gitaristen excelleren op hun instrument is een lust voor het oor. Dance With The Devil kent in het refrein wat gotisch elementen die in de verte aan Moonspell doen denken en met Path to Perdition, dat vooral een zeer sterk tweede deel kent, wordt het album waardig afgesloten.
Sorcerer levert met Lamenting Of The Innocent voor de derde maal op rij een klapper van jewelste af. Anders Engberg zingt wederom de sterren van de hemel en ook het flitsende gitaarspel van Peter Hallgren en Kristian Niemann, dat regelmatig doet denken aan grootheden als Vinnie Moore en Marty Friedman, geeft dit album het extra’s dat nodig is om boven het maaiveld uit te steken. De strakke en heldere productie maakt het plaatje compleet.
Score:
87/100
Label:
Metal Blade Records, 2020
Tracklisting:
- Persecution
- The Hammer of Witches
- Lamenting of the Innocent
- Institoris
- Where Spirits Die
- Deliverance
- Age of the Damned
- Condemned
- Dance with the Devil
- Path to Perdition
Line-up:
- Johnny Hagel – Basgitaar
- Anders Engberg – Zang
- Richard Evensand – Drums
- Kristian Niemann – Gitaar
- Peter Hallgren – Gitaar
Links: