Solifugia – The Ultimate Promise of Evil
Eigen Beheer, 2016
Onkruid vergaat niet, wordt wel eens gezegd. Ik geloof niet in de term onkruid, voor mij zijn dingen die wel sterven gewoon zwakkruid. Solifugia is in ieder geval onkruid. Ik ontving een hele tijd geleden de EP Rampage of Brutal Revenge van deze band en bewaarde die zowaar, ten koste van veel bekendere namen. Toen klonk het als “stoere death metal, met Deense trekken (oude Panzerchrist) en venijnige woestenij (Deicide) met een
degelijk Split Second Studio geluid”. Nu kreeg deze EP een Pitstudio-sound mee. The Ultimate Promise of Evil, met een gekende duivelse foto die de ondergang inleidt.
Solifuga is “volwassen(er)” geworden. Het geluid is minder vuil, en de zelfzekere Belgen laten nu voluit horen wat ze op technisch vlak in huis hebben. Ook het vocale gruntgebeuren klinkt transparant(er), waardoor de teksten naar voor komen en de inhoud voor meerwaarde zorgt. De teksten lezen valt niet mee vanuit het duistere boekje van de nette digi, al zorgt dat alleen maar voor extra luisterbeurten voordat The Ultimate Promise of Evil zijn geheimen prijsgeeft. Ecologische tragedie en het menselijke virus zijn zowat de rode draad doorheen deze gedateerde US death metal met technische neigingen die toch een stuk smeriger mag klinken voor mij. Luistertip: Feasting the Devil (omwille van de zwierige dynamiek en de oldschool basintermezzi).
Tracklisting:
- Hypocrisy Purged
- Feasting the Devil
- Unreal 2015
- Spawn of Parasites
- Gift of Fear
- New World Legion
- The Ancient Sin
- Walk of Death
- Wrath Incarnate
Line-up:
- Johan – Bas
- Edward Timmerman – Drums
- Martin D’Heedene – Gitaar
- Bernard – Gitaar
- Peter – Keel
Links: