Slayer – Christ Illusion
American Recordings – 2006
Tja, Slayer, wat valt er nog te vertellen over dit thrash instituut. Sinds Show No Mercy en Hell Awaits is Slayer toonaangevend geweest wat betreft de thrash metal. Met hoogte en dieptepunten. Magistraal hoogtepunt is ongetwijfeld Reign in Blood geweest, de plaat die te boek staat als DE klassieker. Dieptepunt is wat mij betreft het opstappen van Dave Lombardo geweest. Ook niet bepaald hoogtepunten zijn de laatste studioprestaties van Slayer geweest. Diabolus in Musica en God Hates Us All staan hier wel in de kast, maar worden hier bijzonder weinig gedraaid. De kracht die Slayer tot en met Divine Intervention uitstraalde ontbrak simpelweg op die laatste albums. Tot mijn grote verdriet moest ik constateren dat de moderne Slayer niet meer de Slayer was waar ik fervent liefhebber van was.
Echter met de terugkomst van Dave Lombardo ergens zo rond 2001 gingen er al snel geruchten rond dat Slayer in staat was om sterk terug te komen. De DVD’s War at the Warfield en vooral Still Reigning zorgden ervoor dat de ware Slayer fan weer het kippevel op de armen kreeg. En nu Christ Illusion dan eindelijk is verschenen, blijkt dat de geruchten niet tot de categorie “luchtkastelen” behoorden. Nee, Slayer heeft na al die jaren weer gepresteerd om een knaller van formaat af te leveren. De impact die Reign in Blood destijds veroorzaakte zullen we nu niet meemaken, maar Christ Illusion is de moeite meer dan waard. De heren hebben het gaspedaal weer gevonden, en belangrijker nog; ze durven dit pedaal weer in te trappen. Vanaf opener Flesh Storm is het duidelijk dat het de heren weer menens is. Ouderwets hard wordt er weer van leer getrokken in nummers als Catalyst en Cult. Het overgrote deel van de nummers is weer snel, zoals we van Slayer willen horen. Messcherpe riffs, gierende solo’s en Tom Araya die vakkundig als een speenvarken alles aan elkaar brult. De beste man kan nog steeds niet zingen, maar zijn karakteristieke stem, waar geen tweede van lijkt te zijn, hoort bij Slayer zoals er wielen onder een auto horen en zoals de paus bij het Rooms Katholieke geloof hoort. En de terugkeer van Dave Lombardo op het oude nest zorgt ervoor dat alle gaatjes, voor zover mogelijk aanwezig, uitermate vakkundig dicht worden getrommeld met de meest ingenieuze fills. Tekstueel is er ook weer het nodige interessants te ontdekken. Natuurlijk moet de religie het weer flink ontgelden, maar de meest opvallende tekst is wel die van Jihad. Deze vertelt het verhaal van de aanslagen van 9/11, gezien door de ogen van één van de daders. Dit gaat ongetwijfeld weer veel publiciteit voor de heren opleveren.
Een niet nader te noemen Zware Metalen collega betitelde Christ Illusion als een herhalinsoefening. Iets waar ik het eigenlijk best mee eens ben. Maar is dat niet wat we allemaal willen? We willen helemaal geen experimentele platen meer van dit viertal. Slayer moet gewoon rossen en beuken. En daar zijn ze met Christ Illusion uitermate goed in geslaagd. Bekijk het maar zo; Reign in Blood was de Ferrari van Slayer, God Hates Us All de Skoda, maar met Christ Illusion profileren ze zichzelf gelukkig weer als een degelijke, maar luxe uitgevoerde sportwagen, slechts enkele klasses lager dan de Ferrari. Een vergelijking met Seasons in the Abyss komt qua intensiteit redelijk in de buurt. In de korte tijd dat ik dit album in huis heb, heb ik Christ Illusion al vaker beluisterd dan Diabolus in Musica en God Hates Us All samen. Dat zegt toch wel wat lijkt me. Kortom, de fans die net als mij teleurgesteld waren in de laatste studioprestaties van Slayer, zullen een glimlach niet kunnen onderdrukken. Ons favoriete bandje weet ook in 2006 weer hun stempel op de thrash te zetten. Kortom, Slayer heerscht weer als vanouds!!
Tracklist:
- Flesh Storm
- Catalyst
- Skeleton Christ
- Eyes of the Insane
- Jihad
- Consfearacy
- Catatonic
- Black Serenade
- Cult
- Supremist
Line up:
- Tom Araya – Vocals, bass
- Kerry King – Guitars
- Jeff Hanneman – Guitars
- Dave Lombardo – Drums
Links: