Skyfire – Esoteric
Pivotal Rockordings, 2009
We gaan even terug naar 2003. Een jaar na Dark Tranquillity‘s meest melodieuze, meest open album Damage Done is ten huize Alfvoet het progressieve melodeath (thrash) tijdperk aangebroken. Een jaar lang concurreren drie albums in het genre om de eer van meest gedraaide plaat. Mors Principium Est‘s debuutalbum haalde het, net voor Skyfire‘s Mind Revolution en Omnium Gatherum‘s Spirits And August Light. Drie klassieke albums die iedere zichzelf respecterende Scandinavische melodeath/thrash/black-fan zonder zeveren moet hebben. Hoe dan ook, de laatste tijd bleef het wat stil in dit genre, of werd er gemengd met core en gothic, op een zodanige wijze dat het niet om aan te horen/zien is. Gelukkig is Skyfire terug, en het is (what’s in a name) een knaller van formaat geworden.
Een overzicht per nummer? Dat is veelbelovend! Na een schijndode ouverture krijgen we een melodie met mentale kleefkracht genre-secondelijm. Esoteric is vertrokken, All eyes on me. Ultracatchy refrein, door elkaar heen lopende ritmes en klankpatronen. Abrupte overgangen die zo zinvol klinken als het leven zelf, verrassend en verbijsterend. Progressief gaat Skyfire door, zonder over te gaan in techneutenvoer, met een laag melodisch glazuur en opgeklopte dynamiek. Op Rise and Decay krijg je een bijna heavy/power-gevoel, gemengd met melothrash, melancholie en magnetische melodieën. Ik durf het bijna niet zeggen, maar dit is van het niveau Dark Tranquillity.
Nog niet bekomen van die laatste opmerking, een nieuwe ervaring. Kippenvelmoment, de tussentijdse solo’s op Rise and Decay. Het oorgasme nabij even temporiseren met de gambiet Darkness Descending, waar de dark metal hoogtij viert (met een schitterende begeleidende tekst). En dan… het absolute hoogtepunt: Misery’s Supremacy. Subliem scenario, übercatchy refrein, atmosferisch tot en met. De door merg en been gaande rilling volgt vrijwillig de roffel en riff van dit geniale nummer. Progressief pianowerk, basintermezzo, ‘blackende’ blastpartijen, special effects, stimulerende solo’s, subliem samenspel. Dit is hemels, zeven minuten lang!
Under a Pitch Black Sky is eigenlijk ook te mooi om onder woorden te brengen, dus ik doe het niet en laat het in zijn waarde. Kijk, ik zwijg gewoon. Dit album is van zeer, zeer hoge klasse. Geen extreme technieken, geen exponenten op vlak van agressie of buitensporigheid. Gewoon, de feeling, het vernuft… dit heeft het. Zo de jaarlijst in. Aanrader voor fans gaande van Dark Tranquillity, Wintersun, Scar Symmetry, Arch Enemy, Dimmu Borgir tot oudere Children of Bodom. En ja, dat is heel erg breed.
Tracklisting:
- Deathlike Overture (Intro)
- Esoteric
- Rise and Decay
- Let the Old World Burn
- Darkness Descending
- Seclusion
- Misery’s Supremacy
- Under a Pitch Black Sky
- Linger In Doubt
- The Legacy of the Defeated
Line-up:
- SchmJoakim Karlsson – Vocals
- Martin Hanner – Bass, Keyboards
- Andreas Edlund – Guitars, Keyboards
- Johan Reinholdz – Guitars
- Joakim Jonsson – Drums
Links: