Sirenia – The Seventh Life Path
Napalm Records, 2015
Album nummer zeven maakt dat het Noorse Sirenia weer even veel albums heeft uitgebracht als de ex-band van Morten Veland, Tristania. Uiteraard is het tij al heel wat jaren gekeerd binnen deze band. Zo is Sirenia alsmaar zwoeler en minder zwaar geworden en is er vocaal toch een hele draai geweest toen de Spaanse Ailyn bij de band kwam in 2008. Dit is haar vierde langspeler met de Noorse symfonische gothicband.
Sirenia blijft bij mij een band met muziek die je niet beluistert om de progressieve hersenspinsels van de bandleden te ontdekken, de techniciteit te bekritiseren of om omver geblazen te worden. Ook The Seventh Life Path verschilt in niets met zijn voorgangers op dat vlak. Na de epische opener Seti had ik even het gevoel dat het allemaal wel erg braaf blijft op deze plaat, met vooral Serpent dat nogal flauw over komt. Met Once My Light klaart de hemel wat op met de knappe gitaarstukjes en het groovy geheel waar met synth-partijen en de zweverige zang van deze frontdame een goed resultaat wordt neergeplaatst.
Ik denk dat Elixir mogelijk de beste, of tenminste de meest catchy track is op deze nieuwe plaat. Erg catchy en vrij weelderige synths, knappe mannelijke gothicvocalen met opereske achtergrondzang en grunts die vervolgens de melodieën wat donkerder doen over komen. Op Sons of The North komt de zang van Ailyn duidelijk heel wat minder flauw over dan ervoren en dit geheel doet me wel wat denken aan de stijl van het oudere Epica: erg harmonisch en met eveneens de typische klassieke backingvocals om het nog wat epischer te maken. De volgende noemenswaardige track is dan zonder twijfel Concealed Disdain, waar de band iets meer symfonische kracht aanbrengt en weer een mooie interactie legt met de luchtigere epiek.
Bij de laatste tracks verandert er niet zo veel meer: niet al te catchy nummers, maar wel symfonisch en harmonisch prima in balans. Misschien nog een laatste aanbeveling met het erg mooie Tragedienne, dat zangeres Ailyn ook nog een keer overdoet in het Spaans (veel beter als je het mij vraagt). Het maakt dat je deze plaat van 72 minuten vooral beluistert om in die serene en uitgebalanceerde sfeer te komen van deze Noorse band. Dit is geen hoogvlieger, mijns inziens was Sirenia dat immers nooit, maar de band slaagt er wel in om een prima product af te leveren dat knap binnen de lijntjes blijft kleuren van het genre en van alle platen ervoor. Niet verrassend, geen enkele pot is gebroken, maar dit blijft interessante luistergothic.
Tracklisting:
- Seti
- Serpent
- Once My Light
- Elixir
- Sons of The North
- Earendel
- Concealed Disdain
- Insania
- Contemptuous Quietus
- The Silver Eye
- Tragedienne
- Tragica
Line-up:
- Morten Veland – Zang, gitaar, bas, drums, synth
- Jonathan A. Perez – Drums
- Ailyn – Zang
- Jan Erik Soltvedt – Gitaar
Links: