Een split vol interessante black metal van interessante, jonge bands uit IJsland. Het lijkt me niet nodig aandacht te besteden aan de hype die rond de grimmige bands van dit ijzige eiland op gang is gekomen. De scene heeft duidelijk geleend van de Franse black metal, waarbij bands als Deathspell Omega zeer belangrijke ammunitie hebben geleverd aan hun afgezonderde lotgenoten. Toch is er een eigen stempel gedrukt op het zwarte metaal en dat is nu precies wat we te horen krijgen op deze split.
Aftrap is voor Sinmara, een band die niet half zo bekend is als splitgenoten Misþyrming, maar daar snap ik niets van. De pure, furieuze black metal is even diep geworteld in de aloude fundamenten van het genre, alswel de progressieve geest die de afgelopen jaren steeds vaker de kop op steekt. Één grote brok dissonantie en chaos, met een razende en kwaadaardige ondergrond van onstopbare riffs. De opmars van de waarlijk gewelddadige muur van geluid is ontzagwekkend te noemen en zelfs tijdens de minieme, zeldzame rustpunten van Ivory Stone blijft de onderbuik vol van onrust. Het geheel neemt vlak na de helft een afslag naar links en hoewel het even naargeestig blijft, kruipen de riffs en de atmosfeer meer onder de huid, met als gevolg een haast epische afsluiting van dit werkstuk, met een tegenstrijdig gevoel vol onverwachte kwaadaardigheid.
Waar de eerste zijde van deze split uit razernij zonder einde bestond, gooit Misþyrming het over een andere boeg, al is het maar voor even. Zwaar ritmische riffs openen het geheel, waarna ook deze band losbarst met hoge riffs, gestoeld op razendsnelle fundamenten. De vocalen zijn hier een stuk getergder en doen haast denkan aan Urfaust tijdens de meer krankzinnige momenten. Misþyrming speelt met het ritme op een manier die de dissonantie van de riffs eer aandoet, maar niet overdreven in het gehoor gaat liggen. Het is enigszins ongemakkelijk om te bedenken hoe jong de band is, want de structurering van het nummer voelt bijzonder volwassen aan. Toch onderscheidt het nummer zich niet enorm van het werk van het debuut van de band, Söngvar elds og óreiðu, waardoor de luisteraar weet wat te verwachten. Ook Misþyrming maakt gebruik van dezelfde kwaliteiten als Sinmara tegen het eind van het nummer en maakt dus gebruik van meer slepende riffs en een onderhuidse atmosfeer, waarmee de twee werken op deze split mooi aan elkaar gewaagd zijn.
Een split die beluisterd moet worden door eenieder die geïnteresseerd is in de ontwikkelingen rond ons geliefde zwarte metaal, de hypes die rond IJslandse black hangen of simpelweg van interessante muziek houdt. Sterk werk van twee jonge bands, waarbij mij niet duidelijk word waarom de een meer lof krijgt dan de ander. Jammer er niet meer materiaal wordt getoond, maar dat zal altijd een punt blijven bij dit soort kwaliteit.
Label:
Eigen beheer, 2017
Tracklisting:
- Sinmara – Ivory Stone
- Misþyrming – Hof
Line-up Sinmara:
- Bjarni Einarsson – Drums
- Þórir Garðarsson – Gitaar
- Garðar S. Jónsson – Gitaar
- Ólafur Guðjónsson – Vocalen
- Wann – Bas
Line-up Misþyrming:
- D.G. – Bas, Gitaar, Vocalen
- H.R.H. – Drums
- G.E. – Bas
- T. Í. – Gitaar
Links: