Silver Lake – Every Shape And Size
SG Records, 2013
Een label als SG, daar moet je van houden. Knalhard blijven doorgaan, ondanks alle kritiek, ondanks alle advies, ondanks alles. Dat doet me zo aan mezelf denken, mijn ogen worden er om de een of andere reden nat van. Niet dat ik de muziek zo super vind, niet meteen neen, en dat hoeft ook helemaal niet. SG is een label met bezieling, dat iedere Italiaanse band een kans wil geven. Ook deze keer, Silver Lake (Of Tears), een band uit nota bene Rimini, waar ik mijn maagdelijkheid verloren ben op de avond dat Italië de finale van het WK verloor, bijna twintig jaar geleden, aan het zusje van iemand die Davide heette, net als de zanger van Silver Lake. Dat is tien jaar langer geleden dan de geboorte van deze band, het één heeft met het anders dus compleet niets te maken. Hopelijk.
Silver Lake dus, aangekondigd als progressieve metalband. Er vanuit gaande dat de progressieve stempel slaat op de muziek en niet op de politieke overtuiging van de bandleden, valt mijn kritische oor meteen op enkele aandachtspunten. Zoals blijkbaar noodzakelijk is geworden bij progressieve metalbands, speelt de Vangelis-synth hoge computertunes op een ander ritme dan de band rondom hem. Geen probleem mee, meer zelfs, wanneer de gitaarafdeling ook zin krijgt om deviant gedrag te vertonen ten opzichte van de zang en drums, dan komt de creativiteit pas echt naar boven. Fijne zaak zou je denken. Is het ook. Maar. De maar. Ten eerste: de zang. Een accent om de tanden bij te knarsen. Ienviensieboel? Ik dacht het niet. Jammer, want voor de rest zeer gecontroleerd gezongen zonder Italiaanse theatraliteit of melodramatica, eerder op zijn James Labrie’s. Wat nog? De leadgitaar speelt een te grote rol in de progressieve setting, en klinkt als een constante stroom, zonder dat je de aanhalen hoort, behalve in de intro’s van de nummers. De productie kan dus beter, pittiger en realistischer.
Hier en daar heb ik leuke melodieën gehoord op Every Shape And Size, die het midden houden tussen catchy progrock en Therion-lijntjes, het is dus niet dat dit Silver Lake niets te bieden heeft. SG heeft een ruwe diamant in zijn etalage staan. Dit gezegd zijnde, zonder enige vorm van sarcasme, raad ik u Hold Me Close aan, met een flauwe fade-out helaas (het is ook altijd wat ja).
Tracklisting:
- Invisibile to the Eye
- Hold Me Close
- Shaping the Scarlet Flame
- Guardian Demon
- The Illusion
- Basic
- 58
- Escaping from This Town
- Nowhere at All
- Dorian
Line-up:
- Luigi – Rignanese
- Andrea Urbinati – Drums
- Giovanni Matichecchia – Guitars
- Riccardo Fabbri – Keyboards
- Davide Bertozzi – Vocals
Links: