Saturnus – Saturn In Ascension
Cyclone Empire, 2012
Sinds Veronika Decides to Die ben ik fan van deze Denen. De manier waarop ze melancholisch gezwemel weten om te zetten in een intensieve injectie aan directe downers, is uitzonderlijk. Zo uitzonderlijk als een tippelende dame die de volgende Disney-romance-hoofdrol mag vertolken. Oké, het duurde een tijd eer het inwerkte, maar waarom duurde het zo lang voor een nieuw album? Zes, ZES jaar later is er Saturn In Ascension. Schoften! Hoe durven ze? Zo lang…
Het is opnieuw een diepgaande ervaring geworden met een herkenbaar karakter. Bedroevend diepgaande gruntzang op een tempo dat de dood afwacht, krachtdadig gitaarwerk op een tempo dat de dood afwacht, synths en toetsen uit een plechtige afscheidsrede. Betoverde vrouwelijke gezangen, poëtische voordrachten (Call of The Raven Moon) … triester en treurender dan dit wordt het alleen op mijn crematie. De eerlijke en gevoelsmatige songs op dit album zijn aangrijpend, zonder dat ze ook maar eens echt baldadig sentimenteel gaan doen. Traantrekkend hard, afscheidnemend warm en koud. Hetgeen ik mis bij My Dying Bride wordt hier volledig hard gemaakt.
Het woord intens is niet helemaal op zijn plaats, maar dit is echt diepgaand sentimenteel. Hoewel ik nooit een optreden van Saturnus tot het einde zou kunnen bekijken is het thuis, op de koptelefoon, enorm aangrijpend. Forest of Insomnia bijvoorbeeld, daar ga ik lam op. Doom metal is een genre dat hiermee een zekere plaats verdient dit jaar. Tijd verstrijkt urenlang zonder afleiding, zonder zin of motivatie. Saturnus kan zes jaar verder. Graag zonder bonustracks.
Tracklisting:
- Litany of Rain
- Wind Torn
- A Lonely Passage
- A Father’s Providence
- Mourning Sun
- Call of the Raven Moon
- Forest of Insomnia
- Between
Line-up:
- Brian Pomy Hansen – Bass
- Thomas Akim Grønbæk Jensen – Vocals
- Henrik Glass – Drums
- Rune Stiassny – Guitars
Links: