Sarah Where Is My Tea – Love & Honor
Eigen Beheer, 2013
“This is new shit from fucking
Ook de volgende nummers zijn heel sterk. The Idols Inside Us is de single van het album en introduceert ook de eerste cleane vocalen. Geen melig gedoe, maar eerder stoere shouts. In Serenity en The Canvas zitten dan weer emotionelere zanglijnen, die vooral bij het eerste nummer bijzonder catchy zijn. Sarah Where Is My Tea onderscheidt zich van andere metalcorebands met gevarieerd spel, origineel gitaarspel en een ongedwongen, agressieve stijl. Ze zijn ook bijzonder zuinig met hun breakdowns, wat ik wel op prijs kan stellen.
Vanaf My Habitat begint het album wel een beetje vreemd te worden. Het is een soort melig rapnummer, gezongen door enkele Russen die het Engels wel onder de knie hebben, maar net niet voldoende. Echt een heel eigenaardig nummer. Op The Rose is er nog een gastzangeres, die het laatste nummer een poppy touch geeft, die ik wel kan smaken. Laatste vreemde eend in de bijt is Love & Honor, maar die duurt gelukkig niet te lang.
Russische metal associeerde ik tot nu toe vooral met brutal death- of slammetal, maar Sarah Where Is My Tea bewijst dat Russen ook iets kunnen van progressieve hardcore. Opvallend album, dat ik echt kan aanraden aan elke metalcoreliefhebber die op zoek is naar iets origineels. Op enkele nummers wordt het album wat vreemd, maar dat is snel vergeven.
Tracklisting:
- Rebellion
- The Idols Inside Us
- Black Cell
- Serenity
- The Canvas
- My Habitat
- Dead Birds
- Louder Than Our Graves
- The Rose
- We Burn In Love
- Together, Wherever
- Love & Honor
- Born To Die
Line-up:
- Anatoly Borisov – Vocalen
- Sergey Novikov – Gitaar
- Denis Pyatkovski – Gitaar
- Igor Starostin – Bas
- Krill Ayuev – Drum
Links: