Sandstone – Delta Viridian
Limb Music, 2013
Bij deze misschien één van de slechtere releases voor dit jaar, althans in zijn genre. Delta Viridian, het vierde album van deze Ierse band, wordt aangeleverd met een infosheet waarbij de helft van de tekst omschrijft dat Bruce Dickinson ooit interesse heeft getoond in het album uit 2009 (Purging The Past) en dat er natuurlijk niet te twisten valt met deze connaisseur van de heavy metal en aanverwante stijlen. Ten aanzien van Bruce heeft Sandstone dus een reputatie hoog te houden. Nou, Bruce Dickinson, ga je muzikale voorkeur bijschaven. Wat een flauwe hap zeg.
Eerlijk is eerlijk, het bloed loopt uit mn oren en doorweekt de kussentjes van mijn koptelefoon tegen het einde van track twee. Wat een zoutloze bedoening. Overigens vermoedde ik dat dit ging gebeuren en had de tampons al op tafel liggen, ik heb deze release enkele weken kunnen ontwijken maar het moest toch gebeuren. Het artwork beloofde namelijk op voorhand al weinig goeds. Het cyberachtige plaatje is een redelijke standaard in het symfonische meets melodische metalgenre, maar steekproefsgewijs bleek er een verhouding te bestaan tussen het goedkope uiterlijk van het artwork en het eindproduct. Omdat ik de eerste nummers op de tracklist niet nog een keer wil horen ben ik wat verder, Red Mist, op nummer vijf. Volgens de infosheet een zeldzaam en buitengewoon hard nummer voor Sandstone. Ik moet wel bekennen dat ik om niet nog meer letsel op te lopen de rest van de discografie even overgeslagen heb, dus ik ga er klakkeloos vanuit dat men de waarheid spreekt, dat doet men toch altijd in een begeleidend schrijven. Verdorie, inderdaad een retehard nummer! Oh nee, de volumeschuif staat op honderd. Ik kan me voorstellen dat dit voor de band inderdaad redelijk aggressief is tijdens de intro, met wat zwaardere riffs, aangezien er bij de rest de kaas vanaf smelt.
Even recht voorwaarts dan maar, Sandstone maakt gewoon hele zoete slappe melodische Europese progressieve metal. De hoog gepitchte vocalen zijn een aanslag op het gehoor en worden echt snel vervelend, de instrumenten voegen hier weinig inventieve klanken aan toe met een vrij vlakke sound waarbij de atmosfeer gewoon niet tot zijn recht komt. Normaliter geef ik deze schijfjes echt wel een kans, want van nature ben ik niet per se vies van dit genre, maar Delta Viridian heeft hét gewoon niet, dat hoor je als fervent luisteraar in één ooropslag.
Tracklisting:
- Cat’s Cradle
- Almost Grateful
- King Of Cipher
- Winter
- Red Mist
- Cartesia
- Promise Me
- Monument
- Beneath The Scars
- Fortress
- Transgression
- Vitruvian Man
Line-up:
- Sean McBay – Zang
- Stevie McLaughlin – Gitaar
- Dee Kivlehan – Gitaar
- Dave McLaughlin – Bas
- Decky Donohue – Drums
Links: