Dit duo komt uit Trondheim, Noorwegen (één van) de bakermat (-ten) van de black metal of vergis ik me? Saligia heeft met Vesaevus de derde full-length afgeleverd. De andere twee platen heb ik niet gehoord en zijn waarschijnlijk verloren geraakt in de veelheid van releases, of heeft de postbode zelf meegenomen en beluisterd, je weet maar nooit. De vorige plaat Fønix kwam net als de huidige uit op Ván records. Als ik dit label ergens vermeld zie staan dan spitsen mijn oren zich altijd onmiddellijk. Dit platenlabel staat altijd garant voor kwaliteit, elke release heeft iets en vaak ook net dat tikje meer.
Verrassend deze keer… Het doet me meteen denken aan oude Emperor, Dødheimsgard en eveneens wat ouder werk van Shining. Denk dan aan de typische wat hoekige gitaarpartijen, een drijvende drum en eerder vertellende, wandelende soms wat theatrale vocalen. De heren Azhari en V. hebben duidelijk goed nagedacht over het muzikale geheel. Ze weten perfect wanneer de vocalen geplaatst dienen te worden, ze voelen perfect aan wanneer de hi-hat moet bespeeld worden en hoe, ze weten ook verdomd goed hoe een solo te placeren. Luister naar het nummer Poison Wine. Heerlijk hoe het gitaarthema daar tot tweemaal toe in zijn eenvoudige zelve staand wordt gehouden. Jammer wel dat daar bij het inpassen van de drum, het wel duidelijk wordt dat de drumkicks net te dof klinken om goed door te komen. Vet ook hoe het nummer eindigt in eenvoudige schuifriffjesblackmetal. En laat ons eens gek doen moet V. gedacht hebben. Op The Feather Of Ma’at hoor je hoe hij op bijna speelse wijze een blastbeat een ander karakter geeft door gewoon te spelen met de kick. Op dit nummer wordt ook duidelijk dat de bas er wel is, maar dat die vakkundig zijn ding doet, het lijkt eenvoudig maar dat is het niet. Ook hier lijken de twee heren perfect over nagedacht te hebben. Naarmate de plaat vordert, gaat het puntenaantal omhoog. Een tip is ook het nummer Draining The Well, een basloopje met daarbovenop een gedeclareerde eerder theatrale vocale partij, mijn haren komen spontaan recht! Hou kinderlijk eenvoudig kan het soms zijn of lijken. Rond minuut 3.40 krijg je een rifje voor de rifjesjaarlijst! Op het afsluitende titelnummer Vesaevus komen een akoestische gitaar en een piano eveneens hun ding doen en hoe!
Extreem sterke plaat, minpuntje is wel de erg stoffige en sloffige productie waardoor heel wat kracht en essentie verloren gaat, jammer. Doch, niet treuren. Dit moet je evenmin tegenhouden om deze wonderlijke schijf aan te kopen! Als je goed oplet, kan je hem misschien gewoon uit de fietstas van de postbode nemen…
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
Score: