Árstíðir Lífsins – Vápna lækjar eldr
Ván Records, 2012
Árstíðir Lífsins is een allegaartje dat deels uit Duitsland afkomstig is en deels uit IJsland. Interessant is al zeker de bijdrage van Marsél uit het Duitse Helrunar en die van Georg uit Drautran, hoewel die laatste band me wat onbekend blijft. Het klaarstomen van de format voor deze band was al een heus kopieerwerkje, met erg veel vreemde tekens en een pak bandleden. Dat maakt een mens uiteraard nieuwsgierig. Wat houdt de black/folk van deze band in?
Hier durf ik nu zelf eens volmondig de term ‘viking’ op te plakken in plaats van folk metal. Wat zit er in een naam, zou je zeggen… Wel, eerst en vooral maakt Árstíðir Lífsins veelvuldig gebruik van heel wat elementen die je in die typische vikingwereld kiepert: slagwerk, blazers, noordelijke zangpatronen en de geluiden van golven. Op het interludium Mjök erum tregt tungu hoor je het allemaal samengevat terugkeren, maar ook binnen de andere nummers vind je hier en daar een glimp, of soms een langere fase, terug. Ook wat violen, pianopartijen en akoestische tokkels op gitaar brengen je mee wat in de sfeer.
Het zijn in elk geval allen kolossen van nummers geworden, maar dat was eigenlijk ook het geval op de debuutplaat Jötunheima dolgferð van dit gezelschap twee jaar terug. Je krijgt langgerekte, licht melancholische black metal over je heen die me zelf wat doet denken aan een mix van Deathspell Omega en het Deense Angantyr. Hier en daar feller en sneller, zoals tijdens het begin van Gylðis kind hefr aldrei dvalist á einum stað, maar meestal erg sfeervol en op laag tempo gehouden met fragmenten op dubbele bas waar het hoort. Volledig gericht op het neerplaatsen van de juiste atmosfeer en de vocalen zijn dan ook navenant: op de uitlopende stukken krijg je volle Vikingstemmen die tussen Heidevolk en de gesproken intro Det Nye Riket van het antieke For All Tid (Dimmu Borgir) te situeren zijn. Op de gedreven momenten durft er eens wat meer slijm in kruipen en doet het me bij gelegenheid zelfs denken in de richting van de vunzige stem van Vicotnik die voorheen ook bij het Griekse Naer Mataron de leadzang verzorgde.
De grootste opmerking naar deze band toe is dat ze het misschien allemaal iets te kolossaal zien. De namen van de nummers zijn immens lang, de nummers zelf zijn stuk voor stuk kolossen (de plaat duurt ongeveer een uur en twintig minuten!) en zelfs de band doet het met negen leden. Allemaal goed en wel, je krijgt een dosis afwisseling op je bord, maar toch blijven deze melancholische black metal-stukken enorm langdradig. Misschien dat wat meer power op sommige momenten wat wonderen kan doen en misschien dat het iets teveel van het goede blijft. In elk geval: hou je van melancholische black metal en kan je een epische insteek waarderen dan kan dit wel eens je ding worden.
Tracklisting:
- Friggjar faðmbyggvir er mér falinn
- Frá þögn Rauma grund hefr þessi ætt komið
- Ék sé framtíð í ísa broti
- Blóð-Þorsteinn eystri
- Gylðis kind hefr aldrei dvalist á einum stað
- Samkoma um sumar var sett á Þingeyri
- Mjök erum tregt tungu
- Svo lengi sem Sutrs ætt ok ásmegir aðhafast, mun þessi jörð í ringulreið elta
- Fjörbann var mér alltaf við hlið er ófriðr kom upp
Line-up:
- Stefán – Bass, Guitars, Piano, Vibraphone, Vocals, Vocals (Choirs)
- Kristófr – Percussion, Vocals (Choirs)
- Árni – Drums, Violin, Vocals (Choirs)
- Sveinn – Effects, Keyboards
- Georg – Vocals
- Marsél – Vocals, Vocals (Choirs)
- Teresa – Vocals
- Kristín – Organ
- Tómas – Vocals (Choirs)
Links: