Riverside – Shrine of New Generation Slaves
InsideOut, 2013
‘De schaduw van de vooruitgang’ is de titel van een boek van Arnold Heumakers dat leunt op het werk van de Duitse filosoof Martin Heidegger. Deze frase, die Heidegger zelf waarschijnlijk nooit heeft gebruikt, vat het onderwerp van op zijn minst de laatste twee albums van het Poolse Riverside samen. Het gaat over de vraagtekens die te plaatsen zijn bij ons zijn in deze tijd van constante technologische revolutie. De vragen van Heidegger zijn voor de ongeoefende lezer abstract en niet zelden ongrijpbaar, maar Riverside maakt de thematiek wat begrijpelijker, al bijzonder treffend op het vorige album Anno Domini High Definition, maar ook op de nieuwe plaat: Shrine of New Generation Slaves.
Het rare is eigenlijk dat dergelijke thematiek in de progressieve rock helemaal niet zeldzaam is. Sterker nog, je moet je maatschappijkritiek tegenwoordig wel heel verfijnd brengen om niet uitgekauwd over te komen. Zelfs een topband als Riverside heeft daar moeite mee, het ligt er tekstueel soms wel heel dik bovenop. Toch weet men de thema’s vrijheid en de meer figuurlijke slavernij, het individu en de massa, het verstandige en het verleidelijke, en meer interessante tegenstellingen, veel ervan samenhangend met onze constante drang tot “vooruitgang”, bijzonder interessant te brengen. Meerdere interpretaties zijn desondanks mogelijk, en dat is wat Shrine of New Generation Slaves al een diepgang geeft die de meeste bands in dit genre vreemd is.
Muzikaal moet ik echter zeggen dat ik meer onder de indruk was van Anno Domini High Definition, hoewel de waardering voor die plaat destijds ook later kwam. De plaat kent veel prachtige momenten, dat is het probleem zeker niet, maar waar ADHD één consistente zit was heb ik op SONGS (interessante afkorting, wederom) soms een wat ongemakkelijk gevoel bij de hardere stukken maar ook de overgangen van hard naar zacht. Meer dan uitstekend zijn wel de klassieke progpassages: de Floyd-gitaren in Celebrity Touch, de psychedelische blazers in Deprived en het springerige hammondwerk in Escalator Shrine. Riverside weet als geen ander nieuw en oud samen te brengen. Een generieke 70’s-kloon is wel het laatste wat deze band is.
Ik heb dus wel wat kritiekpuntjes, maar veel is het al met al niet. Qua songwriting weet Riverside nog steeds een goed midden te vinden tussen origineel en pakkend. Ook Shrine of New Generation Slaves kent verrassingen, en houdt het hoge niveau van de voorgangers vast, een niveau dat sommige bands überhaupt nooit halen. Daarnaast biedt men thematiek om over na te denken, los van een specifiek politiek of standpunt en zonder vooraf bepaalde “beste” interpretatie. Al met al toch zo ongeveer alles wat je kunt zoeken in een progressieve rockplaat, toch?
Tracklisting:
- New Generation Slave
- The Depth of Self-delusion
- Celebrity Touch
- We Got Used to Us
- Feel Like Falling
- Deprived (Irretrievably Lost Imagination)
- Escalator Shrine
- Coda
Line-up:
- Mariusz Duda – Vocals, bass, guitar
- Piotr Grudzi?ski – Guitars
- Micha? ?apaj – Keyboards, vocals
- Piotr Kozieradzki – Drums
Links: